در حال ویرایش محمدصالح برغانی (بخش)

==خاندان برغانی==

خاندان برغانی از خانواده‌‌های ریشه‌دار دانش و تقوا هستند که به [[آل‌بویه]] (حک: سده 4 و 5 ق. در [[ایران]] و [[عراق]]) نسب می‌برند. سپس به سبب سکونت جد اعلای برغانی‌ها، [[محمدکاظم طالقانی]] (م. 1094ق.) در طالقان، به آل‌طالقانی شهرت یافتند. از آن پس که وی از طالقان به [[قزوین]] رفت، به خاندان او نسبت قزوینی نیز دادند.

محمدملائکه از نوادگان محمدکاظم، پس از غائله اخباریان و اصولیان قزوین، ناچار به اقامت در برغان شد و از آن پس، این خاندان به برغانی مشهور گشتند.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج2، ص300-304؛ نک: موسوعة البرغانی، ج1، ص10-11، 26، «مقدمه.</ref>

از ویژگی‌های این خاندان، توجه به تحصیل دخترانشان، <ref>نک: مستدرکات اعیان الشیعه، ج4، ص212؛ ج6، ص182، 319.</ref> آشنایی با دانش‌های جدید، آموزش نظامی به روحانیان، اهتمام به کشاورزی و کوشش برای رفتن به [[کربلا]] است که در سیره محمدصالح و افراد دیگر خاندان برغانی نمود و عینیت دارد.<ref>نک: مستدرکات اعیان الشیعه، ج3، ص146؛ بینات، ش8، ص24، «شرح حال مفسر بزرگ محمد صالح برغانی. </ref>