در حال ویرایش فخ

'''فَخّ''' مکانی است در شمال [[مکه]] در نزدیکی [[مسجد تنعیم]] که از نظر فقهای [[شیعه]] مکان [[احرام]] کودکان است. این مکان جایی است که در سال 169 قمری یکی از نوادگان [[امام حسن مجتبی(ع)|امام حسن(ع)]] که بر [[بنی‌عباس|عباسیان]] قیام کرده بود در آن به شهادت رسید و به [[شهید فخ]] مشهور شد.

فخ میقاتی برای کودکان به شمار می‌رود و دلیل آن<ref>المرتقی،ج ۲ص۲۸.</ref> روایتی از [[امام صادق(ع)]] است که چون از آن حضرت سوال شد در کجا می‌توان لباس‌های دوخته را از تن کودکان کند [ و آنها را محرم ساخت؟ ] حضرت در جواب فرمود: پدرم امام باقر(ع) در فخ؛ لباس‌های کودکان را می‌کَند [و آنها را محرم می‌ساخت ].<ref>الکافی، ج۴ ص۳۰۳؛ من لایحضره الفقیه، ج۲ ص۴۳۳.</ref> برخی فقها معتقدند ولیِّ کودک می‌تواند کودک را در یکی از [[میقات|میقات‌های پنجگانه]] مُحرم کند بدین معنا که به نیابت از او نیت کند و لبیک گوید اما کندن لباس کودک و پوشاندن لباس احرام بر او را می‌تواند تا فخ به تاخیر اندازد.<ref>معالم الدین، ج۱ ص۲۳۰؛ المرتقی، ج۲ص ۲۸.</ref> بیشتر فقهای شیعه معتقدند اصل [[احرام]] کودکان می‌تواند از فخ به عنوان یک میقات برای آنها قرار گیرد.<ref>موسوعه احکام الاطفال و ادلتها، ج۵ ص۲۸۲.</ref>  

برخی فقهای معاصر نیز مانند آیت الله بهجت معتقدند جایز است ولی طفل، طفل را در یکی از میقات‌های معروف محرم کند ولی می‌تواند برای آسان‌تر شدن برای کودک، کندن لباس دوخته و پوشاندن لباس احرام بر او را تا فخ به تاخیر بیندازد.<ref>آراء المراجع فی الحج،ج ۱ ص۳۴.</ref> اما فقهای اهل سنت در این مورد مخالف یا ساکت‌اند. اما برخی از آنها می‌گویند که مشکلی ندارد که احرام صبی (کودک) را تا حرم یا نزدیک حرم به تاخیر انداخت.<ref>الکافی فی فقه اهل المدینه،ج ۱ ص۴۱۱.</ref>

* آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان رسول، تهران ، نشر مشعر، ۱۳۹۰.  

* آراء المراجع فی الحج علی ضوء فتاوی الامامِ الخمینی، افتخاری گلپایگانی علی ، تهران، نشر مشعر، ۱۴۲۸.  

*

* بحارالانوار،علامه مجلسی محمد باقر (م۱۱۱۰ق)،تهران، اسلامیه ، بی تا.  

* تاریخ تشیع ، عده‌ای از محققین ،زیر نظر دکتر سید احمدرضا خضری ،قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه،۱۳۸۸.

*  

* رجال الطوسی ، طوسی محمد بن حسن (م ۴۶۰ ق)،تحقیق جواد قیومی اصفهانی ،قم موسسه نشر اسلامی ۱۴۲۷.

*  

* الروض المعطار فی خبر الاقطار، حمیری محمد بن عبدالمنعم (م ۹۰۰ ق)،تحقیق احسان عباس ،بیروت، مکتبه لبنان ناشرون، ۱۹۸۴.  

* شفاء الغرام باخبار البلد الحرام؛ فاسی محمد بن احمد (م ۸۳۲ ق)،تحقیق علی محمد عمر ،قاهره، مکتبه الثقافه الدینیه، ۱۴۲۸.  

* الطبقات الکبری ، ابن سعد( م ۲۳۰ ق)، تحقیق محمد عبدالقادر عطا ،بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰.  

* فرهنگ اعلام جغرافیایی،شراب محمد محمد حسن ،ترجمه حمیدرضا شیخی ، تهران ، نشر مشعر،۱۳۸۳.  

*

* الکافی ، کلینی محمد بن یعقوب (م ۳۲۹ ق)،تهران اسلامیه، ۱۳۶۲.

*  

* الکافی فی فقه اهل المدینه، ابن عبدالبر قرطبی یوسف بن عبدالله ( م۴۶۳ ق)، تحقیق محمد محمد احید، ریاض ، مکتب الریاض الجدیثه، ۱۴۰۰

*  

* معالم الدین فی فقه آل یاسین ، انصاری محمد بن شجاع ( ابن قطان م ۸۳۲ق)، قم، مؤسسه الامام الصادق، ۱۴۲۴.  

* مقاتل الطالبیین،ابو الفرج اصفهانی علی بن الحسین(م۳۵۶ ق)،تحقیق احمد صقر، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۱۹.  

* منتهی الامال،محدث قمی (م ۱۳۵۹ ق)،تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۷۹.  

* من لایحضره الفقیه ،شیخ صدوق (م ۳۸۶ ق)، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۴.  

* موسوعه احکام الاطفال و ادلتها، انصاری قدرت الله ، قم ،مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)، ۱۴۲۹.