در حال ویرایش قلعه‌های بنی‌نضیر

بنو‌نضیر در منطقه عالیه ساکن شدند که روستای زیبا و مشهوری است و امروزه آن را «[[العوالی]]» می‌نامند. این منطقه در جنوب [[مدینه]] و نزدیک [[قبا]] واقع شده بود و منازلشان تا جنوب شرق امتداد داشت. بنو‌نضیر کنار [[وادی مذینب]] بودند و در این منطقه به حفر چاه‌های بزرگ و کاشت درختان پرداختند <ref>تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا،ص۲۷</ref>  <ref>الاغانی ج۲۲، ص۳۴۴</ref> <ref>معالم المدینه بین العماره والتاریخ، ج۳، ص۹۸</ref>.

قلعه‌سازی از ویژگی‌های معماری یثرب پیش از اسلام بود که به این قلعه‌ها «اُطُم» می‌گفتند. جنگ‌های طوایف یثرب با یکدیگر و با بیگانگان، ساختن قلعه‌ها را رواج داده بود. اُطُم‌ها شباهت چندانی به قلعه‌های موجود در سرزمین‌های دیگر نداشته و سبک خاصی داشتند. سادگی و فقدان پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های معماری را می‌توان از جمله ویژگی‌های آنها شمرد. در ساخت اُطُم از سنگ‌هایی با حجم‌های گوناگون استفاده می­شد و میان آنها گِل می­ریختند. اطم تختگاه و سکّوهای بلندی داشت که برای هواخوری و اِشراف بر پیرامون قلعه سودمند بود. هنگام جنگ، اُطُم‌نشینان به درون آن پناه می‌بردند و از فراز قلعه، سنگ و... بر سر مهاجمان می‌ریختند و خود را از گزند دشمنان ایمن نگه می‌داشتند. گونه‌ای دیگر از قلعه‌های یثرب «حصِنْ» نام داشت که در شکل ساخت، با اُطُم اندکی متفاوت بود. در این نوع، سنگ‌های بزرگ چهارگوشی به کار می‌رفت که میان آنها گل نمی‌ریختند. معمولاً در فضای داخلی این قلعه‌ها نیز چاه‌هایی برای استفاده ساکنان آن کنده می‌شد. ویژگی‌های اُطُم و حِصن را تا حدّی در آثار به جا مانده پیش از اسلام، می‌توان دید <ref>اطلس تاریخ اسلام ج۱، ص۴۱۲</ref>

به عنوان یک اثر باستانى مى‏‌شناسند. این قلعه دارای دیوارهاى قطور یک مترى و بناى به احتمال چند طبقه است که بخشى از آن زیر خاک مدفون شده و از سطح بلند آن نسبت به زمین‏هاى زراعى اطراف آن فهمیده مى‌‏شود. <ref>معالم المدینة بین العماره وتاریخ، ج۳، ص۱۳۱</ref><ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۷۹</ref>.

 

این قصر به مردی از یهود بنو‌نضیر تعلق داشته که در اطراف مائی بطحان و نزدیک چاه قبا بوده است. وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی اشاره می‌کند که این قصر در دار ثوبةبن حسین بن السائب ابی‌لبابه واقع بوده و جهت آن معلوم است، ولی اثری از آن وجود ندارد <ref>وفا الوفا بآخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۳۰</ref> <ref>تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا،‌ص۴۰</ref> ؛<ref>معالم المدینة بین العمارة و التاریخ، ج۲، ص۵۱</ref>.

 

یکی از دژهای عمومی بنو‌نضیر، حصن فاضجه است <ref>الامکنة و المیاه و الجبال والآثار، ج۲، ص۳۱۸؛حجازدرصدراسلام؛ اسماء الامکنه والبقاع، ج۳، ص۱۰۱۵</ref> که در محله بنو‌نضیر قرار داشت و شامل [[وادی بطحان|بطحان]] و [[نواعم]] بود. نواعم منطقة بزرگی است که دارای باغ‌ها و مزارع زیادی است و عوالی در منطقه قبا قرار دارد. اما نام‌گذاری این دژ به این دلیل است که در بستانی در نواعم که ناضجه نام داشته، واقع شده است <ref>وفا الوفا بآخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۳۰</ref><ref>معالم المدینة بین العمارة و التاریخ، ج۳، ص۹۲</ref>.

 

البویله یکی از دژهای قبیله بنی‌نضیر بوده است <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا، ص۳۲ ؛‌ المعالم الاثیرة،دارالشامیه ،فی السنة والسیر، ص۵۵.</ref> این دژ در منازل قوم بنو‌نضیر و جنوب مدینه در [[وادی بطحان|بطحان]] و در امتداد منازل آنها تا شرق مدینه واقع شده است <ref>وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، ج۱، ص۱۳۱</ref> <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ، 1419ق، ج۲، ص۹۴</ref>.

این حصن یکی از دژهای استوار در منازل بنو‌نضیر است که به یکی از بزرگان این قبیله، به نام عمربن جحاش تعلق داشته است <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا، ص۳۲</ref>. این دژ در منازل بنی‌نضیر و زقاق حارث، پشت قصر ابن هشام و در جنوب و شرق مدینه قرار داشته و البته موضع فحجازدرصدراسلام،ترجمه عبدالحمید آیتی آن مشخص نیست <ref>وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی،‌ ج۱، ص۱۳۱</ref><ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ، ج۳، صص۹5 ـ ۹4</ref>.

 

این حصن از دژهای بنو‌نضیر است که نزد برخی به براج و نزد برخی دیگر به برج شناخته شده است. این دژ برای بنو‌القیمه از بنو‌نضیر بوده و در منازل آنها بنا شده است <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا، ص۳۵؛ حجازدرصدراسلام، ص۳۹۰</ref>. این دژ در بطحان و نزدیک حصن کعب بن اشرف و در منطقة اساسی بنی‌نضیر بنا شده است <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ،  ج۳، ص۹۷</ref>.وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی در کتاب خود از حصنی به این نام سخنی به میان نیاورده است.

 

یکی از دژ‌هایی که در منازل بنی‌نضیر در جنوب مدینه و در منطقة نواعم و محدودة ام‌عشر‌ و ام‌اربع بنا شده است، «دژ منور» نام دارد که نزدیک دژ کعب بن اشرف واقع است <ref>وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی،‌ ج۴، ص۱۵۲</ref><ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ، ج۳، ص۹۷</ref>.

 

اطم­ الطویله یکی از قصرهای بنی‌نضیر است که در منزلگاه آنان در بطحان و در جنوب مدینه قرار داشته است <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا، ص۳۵</ref> <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ،ج۳، ص۹۸</ref>. وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی اطمی به این نام ذکر نکرده است.

 

یکی دیگر از اطم‌های بنی‌نضیر، قصری است که در دار طهمان و در عوالی و جنوب شرق مدینه قرار دارد <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا، ص۳۱</ref> <ref>عمدة الاخبار فی مدینة المختار ص۳۹</ref> <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ،ج۳، ص۹۸</ref>. این اطم از آطامی است که جهت آن معلوم است، ولی اثری از آن موجود نیست <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ، ج۳، ص۹۸</ref>. وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی به اطمی بدین نام اشاره نکرده است.

 

این اطم یکی از قصرهای مهم و اصلی بنی‌نضیر است و در امتداد منازل آنها به طرف جنوب شرقی مدینه، در عالیه عوالی واقع شده است <ref>معالم المدینة بین العمارة والتاریخ،ج۳، ص۹۹</ref>.  برخی نیز معتقدند که این قصر در مال ابی‌امامه سهل بن حنیف‏ در جنوب مدینه واقع شده است <ref>عمدة الاخبار فی مدینة المختارعباسی، ص۳۹ ؛</ref> <ref>تاریخ معالم المدینه المنورة قدیما حدیثا،ص۳۱</ref>. وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی به اطمی بدین نام اشاره نکرده است.

 

بیت‌المدراس به معنای محل یادگیری علم و دانش است و یهودیان در آن به فراگیری تورات و علوم دینی می‌پرداختند. به این خانه‌ها بیت‌التلمود هم گفته می‌شد <ref>حجازدرصدراسلام، ج۱۵، ص۲۹۱</ref>.  یهودیان یثرب نیز مرکز علمی و دینی به نام «بیت‌المدراس» داشتند که در آنجا تورات و احکام دینی خود را فرا ‌می‌گرفتند <ref>السیرة النبویة ج۱، ص۵۵۲</ref> <ref>امتاع الاسماع ج۱۴، ص۸۳</ref>. در منابع تاریخی آگاهی‌های اندکی در این زمینه وجود دارد. برخی موقعیت بیت‌المدراس را در مشربة ام‌ابراهیم دانسته‌اند <ref>تاریخ المدینة المنورة ج۱، ص۱۷۳</ref> <ref>وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی،ج۳، ص۳۵</ref> که مالک این مشربه [[مخیرق|مخیرق یهودی]] بود. مُخیرق از قبیله [[بنی‌نضیر]] بود که بعد از هجرت پیامبر به مدینه ‌ایمان آورد و قبل از [[جنگ احد]] به شهادت رسید و اموال او جزو صدقات پیامبر در مدینه شد<ref>المغازی ج۱، ص۳۷۸</ref> <ref>عیونالاثر ج۱، ص۲۴۰</ref> <ref>الاصابه ج۶، ص۴۶</ref>.

 

{{برگرفتگل

  | توضیحات منبع = نوشته حجازدرصدراسلام،ترجمه عبدالحمید آیتی اصغر کریمخانی و یحیی جهانگیری منتشر شده در شماره 105 مجله میقات حج