در حال ویرایش عربستان (بخش)

==پیشینه تاریخی عربستان==
منطقه عربستان دارای تاریخی بس كهن و طولانی است كه می‌توان پیشینه آن را به پنج دوران تقسیم نمود:<ref>درسنامه شناخت عربستان، ص93.</ref>
=== دوران باستان تا هجرت حضرت ابراهیم===
قرآن كریم در سوره «نازعات» از گسترش یافتن زمین سخن به میان آورده است. <ref>نازعات: 30 وَ الأْرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها.</ref> برابر روایات، پدیدار شدن خاك و گسترشِ زمین از محل كعبه در مكه آغاز شده است.<ref>بحارالانوار، ج57، ص232، و ج66، ص254.</ref> بر این اساس، سرزمین عربستان نخستین نقطه پیدایش كره خاكی است.
باستان شناسان اقامت در این سرزمین را به دوران ماقبل تاریخ و«عصر حجر» منتسب ساخته‌اند<ref>الرحلة الحجازیه، محمد لبیب البتنونی، ص34-11.</ref>.<ref>جغرافیای تاریخی شبه جزیره عربی در دوران ماقبل تاریخ، دكتر طلعت احمد محمد عبده، ص184 ـ 268.</ref>. <ref>تاریخ البلاد العربیة السعودیه، منیرالعجلانی، ص5 .</ref><ref>درسنامه شناخت عربستان، ص94.</ref>
===از هجرت حضرت ابراهیم تا ظهور اسلام===
[[حضرت ابراهیم]]، [[هاجر]] و [[اسماعیل]] را به بیابان بی‌آب و علف [[مكه]] آورد و خود به دیار [[قدس]] بازگشت، با [[دعا]] و اشك مادر، در زیر پای كودكِ تشنه ابراهیم، [[چشمه زمزم]] جوشیدن گرفت. [[قبیله جرهم]] كه در آن نزدیكی‌ها می‌زیست، از رفت و آمد مرغان هوایی به پیدایش آب در آن حوالی پی برده، بدان منطقه كوچ كردند.
با این دگرگونی، وادی بدون آب و كشت مكه به تدریج آباد گردید. كم كم شهر مكه به سبب نزدیكی به دریای سرخ و واقع شدن بر سر راه ارتباطی با [[یمن]]، همچنین به علت داشتن ارتباط بازرگانی با [[شام]] و [[فلسطین]]، اهمیت زیادی یافت.
به فرمان الهی، حضرت ابراهیم و اسماعیل بنیان‌های كعبه را در آن سرزمین برافراشتند و با سر دادن ندای توحید، مردمان را به انجام مناسك [[حج]] توحیدی فرا خواندند. <ref>بقره: 127.</ref>
از آن زمان سالیان بسیار گذشت؛ [[حضرت موسی]] و [[عیسی]] در منطقه [[فلسطین]] و [[قدس]] شریف برانگیخته شدند ولی در سرزمین تفتیده عربستان، پیامبری مبعوث نگشت؛ در نتیجه به مرور زمان، خرافات و بت پرستی در میان قبایل این سرزمین رواج یافت و جز پیروان اندك حضرت ابراهیم (حنفاء)، بقیه قبایل عرب به بت پرستی روی آوردند و تعداد كمی نیز به آیین یهود و مسیحیت پیوستند و روشنفكران نیز به پرستش اجرام آسمانی پرداختند؛ مناسك توحیدی حج همچون سنت‌های نیكوی دیگر تحریف شد و به سوت و كف زدن در كنار خانه كعبه<ref>توبه: 5.</ref> و طواف به صورت عریان بدل گشت.<ref>درسنامه شناخت عربستان، ص96.</ref>
===از ظهور اسلام تا دولت آل سعود===
در قرن هفتم میلادی خاتم پیامبران حضرت محمد(ص) مبعوث شد و قبایل عربستان که با فرهنگ خرافی می‌زیستند را هدایت کرد، در این راه  پیامبر سختی‌های زیادی کشید و پس از تحمل سختی‌های فراوان در مكه، به مدینه مهاجرت و با متحد ساختن قبایل متخاصم زیر پرچم اسلام، زمینه لازم را برای تشكیل حكومت فراگیر اسلامی فراهم آورد.
تشكیل حكومت نبوی، شهر مدینه و عربستان را از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار ساخت و تا زمان سه خلیفه نخستین؛ [[ابوبكر]]، [[عمر]] و [[عثمان]] ادامه یافت. اما پس از انتقال پایتختِ خلافت اسلامی توسط [[امام علی]] به شهر [[كوفه]] به تدریج از اهمیت عربستان كاسته شد.<ref>درسنامه شناخت عربستان، ص98.</ref>
=== از دولت آل سعود تا دوران معاصر===
{{اصلی|آل سعود}}
آل سعود امارت کوچکی در شهر درعیه بود که 1137 توسط سعود بن محمد در درعیه تشکیل شد. اين امارت با اتحاد محمد بن سعود با محمد بن عبدالوهاب (۱۱۱۵-۱۲۰۶ق.)، بنیانگذار مذهب وهابیت گسترش یافت. از آن پس حكومت عربستان به دلیل انتساب به سعود، پدر محمد اولین حاكم این خاندان كه بر اساس پیمان با محمد بن عبدالوهاب، حكومت نوینی پی افكند، حكومت «آل سعود» نامیده شد. <ref>تاریخ البلاد، العربیة السعودیه، منیر العجلانی، ج1، ص80.</ref>
این خاندان به تدریج در سه مرحله حكومت خود را از منطقه كوچك «درعیه» به همه عربستان گسترش دادند. 

سومین دوره حکومت آل سعود بر عربستان در دهه دوم سده بیستم میلادی و به دست عبدالعزیز بن سعود آغاز شد. در سال ۱۳۴۵/۱۹۲۷ پادشاهی سعودی بر حجاز و نجد و مناطق پیوسته اعلام شد. [[عبدالعزیز]] با تصویب شورای علمای وهابی، پسرش سعود را به عنوان ولیعهد اوّل و پسر دیگرش فیصل را به عنوان ولیعهد دوم و وزیر امور خارجه تعیین كرد. ملك عبدالعزیز در سال 1373 ه‍ . ق. برابر نهم نوامبر 1953م. پس از 54 سال حكومت بر عربستان، در شهر طائف درگذشت. طبق وصیت ملك عبدالعزیز، پسرانش به ترتیب سن، به پادشاهی می‌رسند.<ref>درسنامه شناخت عربستان، ص100.</ref>