| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''غَری'''، منطقه‌ای است در [[عراق]]، در منطقه [[ظهر الکوفه]]، که محل دفن شدن پیکر [[امام علی(ع)]] است. از این رو، به [[نجف]] نیز غری گفته شده است. واژه غری در روایات بسیاری به کار رفته، که در برخی از آنها به مکان پنهان [[آستان مقدس امام علی(ع)|قبر امام علی(ع)]] اشاره شده است.
| | {{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} |
|
| |
|
| ==موقعیت==
| | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] |
| غری، در منطقه [[ظهر الکوفه]] قرار داشته که پیکر [[امام علی(ع)]] برای دفن به آنجا برده شد. از این رو به [[نجف]]، غری هم گفته می‌شد و کتاب‌هایی همچون «شعراء الغری» یا «فرحة الغری» مربوط و منسوب به آن است. اهل نجف و ساکنان نجف را نیز به همین سبب، «غروی» می‌گویند.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref>
| | [[رده:نام‌های نجف]] |
|
| |
|
| ==واژه‌شناسی== | | ==واژه‌شناسی== |
| غری را، بسیاری از واژه‌شناسان، به صورت ترکیب وصفیِ «رجلٌ غَرِیٌ» آورده و آن را مرد زیبارو معنا کرده‌اند.<ref>تهذیب اللغة، ج8، ص160؛ المحیط فی اللغة، ج5، ص123؛ الصحاح، ج6، ص2446.</ref> برخی واژه‌های دیگر، از همین اصل، به معنای زیبایی و نیکویی آمده است.<ref>الصحاح، ج6، ص2446.</ref> ابن فارس لغت‌شناس، اصل این کلمه را به معنای شگفتی از زیبایی شیئ دانسته است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج4، ص419.</ref>
| | غری، به معناى زيباروى و بناى زيبا است.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref> |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | بسیاری از واژه‌شناسان، به صورت ترکیب وصفی «رجلٌ غَرِىٌ» آورده و آن را مرد زیبارو معنا کرده‌اند.<ref>تهذيب اللغة، ج8، ص160؛ المحيط في اللغة، ج5، ص123؛ الصحاح، ج6، ص2446.</ref> برخی واژه‌های دیگر از همین اصل، به معنای زیبایی و نیکویی آمده است.ابن فارس لغت شناس، اصل این کلمه را به معنای شگفتی از زیبایی شیئی دانسته است.<ref>معجم مقاييس اللغه، ج4، ص419.</ref> |
| | |
| | |
| | |
| | |
| | ==موقعیت== |
| | منطقه غری، در پشت كوفه قرار داشته كه پیکر امام على (عليه السلام) براى دفن به آنجا برده شد. |
|
| |
|
| ==علت نامگذاری==
| |
| اصل غری و غریّان، نام دو بنای شبیه به صومعه بوده که پشت کوفه{{یادداشت|[[ظهر الکوفه]].}} و نزدیک [[آستان مقدس امام علی(ع)|محل دفن امام علی(ع)]] قرار داشته و در گذشته، زمان منذر بن امرء القیس، ساخته شد، تا بنای یادبودی باشد برای دو ندیم او، که در حال مستی کشته بود. وی در حال مستی، دستور داد دو گودال بکنند و آن دو را زنده در آن دفن کنند. وقتی صبح بیدار شد و آن دو را خواند، او را به کاری که انجام داده بود آگاه کردند. وی غمگین شده، دستور داد روی دو حفره، دو بنای بلند بسازند.<ref>مروج الذهب، ج٣ ص٣٢٠؛ آثار البلاد و اخبار العباد، ص426.</ref>
| |
|
| |
|
| ==در روایات==
| | از اين رو به نجف، غرى هم گفته ميشد و كتاب‌هايى همچون «شعراء الغرى» يا «فرحة الغرى» مربوط و منسوب به آن است. اهل نجف و ساكنان نجف را هم به همين لحاظ، «غروى» ميگويند.<ref name=":0" /> |
| در روایتی از [[امام صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل شده که غری، بخشی از کوهی بوده که خداوند با [[حضرت موسی(ع)]] در آنجا سخن گفت و [[حضرت عیسی(ع)|عیسی(ع)]] را به قداست برگزید.<ref>وسائل الشیعة، ج14، ص384.</ref>
| |
|
| |
|
| در ماجرای آشکار شدن مکان پنهان [[آستان مقدس امام علی(ع)|قبر امام علی(ع)]] در زمان هارون الرشید نیز نام غری و [[ثویه (کوفه)|ثویّه]] برده شده است.{{یادداشت|ماجرای آشکار شدن [[آستان مقدس امام علی(ع)|مکان دفن امام علی(ع)]]، بنابر روایاتی از زبان عبدالله بن حازم (از نزدیکان هارون الرشید) به این شکل روایت شده است: روزی همراه هارون برای شکار از [[کوفه]] خارج شدیم. به ناحیه غَری و [[ثویه (کوفه)|ثویه]] رسیدیم. در آن محل، آهوانی را دیدیم. بازها و سگ‌های شکاری را به سوی آنها فرستادیم. آهوان پا به فرار گذاشتند و خود را به تپه‌ای که در آنجا بود، رساندند و بالای آن تپه ایستادند. بازها و سگ‌های شکاری از تپه بالا نرفتند و برگشتند. آهوان از آن تپه پایین آمدند. بازها و سگ‌های شکاری آنها را تعقیب کردند. آهوان دوباره به آن تپه پناه بردند و بازها و سگ‌ها دوباره برگشتند. این حادثه، بار سوم نیز تکرار شد. هارون گفت بروید و هرکس را پیدا کردید، نزد من بیاورید. آنها پیرمردی از بنی‌اسد را پیدا کردند و نزد هارون آوردند. هارون از او پرسید: «این تپه چیست؟» پیرمرد گفت: «اگر به من امان دهی، تو را باخبر می‌سازم». هارون گفت: «برای تو نزد خدا عهد و پیمان می‌بندم که آزار و اذیتی به تو نرسانم. پیرمرد پاسخ داد: پدرم از پدرانشان نقل کرده‌اند که آنها می‌گفتند: این تپه، قبر علی بن ابی‌طالب(ع) است که خداوند آنجا را حرم قرار داد و هرکس به آنجا پناه ببرد، در امان است. هارون از اسبش پیاده شد و آب خواست و وضو گرفت و کنار آن تپه، نماز خواند و دعا و گریه و زاری کرد. سپس از آنجا رفتند. بعد از این قضیه، هارون دستور داد تا گنبدی روی قبر امام علی(ع) بنا کردند.}} <ref>ارشاد، ج ١ ص ٢۶.</ref>
| | اصل غرى و غريّان، نام دو بناى شبيه به صومعه بوده كه پشت كوفه و نزديك محل دفن حضرت على (عليه السلام) قرار داشته و در قديم و زمان «منذربن امرء القيس» آن را ساخته بودند، تا بناى يادبودى باشد براى دو نديم او كه در حال مستى كشته بود و داستان مفصّلى دارد.<ref>مروج الذهب، ج٣ ص٣٢٠.</ref> در ماجراى كشف محل مخفى قبر امام على (عليه السلام) در زمان هارون الرشيد هم نام «غريّين» و «ثويّه» برده ميشده كه خليفه براى شكار به آنجا رفته بود.<ref>ارشاد، ج ١ ص ٢۶.</ref> |
| | در روايتى از امام صادق (عليه السلام) نقل شده كه «غرى» ، بخشى از كوهى بوده كه خداوند با حضرت موسى (عليه السلام) در آنجا سخن گفت و عيسى را به قداست برگزيد.<ref>وسائل الشيعه، ج ١٠ ص ٣٠٠.</ref> |
|
| |
|
| ==پانویس== | | ==پانوشت== |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
| ==منابع== | | ==منابع== |
| {{منابع}}
| | |
| {{برگرفتگی | | {{برگرفتگی |
| | پیش از لینک = مقاله | | | پیش از لینک = مقاله |
| خط ۲۶: |
خط ۳۶: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| *'''تهذیب اللغة'''، محمد بن احمد ازهری، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۱ق. | | *'''تهذيب اللغة'''، محمد بن احمد ازهرى، دار احياء التراث العربي، بيروت، 1421ق. |
| *'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة،''' اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق. | | *'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية،''' اسماعيل بن حماد جوهرى، دار العلم للملايين، بيروت، 1376ق. |
| *'''المحیط فی اللغة'''، اسماعیل بن عباد صاحب، عالم الکتب، بیروت، ۱۴۱۴ق. | | *'''المحيط فى اللغة'''، اسماعيل بن عباد صاحب، عالم الكتب، بيروت، 1414ق. |
| *'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس ابن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق. | | |
| *'''وسائل الشیعه'''، محمد بن حسن شیخ حر عاملی، مؤسسة آل البیت(ع)، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، 1409ق.
| | *'''معجم مقاييس اللغة'''، احمد بن فارس ابن فارس، مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق. |
| *'''آثار البلاد و اخبار العباد'''، زکریا بن محمد قزوینی، دار صادر، بیروت، 1998م.
| |
|
| |
|
| {{پایان}} | | {{پایان}} |
|
| |
| [[رده:نام‌های نجف]]
| |
