در حال ویرایش فدیه (بخش)

== معنای اصطلاحی ==
فدیه در اصطلاح فقهی، به مالی اطلاق می‌شود که مکلّف در هنگام وقوع در دشواری شرعی می‌پردازد تا خویش را از سختی رها سازد. برای مثال [[احرام|مُحرمی]] که از بین بردن موی سر بر او حرام است، ممکن است دچار شپش شود؛ برای رهایی از این سختی، محرم می‌تواند موی سر خود را بتراشد اما باید به عنوان فدیه، سه روز [[روزه]] بگیرد، یا شش فقیر را اطعام کند، یا گوسفندی را [[قربانی]] کرده و گوشت آن را بین نیازمندان تقسیم کند.<ref>الإفصاح في فقه اللغة، حسین یوسف موسی، ج2، ص1207 .</ref>