در حال ویرایش عبدالله محض (بخش)

==والدین==
===حسن بن حسن ===
حسن بن حسن المجتبی ملقب به حسن مثنی(دوتایی) به خاطر وجود دو کلمه حسن در نامش است. پدر وی سبط اکبر رسول خدا وسید جوانان بهشت و مادر خوله دختر منظور بن زبان ذبیانی و بیوه فرزند دار محمد بن طلحه بن عبیدالله( از فرماندهان جمل) است که چندی پس مرگ شوهر نخستش در واقعه جمل به همسری امام مجتبی در آمد. إبراهيم، و داود، و أم القاسم‏ فرزندان خوله از فرزند طلحه بودند. 
عبدالله بن زبیر که شوهر خواهر خوله بود واسطه‌این ازدواج بود. ازگفتگوی خوله و پدرش منظور که تصمیم گرفته بود خوله را به منطقه خود ببرد، روشن است که خوله به امام مجتبی علاقه داشت و همسری با آن حضرت را برای خود افتخار می‌دانست. هنگامیکه حسن مثنی به خواستگاری به خانه عموی بزرگوارش امام حسین علیه السلام آمد، امام دخترانشان فاطمه و سکینه را به او نشان داده و از او خواستند هرکدام را که پسند کرد انتخاب کند و حسن فاطمه دختر عمویش را برگزید. به روایت دیگر امام خود فاطمه را برای او برگزید چرا که به مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها شبیه تر بود. 
حسن مثنی در درواقعه کربلا به یاری سید الشهدا شتافت و در حالیکه به خاطر جراحت هایش نیمه جان بود، به شفاعت اسماء بن خارجه، هم قبیله‌ای مادرش یا به دلیل کم سن و سالی از مرگ نجات یافت و مدتی در خانه اسماء مداوا شده و به مدینه بازگشت. 
او پس از شهادت امام حسین (ع) تولیت موقوفات امام علی (ع) را برعهده داشت. بنا به روایتی حسن برای‌این مسئولیت با امام سجاد اختلاف پیدا کرد و آن حضرت به نفع او از نزاع کناره گیری کرد. 
او با کمک عبدالملک مروان خلیفه اموی توانست تا ادعای عمویش عمر بن علی در مورد سرپرستی‌این اموال را که با حمایت حجاج، حاکم وقت مدینه (72ـ73) روبرو شده بود، محکوم کند. 
پس از واقعه کربلا امام سجاد گوشه نشینی گزیده بود، برخی از شیعیان به وی به عنوان امام، مراجعه می‌کردند ولی پس از‌اینکه شایستگی‌های امامت را در وی نیافتند به تدریج به امام سجاد بازگشتند. 
با‌این حال زمانیکه، حاکم مدینه عثمان بن حیان مری 93 ه- 96 ه/ یا هشام بن اسماعيل المخزومي/ 86 ه- 87 ه/ از سوی ولید بن عبدالملک مامور شده بود تا به قصد کشت صدتازیانه بر وی زده و او را یک روز تمام در برابر مردم نگهدارد، امام سجاد کلمات فرج (نجاتبخش) به وی آموخت که او را از مرگ نجات داد و دل حاکم سنگدل مدینه را نسبت به وی نرم کرد و او طبق اختیارات خود وی را بیگناه دانست و آن را به ولید گزارش کرد. دلیل‌این فرمان را خبر نامه نگاری وی با مردم کوفه و برنامه ریزی برای قیام وی ذکر کرده اند. 
او به سال 97 یا 99 هجری وفات کرد که برادر مادر خود محمد بن طلحه را وصی خود قرار داده بود. پیش از‌این زمانی که عبد الرحمن ابن اشعث، عبد الملک بن مروان(حک:65_86ق) را از خلافت خلع و بر ضد او قیام کرد، به توصیه برخی فقها وی برای حسن مثنی به عنوان خلیفه از مردم عراق بیعت گرفت. حسن به رغم تردید و ترس از بیعت شکنی مردم، با اصرار برخی قیام کنندگان، بیعت به عنوان خلیفه را پذیرفت و برخی علما مانند شعبی، حسن بصری و ابن سیرین با او بیعت کردند. پس از کشته شدن ابن اشعث در سال 85 ق حسن مثنی نیز متواری شد. سر انجام حسن مثني در حدود سال 90ه‍. ق در سن 53 سالگي مسموم شد و درگذشت. 
حسن مثنی از پدرش امام حسن(ع)، عبدالله بن جعفر و همسرش فاطمه بنت الحسين(ع) احادیثی نقل کرده است. و افرادی چون حنان بن سدير کوفي، سعيد بن ابي سعيد، عبدالله بن حفص بن عمر بن سعد، حسن بن محمد حنفيه و همچنین فرزندان خود حسن مثنی یعنی ابراهيم، عبدالله، حسن مثلث ، سهيل، زياد بن سوقه از او روايت نقل ‌کرده‌اند. 
===مادرزندانیان هاشمیه===
فاطمه بزرگترین دختر امام حسين (ع ) از ام اسحاق دختر طلحه بن عبید الله تیمی است. ام اسحاق پس از شهادت امام حسن(ع) در سال 49 و یا 50 هجری به همسری امام حسین(ع) در آمد، به نظر می‌رسد تولد فاطمه در حدود سال 51 هجری بوده باشد. فاطمه را از نظر شمایل و سیما به جده اش حضرت فاطمه (س) شبیه بود. .وی پیش از رخداد بزرگ کربلا با پسر عمویش حسن مثنی ازدواج کرد و به همراه دیگر اعضاى خاندان امام حسین(ع)، در حادثه عاشورا حضور داشت. به نقل از امام باقر(ع)، سید الشهدا(ع) پیش از شهادتش ودایع و امانات و وصایای مکتوب خود را به دخترش فاطمه سپرد و او بعدا آنها را به امام سجاد(ع) تحویل داد. فاطمه پس از عاشورا در کاروان اسرا به کوفه و پس از آن به شام رفت و کشتار خاندان اهل بیت(ع) و وقایع غم بار دوران اسارت را با خطابه‌های خود در کوفه و شام خود آشکار و چهره کریه بنی امیه را به عنوان قاتلان اهل بیت (ع) برملا کرد و در پیام رسانی انقلاب عاشورا نقش داشت. وی پس از بازگشت از‌این سفر در مدينه منوره به ادامه زندگی با شویش که از مرگ رسته بود ادامه داداز جمله فرزندان‌این دو عبدالله، ابراهیم، حسن و زینب بودند. 
پس از وفات حسن مثنی، فاطمه یک سال بر مزار او سوگواری کرد و پس از مدتی به رغم تعهدی که به شوهرش داده بود، به اصرار مادرش، با عبد الله بن عمرو بن عثمان، نواده خلیفه سوم ازدواج کرد. حاصل‌این ازدواج ، سه فرزند به نام‌های محمد دیباج، قاسم و رقیه بود. شاید به همین دلیل بود که عبدالله بن حسن می‌گفت در آغاز از عبدالله بن عمرو بیزار بوده است. ابن صوفی دلیل مخالفت حسن مثنی با ازدواج فاطمه همسرش با عبدالله عمرو بن عثمان را دشمنی خانوادگی بیان می کند و ضمن اشاره به اختلافی که در سبب این ازدواج پس از وفات حسن مثنی وجود دارد آن را مورد اجماع می داند و از فاطمه کلامی پر معنا را دراین مورد نقل می کند که گفته : (ما كنت بذيّا و لا الحسن‏ نبيّا )من زنی سلیطه و پر جرات نبودم و حسن هم پیامبر نبود. 
فاطمه در مدینه منوره در گذشت اما زمان دقیق درگذشت وی دانسته نیست. ابن جوزی آن را درحدود سال 117 ه. ق. دانسته است. ابن عساکر نیز به وفات او در خلافت هشام بن عبد الملک (حک:105_125. ه. ق. ) اشاره کرده است. برخی مدت عمر فاطمه را 90 سال دانسته اند که بعید به نظر می‌رسد زیرا با توجه به سن کم او در واقعه عاشورا و احتمال تولد او در در حدود سال 51 هجری، می‌توان حدس زد که وی در حدود 70 سال سن داشته است.<ref>الطبقات الکبری ، ج 3، ص 214؛ تاریخ الطبری، ج5، ص464؛ الکامل فی التاریخ، ج2، ص577. . الطبقات الکبری، ج8، ص473؛ مقاتل‏الطالبيين، ص:167-تاریخ دمشق، ج70، ص 15؛ الارشاد، ج ۲، ص 25. و ص ۴۹۱ ؛ بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۲۹. . دانشنامه امام حسین(ع): ص351 . عمدة الطالب، ص184؛ اعيان الشيعه، ج5، ص43-44؛ ابوالفرج اصفهانى، 1405، ص 122؛ المعارف، ص 213؛ تاریخ دمشق، ج70، ص17؛ الطبقات الکبری ج 8، ص 473. . الشجره المبارکه، ص 18؛عمده الطالب، ص 93؛ تهذيب الانساب، ص 34. . بصائر الدرجات، ص 182ـ183؛ الکافی، ج 1، ص 303. . الفخري، المروزي الأزوارقاني ، ص:86</ref> 

فاطمه از تابعین و از راویان حدیث بود. او از پدرش امام حسین(ع)، ابن عباس، اسماء بنت عمیس خثعمی حدیث نقل کرده است. همچنین وی احادیثی به صورت مرسل از جده اش حضرت زهرا(س)، پدرش امام حسین(ع) و عمه‌اش زینب (س) و برادرش امام سجاد(ع) نقل کرده است. عبدالله، حسن و ابراهیم، پسران فاطمه از حسن مثنی بن حسن و هيثم و محمّدو رقيّة فرزندنش از عبدالله بن عمرو عثمانی هستند . نیز نوادگانش، محمد بن عبدالله بن عمرو، شیبه بن نعامه، یعلی بن ابی یحیی، عایشه دختر طلحه، عماره بن غزیه، ام ابی مقداد هشام بن زیاد، و ام الحسن دختر جعفر بن حسن بن حسن، از راویان حدیث فاطمه هستند. فاطمه را ثقه و از طبقه چهارم راویان حدیث دانسته اند.<ref>تاریخ دمشق ، ج 70، ص 10؛ تهذیب الکمال ، ج 35، ص 254ـ255. . الظرف و الظرفاء، وشاء؛ ص176‏ . تاریخ دمشق، ج70، ص10؛ تهذیب الکمال، ج35، ص254 . تقریب التهذیب، ج2، ص657.</ref>