در حال ویرایش فراش

{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۱۲]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}

'''فَرّاش'''، در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها هستند، گفته مى‌شود. منصب فراشى در مزارهاى [[معصومان(ع)]]، افتخار بوده و گاهى [[زائر|زائران]]، به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.

 

از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.</ref>

 

صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛ كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.</ref>

در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، فرّاش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.<ref name=":0" />

فرّاشان، خدّامى هستند كه وظيفۀ آنان حفظ نظافت و طهارت و غبارروبى رواق‌ها، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى ضريح بين زائران است. علاوه بر اين، ارائۀ راهنمايى‌هاى لازم به زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ فرّاشان است. فرّاشان در مراسم خطبۀ صبح، رواق‌هاى دارالسياره يا دارالحكمه را (در مشهد) براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح و لاله و قرآن براى اجراى مراسم صفّۀ صبح و شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند.<ref>فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.</ref>

 

[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1026/1/50 '''فرهنگ‌نامه زیارت''']، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.