در حال ویرایش عبدالله محض (بخش)

== جایگاه اجتماعی==
عبدالله از محبوبیت و جایگاه ویژه‌ای در میان مردم مدینه و علمای بزرگ برخوردار بود. اورا شیخ بنی هاشم و از خطیبان و سخنوران بنی هاشم در زمان خود خوانده اند عبداله مصعب زبیری می‌گفت: تمام نیکی ها در او تمام شده اگر گفته شود بهترین مردمان کیست ؟گفته می‌شود عبدالله بن حسن و اگر گفته وشد برترین مردم کیست ؟می گویند عبدالله و اگر گفته شود سخنورترینشان کیست، می گویند عبدالله بن حسن. البته می‌توان‌این اظهار نظر مصعب زبیری را که از اهل بیت منحرف بود به حساب دشمنی با آل حسین و براساس معیارهای حسب و نسب و سخنوری جاهلی دانست. 
محمد بن عمر واقدی او را چنین توصیف کرده است:« و كان عبد الله بن حسن من العباد و كان له شرف و عارضة و هيبة و لسان شديد» عبدالله از عابدان زمانه و دارای شرف و با هیبتی مخصوص و قدرت بیان و زبانی تند بود. قدرت بیان عبدالله به گونه‌ای بود که منصور عباسی او را دارای سحر بیان می‌دانست که با هرکس سخن بگوید او را مجاب خواهد. 
نقل است که عبدالله در پاسخ به کسی که از او پرسیده بود:چگونه برترین مردمان شدید؟گفت:چرا که همگان آرزو دارند تا ازما باشند ولی ما آرزو نمی کنیم که به خاندان دیگری وابسته باشیم. 
به لحاظ‌این افتخارات نسبی و نیز لیاقت‌های فردی عبدالله از جایگاه اجتماعی ویژه‌ای بهره مند بود. چنانکه جایگاه مخصوصی در مسجد داشت که درآن زیرانداز خود را پهن می‌کرد که حتی مدتها پس از رفتن او نیز در مسجد باقیماند. ودر روزهای جمعه وی مکانی اختصاصی در کنار استوانه پیامبراکرم داشت. روزی یکی از امویان با هتاکی او را در‌این مکان هل داد که باعث تحریک انصار برای شورش و قیام علیه امویان شد و به زودی فتنه را خاموش کردند. این جایگاه به حدی بود که در مفاخره میان بنی هاشم و بنی امیه عبدالله بن حسن یکی از مفاخر بنی هاشم شمرده شده است.<ref>عمدة الطالب، ابن عنبة ، ص:93‏ البيان و التبيين، جاحظ، ج‏1، ص: 285‏ . الطبقات‏الكبرى، ج‏5، ص:385 . تاریخ مدینه دمشق، ج27، ص369؛عمده الطالب . تاريخ المدينة المنورة، ص: 10 . شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد ؛ ج‏15 ؛ ص289‏ </ref>