در حال ویرایش محمد بن سلیمان فضولی

{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}{{جعبه اطلاعات اشخاص

| نسب = از قبیله ایرانی‌تبار و ترک‌‌زبان بیات

'''محمد بن سلیمان فضولی'''، که به بغدادی نیز شهرت دارد، یکی از شاعران صوفی‌مسلک و سرشناس ترک‌ در سده دهم قمری و از اندیشمندان شیعی بود. او در [[عراق]]، در زمان سلطنت آق‌ قویونلوها، به دنیا آمد، مدتی در بغداد اقامت داشته و بیشتر زندگی خود را در کربلا گذراند. وی آثار فراوانی مانند کلیات اشعار ترکی، فارسی و عربی، حدیقة السعداء و مطلع الاعتقاد نگاشته است. مهمترین دلیل شهرت او، شعرهای ترکی اوست، که برخی از آن‌ها را با تعابیر «شورانگیر و حیرت‌آور» توصیف کرده‌اند. فضولی، شعرهای فراوانی در ستایش امامان(ع) به ویژه امام علی(ع) و امام حسین(ع) نگاشته است. او بین سال‌های ۹۶۳ تا ۹۷۰ق. درگذشت و در کربلا، نزدیک حرم امام حسین(ع)، کنار مقبره عبدالمؤمن دده دفن شد. وی آرامگاهی داشت که برای توسعه اطراف حرم تخریب شد. امروزه سنگ قبری از او وجود دارد.

محمد بن سلیمان فضولی، فرزند ملا سلیمان حلَی، از عالمان بزرگ و مفتی شهر حلّه بود.<ref>آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»</ref> وی از قبیله [[ايران|ایرانی‌]]<nowiki/>تبار و ترک‌‌زبان بیات بود. این قبیله از [[آذربایجان]] به عراق عرب مهاجرت کرده و در شهر [[حلّه]] سکنی گزیده بود.<ref name=":1" />  

در زبان عربی،‌ واژه فُضول، به معنای آراسته شدن به فضیلت و فرزانگی آمده و در کاربرد دیگری جمع فضل، به معنای زیاد و بیشتر است. یعنی درست به عکس معنای عامیانه و طنزآمیز متداول در فارسی است که به شخص مفتش، بی‌ادب و دخالت کننده فضول گفته‌ می‌شود؛ از این روی، واژه فضولی، که تخلص این شاعر است، به معنای شخص فرزانه و با فضیلت است. فضولی خود، در مقدمه دیوان اشعار فارسی‌‌‌اش به این موضوع پرداخته{{یادداشت|او گفته: «من به توفیق همت استدعای جامعیت جمع علوم و فنون داشتم، تخلصی یافتم متضمن این مضمون؛ چرا که در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون».}} و شعری ترکی از استاد شهریار، درباره سه زبانه بودن شعر فضولی، بر مفهوم فضیلت و فضایل در کلمه فضولی اشاره دارد.<ref name=":0" />

او در [[عراق]]، در زمان سلطنت آق‌ قویونلوها، به دنیا آمد.<ref name=":11" /> درباره تاریخ دقیق و محل دقیق تولد فضولی اتفاق نظر وجود ندارد،<ref>ر.ک: چشمه خورشید (پژوهشی در زندگی و آثار ملا محمد فضولی)، دبیرخانه کنگره بزرگداشت حکیم محمد فضولی، 1374ش، ص314؛ زندگی و شعر محمد فضولی، ص 31-35 .</ref> برخی تولد او را در [[کربلا]] و در سال ۱۴۹۸م. (۸۷۶-۸۷۷ق) دانسته‌اند. [[محمد حرزالدین]]، تولد او را حدود ۸۹۸ق. معرفی کرده و معتقد است وی مدتی در بغداد سکونت داشته و پس از آن تا زمان مرگ، در کربلا اقامت داشته است.<ref name=":2" /> حله و [[نجف]] نیز به عنوان محل تولد او ذکر شده است.<ref name=":11">زیارت‌گاه‌های عراق، ج1، ص208. </ref> برخی، از قراینی نام برده‌اند که می‌توان احتمال بسیار داد وی در سال 890 هجری در بغداد به دنیا آمده است.<ref name=":1">شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۱۹.</ref>

او از کودکی دروس ابتدایی را پیش پدرش آموخت. از دیگر اساتید وی ملا رحمت‌الله را نام برده‌اند. از تفصیل تحصیلات وی بیش از این اطلاعی در دست نیست؛ ولی از آثار فضولی برمی‌آید که با علوم مرسوم زمانش مانند فقه، منطق، فلسفه، حدیث، تفسیر، کلام، ریاضی و طب آشنا بوده و در برخی تخصص داشته؛ مانند کلام که کتابی در این موضوع نگاشته است.<ref name=":3">شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۰.</ref>  او از مشهورترین شاعران ترک‌،<ref name=":13">تراث کربلاء، ص۲۳۱.</ref> از اندیشمندان شیعه<ref name=":03">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص 241.</ref> و یکی از ادیبان صوفی در سده دهم قمری بود. در سرایش شعر ترکی، فارسی و عربی ماهر بوده و به زهد و تصوف مایل بود.<ref name=":13" /> او را بزرگ‌ترين شاعر تركى آذرى در سده دهم دانسته‌اند.<ref name=":02">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص 241.</ref>  

امروزه ۲۰ جلد كتاب در شعر و ادب از وى به يادگار مانده است.<ref name=":22">تاريخ مرقد الحسين و العباس، ص221.<br /></ref> از اين شاعر شيعى، اشعار بسيارى در ستایش [[اهل بیت|اهل بيت(ع)]] و [[امام حسین(ع)|امام حسين(ع)]] باقی مانده است.<ref name=":04">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴،  ص 241.</ref> برخی از آثار او عبارت است از:

اشعار ترکی فضولی، در بحرهای عروضی و قالب‌های گوناگون مانند مثنوی، غزل، قصیده، مسمط، مستزاد، مخمس، رباعی، دوبیتی سروده شده است.<ref name=":6" /> او را یکی مشهورترین شاعران ترک دانسته‌اند.<ref name=":2" />

دیوان فارسی فضولی برای نخستین بار، توسط حسیبه مازی اوغلو، در ترکیه، در سال ۱۹۶۲م. چاپ و منتشر شد.<ref>دیوان فارسی فضولی، تصحیح حسیبه مازی اوغلو، آنکارا، ۱۹۶۲م.</ref> بعدها از روی همین چاپ، بارها در [[تهران]]، با غلط‌های چاپی و غیر چاپی آن، به صورت افست چاپ و منتشر شده است. چاپ انتشارات یاران، در تبریز، در سال 1387، در مقدمه و متن دچار اشتباهاتی است. به باور برخی، مصحح، به دلیل آشنا نبودن با ادبیات فارسی و نشانه‌های نگارشی آکادمیک، در تنظیم مصراع‌ها و بیت‌ها به اعمال سلیقه غیر علمی و غیر مرسوم در ادبیات فارسی دست زده است.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۸.</ref>

مجموعه اشعار عربی فضولی که در سال 997 هجری حدود 25 سال بعد از وفات شاعر کتابت شده، در موزه آسیایی سن‌پترزبورگ نگهداری میشود و حمید آراسلی، دانشمند آذربایجانی، در سال 1958م. در باکو برای اولین بار آن را چاپ و منتشر کرد. عبداللطیف بندر اوغلو نیز در سال 1993م. در [[بغداد]] این قصاید عربی را به ضمیمه کتاب مطلع االعتقاد فضولی چاپ و منتشر کرد. دیوان عربی فضولی به انضمام تصویر قصاید، در سال 1390 با ترجمه و شرح وحید رضایی حمزه‌کندی، از سوی نشر بوتا، در ارومیه انتشار یافت. به باور برخی، در بیشتر موارد، دقیق بودن ترجمه‌ها و تطبیق آن با متن عربی اشعار جای تأمل و تردید دارد. داوود رضایی (1351ـ1385) نیز، مجموعه ابیات عربی، ملمعات پراکنده فضولی در دیوان فارسی و ترکی و کتاب حدیقة السعداء و مثنوی بنگ و باده شاعر را یکجا جمع و به فارسی ترجمه و شرح کرده، که با نام ملمعات و ابیات عربی فضولی، در سال 1385 در تبریز منتشر شده است.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۹.</ref>

فضولی این کتاب را به نثر ترکی، در موضوع مقتل و مصائب انبیا و اولیا نوشته است. این کتاب، دارای یک مقدمه، ده باب و یک خاتمه به شیوه «روضة الشهداء» کاشفی است، که فضولی با افزودن مطالب جدید به سبک خود و مطابق اعتقادات شیعی خود، آن را کتابی مستقل و مفید ساخته است.  این کتاب شاید نخستین مقتل ترکی است که یک دانشمند و شاعر بزرگ نگاشته و دارای نکته‌های نو و مفید، اشعار ترکی، فارسی و عربی و آیات و احادیث است.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۵ و ۱۲۶.</ref> حدیقة السعداء، بارها در [[ايران|ایران]]، [[ترکیه]] و [[آذربایجان]] چاپ و منتشر شده است. به باور برخی، هیچ یک از آن‌ها، کامل و صددرصد علمی و عاری از اشتباهات نیست. با این حال در بین چاپ‌های موجود، چاپ مجمع جهانی اهل بیت، با تصحیح رسول اسماعیل‌زاده دوزال، در قم، در سال 1374ش. را قابل توجه و تحسین دانسته‌اند.<ref name=":7">شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۹.</ref>

فضولی این کتاب را در علم کلام و عقاید مکتب تشیع، به سبک متکلمان و حکیمان دینی ‌‌و به زبان عربی در چهار رکن نوشته است: رکن اول در معرفت علم و علم معرفتشناسی (4 باب)؛ رکن دوم در شناخت جهان و اوضاع و احوال آن (5 باب)؛ رکن سوم در معرفت واجب الوجود (9 باب)؛ رکن چهارم در معرفت نبوت عامه عموم انبیا و نبوت خاصه [[حضرت محمد(ص)|پیامبر اسلام(ع)]] و امامت و قیامت (8 باب).  

این کتاب آینه اندیشه‌های کلامی، فلسفی، قرآنی، حدیثی و تاریخی مؤلف است. این کتاب به شیوه کتب آموزشی و استدلالی تدوین شده است. برخی آن را از آثار ماندگار و ارزشمند کلامی به شمار آورده‌ برخی احتمال داده‌اند این کتاب ]در زمان مؤلف و پس از آن از کتب درسی حوزه‌های علمیه نجف و کربلا بوده باشد.<ref>حدیقة‌ السعداء، مقدمه، ص۴۴.</ref>

این مثنوی به زبان ترکی و مشهورترین اثر محمد فضولی است، که برپایه لیلی و مجنون نظامی و مولانا هاتفی، مشتمل بر بیش از ۹ هزار بیت سروده شده است.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۶.</ref>

‌‌زبان متولد می‌شود.»}}<ref>کلیات اشعار ترکی، ص۱۱۰.</ref> او اشعار فراوانی در مدح [[ائمه(ع)]]، به‌ویژه [[امام علی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] دارد.<ref name=":10">زیارتگاه‌های عراق، ص۲۰۸.</ref> آفرینش آثار پرمایه ادبی، فکری و عرفانی او را به شاعری اندیشمند و صاحب مکتب ادبی و فکری تبدیل کرده است. برخی از آثار او را «به حق حیرت‌آور و شورانگیز» توصیف کرده‌اند. نظم و نثر ترکی او در موضوعات اجتماعی، عرفانی، اخلاقی، عاطفی، فسلفی و دینی است.<ref name=":9">شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۱.</ref> برخی، فضولی را بنیان‌گذاران ادب منظوم ترکی آذربایجان دانسته‌اند. به باور آن‌ها، فضولی وزن‌ها، قالب‌ها، ترکیب‌ها، مضمون‌ها و معانی شعر فارسی را از راه ترجمه یا عین عبارت در ترکی، به کار برده و با ادب فارسی، ادبیات ترکی را حیات بخشیده است. آنان معتقدند غزلیات فضولی، عیناً تقلید از غزلیات‌ فارسی است. در تاریخ شعر عثمانی، فضولی را نخستین شاعر از چهار شاعر بزرگ می‌دانند که در ادبیات قدیم عثمانی، دارای جایگاه ادبی‌اند. همچنین او تعدادی از پادشاهان و وزیران، از جمله شاه اسماعیل صفوی، سلطان سلیمان قانونی و وزیرش، ابراهیم پاشا را مدح گفته است.<ref name=":10" />  

اشعار ترکی فضولی، در بحرهای عروضی و قالب‌های گوناگون مانند مثنوی، غزل، قصیده، مسمط، مستزاد، مخمس، رباعی، دوبیتی سروده شده است. همراهی هنرنمایی‌های ظاهری با درونمایه و اندیشه‌های شاعر، شاهکارهای ماندگار آفریده است؛ برخی از اشعار شاخص او عبارت است از: منظومه لیلی و مجنون، بیشتر غزلیات، قصیده سو،{{یادداشت|قصیده آب در مدح پیامبر اکرم(ص).}} و مثنوی بنگ و باده. غزل‌های ترکی او با این غزل شروع شده است:<ref name=":6">شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۲.</ref>

{{شعر|قد انار ُ العشق َ للعشاق منهاج الهدی|سالک راه حقیقت عشقه ائیلر اقتدا|عشق دیر اُول نشئه کامل کیم آنداندیر مدام|می ده تشویر حرارت، نی ده تأثیر صدا|وادی وحدت حقیقتده مقام عشقدیر|کیم مشخص اولماز اول وادی ده سلطاندان گدا...|ای فضولی انتهاسیز ذوق بولدون عشقدن|بؤیله دیر هر ایش کی حق آدی ایله قیلسان ابتدا}}

برگردان فارسی آن از این قرار است: عشق راه هدایت را برای عاشقان روشن نمود/ سالک راه حقیقت البته که به عشق اقتدا می‌کند؛ عشق آن نشئه کاملی است که همواره / شور حرارت می و تأثیر صدای نی از آن است؛ ‌‌‌وادی وحدت در حقیقت جایگاه عشق است/ که در آن شاه از گدا شناخته نمی‌شود؛ ای فضولی! ذوقی بی‌انتها از عشق یافتی/ چنین است اگر هر کاری را با نام حق آغاز کنی.

برگردان فارسی آن عبارت است از: زهی ذات نهان تو که تمام ماسوا ـاین عالم هستی‌ـ از آن وجود نهان، پیدا شده است/ جهان هستی دریای متلاطم صنع توست که امواج وجود بر کف آن پیداست و قعر آن ناپیدا.

قصیده‌های ترکی فضولی را از نظر صلابت، انعکاس دهنده قصیده‌های خاقانی شروانی دانسته‌اند. او قصیده‌هایش را در موضوعاتی مانند دینی، اجتماعی، مدایح و مناقب چهارده معصوم(ع) و وصف طبیعت سروده است. قصیده سو، با ردیف «سو» در بحر «رمل مثمن محذوف» (فاعلاتن، فاعلاتن، فاعلاتن، فاعلن) در مضامین دینی و عرفانی، در ۳۲ بیت، در ستایش [[حضرت محمد(ص)]] سروده شده است. این قصیده توسط برخی از دانشمندان و ادیبان به زبان فارسی و ترکی شرح شده است.<ref>چشمه خورشید، ص۱۲۷-۱۵۰.</ref> بیت آغازین این قصیده عبارت است از:

برگردان فارسی آن از این قرار است:‌ ای دیده گریان! از اشک خود بر آتش دلم آب میفشان/ چرا که آب دیده نمی‌‌تواند چنین آتشی را خاموش کند.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۴.</ref>

شعرهای فارسی او، شامل قالب‌های گوناگون مانند غزل، قصیده، مثنوی و رباعی و دارای مضامین مختلف مانند، دینی، عرفانی و تاریخی است. یکی از غزل‌های او در ستایش امام علی(ع) اینگونه است:

{{شعر|خوب می‌‌‌دانم وفا از خود، جفا از یار خود|زان که او در کار خود خوب است و من در کار خود!}}

از فضولی ۱۱ قصیده کامل و یک قصیده ناتمام به زبان عربی بر جای مانده که در مجموع 465 ‌‌بیت می‌شود که هفت قصیده در مدح حضرت محمد(ص) و سه قصیده در ستایش امام علی(ع) است.<ref>شاعر الحسین(ع) نگاهی به زندگی و شعر حکیم ملامحمد فضولی بغدادی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۰ و ۱۱، ص۱۲۵.</ref>

فضلی بن فضولی، فرزند محمد فضولی است، که مانند پدرش شاعری صوفی‌مسلک بوده و به سه زبان عربی، فارسی و ترکی شعر می‌گفته است.<ref name=":3" /><ref>دفناء في العتبة الحسينية المقدسة، ص۱۲۴.</ref>

درباره سال مرگ وی اختلاف نظر وجود دارد. سال‌های گوناگونی بین سال‌های ۹۶۳ تا ۹۷۰ق. به عنوان سال درگذشت او ذکر شده است.<ref name=":2" /> عهدی بغدادی، معاصر و همشهری فضولی و از تذکره‌نویسان معروف [[دوره صفوی|عهد صفوی]]، 963ق. را سال درگذشت فضولی و علت مرگش را بیماری طاعون نوشته است. به باور برخی دلایل محکمی برای درست بودن این نظر وجود دارد.<ref>چشمه خورشید، ص۲۰.</ref> سلمان هادی طعمه نیز، سال ۹۶۳ق. (۱۵۵۵م) را درست دانسته، زیرا در این سال بوده که طاعون در کربلا همه‌گیر شده است.<ref name=":2" />

این مقبره، به همراه تکیه بکتاشیه، در جریان احداث خیابان گرداگرد آستانه حسینی در سال 1366ق. خراب گردید.<ref name=":5">مراقد المعارف، ج2، ص178.</ref>  

 

به دنبال آن، دولت ترکیه براساس یک توافق‌نامه فرهنگی میان عراق و ترکیه، در ماه فوریه 1967م. (۱۳۸۶ق)، برای عبدالمؤمن دده و فضولی، مقبره‌ای نمادین بنا کرد که شامل اتاق کوچکی در نبش بازار سوق‌القبله و خیابان ابن‌فهد بود.<ref name=":5" />  

در سال ۱۹۷۵م. (۱۳۹۵ق)، برای توسعه خیابان‌های اطراف حرم، قبر وی تخریب شده و در محوطه کتابخانه آستان حسینی، سنگ قبری بزرگ نهادند و به زبان عربی نام و مشخصات و تاریخ فضولی را روی آن حک کردند.<ref name=":4" /> گزارشی در سال ۱۳۸۹ش. (۱۴۳۱ق)، وجود این سنگ قبر را تأیید کرده است. به باور برخی این سنگ قبر، با حقایق تاریخی ناسازگار است.

| منبع =  

| پس از لینک = مصطفی قلی‌زاده علیار، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره دهم و یازدهم، بهار و تابستان 1391، ص116

| لینک =  

* '''آذربایجان ادبیات تاریخینه بیر باخیش (نگاهی به تاریخ ادبیات آذربایجان)'''، ویژه‌‌نامه مجله «وارلیق»، تهران، بهار ۱۳۷۶ش.

* '''چشمه خورشید (پژوهشی در زندگی و آثار ملا محمد فضولی)'''، علی اصغر شعردوست، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیرخانه کنگره بزرگداشت حکیم محمد فضولی،تهران، 1374ش، ص314.  

* '''دفناء في العتبة الحسينية المقدسة'''، حميد مجيد هدو و سامي جواد کاظم، عتبة الحسينية، کربلا، 1432ق.  

* '''زندگی و شعر محمد فضولی'''، مریم مشّرف، انتشارات فرزانه، تهران 1380ش، ص 31-35.

* '''کلیات اشعار ترکی'''، سید محمدحسین شهریار، تصحیح جمشید علیزاده، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس آذربایجان شرقی، تبریز، ۱۳۹۰ش.  

* '''مراقد المعارف''': محمد حرزالدين، تحقيق: محمدحسين حرزالدين، قم، سعيد بن جبير، ٢٠٠٧م.

[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]]

 

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]