در حال ویرایش طواف وداع

{{حج و عمره عمودی}}
'''طواف وِداع''' طوافی است که حاجی پس از اتمام مناسک حج و هنگام بیرون آمدن از مکه انجام می‌دهد و آخرین عمل او در مکه است. به نظر [[شیعه]] و [[سنی]] طواف وداع برای کسی که ساکن مکه است، جایز نیست. در برخی روایات شیعه، انجام طواف وداع از سوی اهل سنت، به‌منزله [[طواف نساء]] دانسته شده که پس از آن، همسر مُحرم بر او حلال می‌شود. فقیهان شیعه طواف وداع را در [[حج تمتع|حج واجب]] و [[عمره]] مستحب می‌دانند. بنابر نظر فقهای امامیه انجام طواف وداع و هرگونه طواف دیگر بر [[حائض]] [[حرام]] است.
==مفهوم‌شناسی==
طواف وداع، طوافی است که حاجی پس از اتمام [[مناسک حج]] و هنگام بیرون آمدن از مکه انجام می‌دهد و آخرین عمل او در مکه است.<ref>مؤسّسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ج۵، ص۲۳۰.</ref> این طواف را از آن جهت وداع گویند که گویا با این طواف از [[مکه]] و [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] خداحافظی و وداع می‌نماید.<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱۳۵۱ش، ج۱، ص۳۸۱؛ [https://www.porseman.com/article/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B7%D9%88%D8%A7%D9%81/109077 «در مورد انواع طواف در حج از دیدگاه شیعه و اهل سنت توضیح دهید»]، سایت پرسمان.</ref> طواف در لغت به معنای احاطه کردن<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۴۵۸.</ref> و دور چیزی چرخیدن،<ref>جوهری، الصحاح، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۳۹۶.</ref> و در اصطلاح هفت دور چرخیدن دور کعبه در مسجدالحرام است، که یکی از اعمال حج و عمره دانسته شده است.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۳۳.</ref>

==طواف وداع برای ساکنان مکه==
به نظر شیعه و سنی طواف وداع برای کسی که ساکن مکه است، مشروع نیست<ref>شهید اول، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیة، ج۱، ص۴۶۹.</ref> و در میان اهل سنت ادعای اجماع شده است که اهل مکه طواف وداع ندارند.<ref> الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۶۲.</ref> اما در مورد ساکنان حرم اختلاف دیدگاه وجود دارد. برخی فقیهان امامیه تصریح نموده‌اند کسی که اراده خروج از مکه را دارد، هرچند در حرم باشد، می‌تواند طواف وداع انجام دهد<ref>شهید اول، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیة، ج۱، ص۴۶۹.</ref> ولی از دیدگاه اهل سنت، کسی که ساکن در حرم است را نیز اهل مکه دانسته و طواف وداع ندارد.<ref>احکام طواف النساء، ص۷۳. به نقل از المجموع شرح المهذب، ج۸، ص۲۵۶.</ref>

==طواف وداع به‌منزله طواف نساء==
در فقه شیعه، آمیزش و التذاذ جنسی از همسر، که پس از احرام بر حج‌گزار حرام شده بود، پس از طواف نساء حلال می‌شود.<ref>مناسك محشى، صص۵٠٨-۵٠۶.</ref> همچنین در برخی روایات شیعه، طواف وداع از اهل سنت، به‌منزله طواف نساء دانسته شده که پس از آن، همسر مُحرم بر او حلال می‌شود.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۶۵ش، ج۵، ص۲۵۳، ح۱۶.</ref>

طواف وداع نزد شیعیان مستحب است<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.</ref> اما در مذاهب اهل سنت حنفی و حنبلی این طواف را واجب و شافعی در یکی از دو فتوای خود آن را واجب می‌داند.<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.</ref> طواف وداع در مذهب مالکی نیز مانند شیعیان، مستحب است.<ref>مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.</ref>
===اعمال طواف وداع===
اعمال طواف وداع، همان اعمال طواف نساء است.

طواف وداع و نماز آن، با ساير [[طواف|طواف‌ها]] و [[نماز طواف|نمازهاى]] آن‌ها، جز در نيت تفاوتى ندارد؛ یعنی حاجی باید این عمل را به نيت طواف وداع و نماز طواف وداع بجا آورد.<ref>درسنامه مناسک حج، ص۸۰.</ref>

در طواف واجب است حاجی هفت [[شوط]] به دور [[کعبه]] بگردد. طواف باید از گوشه‌ای از کعبه که [[حجر الاسود|حجرالاسود]] در آن قرار دارد آغاز شده و به همانجا تمام شود.<ref name=":02">درسنامه مناسک حج، ص۳۴.</ref> واجب است طواف‌کننده، کعبه را در طرف چپ خود قرار دهد و در حال طواف رو به کعبه نباشد.<ref name=":12">درسنامه مناسک حج، ص۳۵.</ref>

==احکام==
فقیهان شیعه طواف وداع را در [[حج]] واجب و [[عمره]] مستحب شمرده‌اند.<ref>الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة، یوسف بن احمد بحرانی، ج۱۷، ص۳۳۸؛ جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محمدحسن نجفی، ج۲۰، ص۵۳؛ مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.</ref> به نظر شیخ طوسی هیچ اختلافی بین فقهای شیعه در این موضوع نیست و ترک آن نیز موجب کفاره نخواهد شد.<ref>شیخ طوسی، الخلاف، ص۳۶۳.</ref> همچنین دعاها و آدابی نیز برای این طواف وارد شده است.<ref>رجوع کنید به: ادعیه و آداب مکه مکرمه با ترجمه فارسی، مرکز تحقیقات حج، ۱۳۸۶ش، ص۱۷۶-۱۷۹.</ref>

در احکام طواف وداع بین فقهای اهل سنت اختلاف است. بیشتر آنها، طواف وداع در حج تمتع را واجب دانسته<ref>الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۱۱۵.</ref> به نظر آنها طواف وداع در این حج واجب بوده<ref>نیل الأوطار، محمد بن علی شوکانی، ج۵، ص۱۷۱؛ نیز ر.ک: الفقه الاسلامی و ادلته، ج۳، ص۱۴۷؛ الفقه علی المذاهب الخمسة، ج۱، ص۲۳۰.</ref> و آن را جزء مناسک نیز می‌دانند.<ref>الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۵۰.</ref> هرچند بعضی از فقهای شافعی و حنبلی مانند نووی و ابن تیمیه آن را جزء مناسک نشمرده‌اند.<ref>الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۵۴.</ref>

همچنین بنا بر نظر مذاهب حنفی، شافعی و حنبلی،اگر حاجی طواف وداع را که واجب است، ترک کند، جبران ترک طواف او، ذبح نمودن یک قربانی می‌باشد.<ref>زحیلی، الفقه الإسلامی و أدلته، ۱۴۰۹ق، ج ۳، ص ۱۴۷؛ فتح العزیز، ج ۷، ص ۴۱۳.</ref>
===حائض و طواف وداع‏===
بنابر نظر فقهای امامیه انجام طواف وداع و هرگونه طواف دیگر بر حائض حرام است؛ زیرا هم طهارت ندارد و هم داخل شدن در مسجدالحرام بر او حرام می‌باشد.<ref>شیخ طوسی، المبسوط فی فقه الامامیه، ۱۳۵۱ش، ج۱، ص۳۳۱؛ حلبی، غنیة النزوع، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۳؛ مام خمینی، موسوعة الامام الخمینی، ج۳۱، مناسک حج، ص۱۱۲.</ref>
 
اما به نظر مذاهب اهل‌سنت، زن حائض هیچگونه وظیفه‌ای ندارد و جائز است طواف وداع را ترک کند واز مکه خارج شود.<ref>شافعی، الأمّ،۱۴۰۳ق، ج ۲، ص ۲۴۳؛ سرخسی، المبسوط، ۱۴۱۴ق، ج ۴، ص ۴۱؛ ابن عابدین، حاشیه ابن عابدین، ۱۴۱۵ق، ج ۱، ص ۵۸۱.</ref>

==پانوشت==
{{پانویس}}
==منابع==
{{منابع}}
*'''الأمّ'''، محمد بن ادریس شافعی، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
*'''تهذیب الاحکام'''، حسن بن علی شیخ طوسی، به تحقیق حسن خرسان، تهران، دارالکتب العلمیة، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش.
*'''حاشیة رد المحتار علی الدر المختار'''، محمد امید عابدین، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق.
*'''الصحاح'''، اسماعیل جوهری، به تحقیق احمد عبدالغفور، بیروت، دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
*'''غنیة النزوع'''، حمزة بن علی بن زهرة حلبی، به تحقیق ابراهیم بهادری، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۴۱۷ق.
*'''فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السّلام'''، مؤسّسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
*'''الفقه الإسلامی و أدلته'''، وهبه زحیلی، دمشق، دار الفکر، ۱۴۰۹ق.
*'''کتاب العین'''، خلیل بن احمد فراهیدی، به تحقیق مهدی مخزمی، بی‌جا، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.
*'''المبسوط'''، محمد بن أحمد السرخسی، بیروت، دار المعرفة، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳م.
*'''المبسوط فی فقه الامامیه'''، محمد بن حسن شیخ طوسی، به کوشش محمدباقر بهبودی و سیدمحمدتقی کشفی، تهران، مکتبة المرتضویه، ۱۳۵۱ش.