در حال ویرایش مدائن صالح
این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مداین صالح.jpg|380px|left|]] | [[پرونده:مداین صالح.jpg|380px|left|]] | ||
[[مدائن صالح]] یا حِجر (در عربی: الحجر)، محوطه‌ای باستانی است در سیصد کیلومتری شمال غربی [[مدینه]] که بقایای بناهایی از دوران پادشاهی | [[مدائن صالح]] یا حِجر (در عربی: الحجر)، محوطه‌ای باستانی است در سیصد کیلومتری شمال غربی [[مدینه]] که بقایای بناهایی از دوران پادشاهی نبطیان در آن باقی مانده است. بنابر آیات قرآن، قوم [[ثمود]] در حجر سکونت داشتند. | ||
==جغرافیا== | ==جغرافیا== | ||
مدائن صالح، در سیصد کیلومتری شمال غرب [[مدینه]] قرار دارد. در دشتی که صخره‌های ماسه سنگی مرتفع آن را پوشانده اند و در دوره باستانی در کنار مسیر کاروانی که شمال [[عربستان]] را به جنوب آن پیوند می‌دهد قرار داشته است.<ref>دایره المعارف قرآن ، ج۲، ص ۴۳۵</ref> | مدائن صالح، در سیصد کیلومتری شمال غرب [[مدینه]] قرار دارد. در دشتی که صخره‌های ماسه سنگی مرتفع آن را پوشانده اند و در دوره باستانی در کنار مسیر کاروانی که شمال [[عربستان]] را به جنوب آن پیوند می‌دهد قرار داشته است.<ref>دایره المعارف قرآن ، ج۲، ص ۴۳۵</ref> | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
در قرن هفتم میلادی همزمان با عصر [[پیامبر اسلام]](ص)، حجر خرابه بود و بنابر نقلی در مسیر [[غزوه تبوک]] در سال نهم قمری، پیامبر لشکریان را که در این مکان متوقف شده بودند از نوشیدن آب چاه‌های آنجا منع کرد.<ref name=":0" /> | در قرن هفتم میلادی همزمان با عصر [[پیامبر اسلام]](ص)، حجر خرابه بود و بنابر نقلی در مسیر [[غزوه تبوک]] در سال نهم قمری، پیامبر لشکریان را که در این مکان متوقف شده بودند از نوشیدن آب چاه‌های آنجا منع کرد.<ref name=":0" /> | ||
===دوران اسلامی=== | ===دوران اسلامی=== | ||
مدائن صالح بعدها یکی از توقف‌گاه‌های [[راه حج|مسیر حج شامیان]] شد و در منابع جغرافیایی مسلمانان از آن یاد شده است. از جمله [[اصطخری]] از الحجر یاد کرده و آن را روستایی کوچک با جمعیتی اندک دانسته است که میان کوه‌ها بنا شده و در زمان او وجود داشته است. | مدائن صالح بعدها یکی از توقف‌گاه‌های [[راه حج|مسیر حج شامیان]] شد و در منابع جغرافیایی مسلمانان از آن یاد شده است. از جمله [[اصطخری]] از الحجر یاد کرده و آن را روستایی کوچک با جمعیتی اندک دانسته است که میان کوه‌ها بنا شده و در زمان او وجود داشته است. به گفته او این کوه‌ها اثالب نام دارد و ثمود در این سنگ‌ها خانه ساخته بودند. این کوه‌ها از دور به هم پیوسته به نظر می‌رسند و هنگامی که به آن نزدیک می‌شویم هر یک جدا از هم هستند.<ref>المسالک و الممالک، چاپ لیدن، ص ۱۹</ref> | ||
[[پرونده:مدائن صالح از دور.jpg|700px|thumb|center|و چون از دور نگاه کنند یک کوه پیوسته نماید و چون آنجا روند هر کوهی به ذات خویش ایستاده بود.<ref>مسالک و ممالک (ترجمه فارسی المسالک و الممالک) از قرن ۶/۵ هجری، ص ۲۲</ref>]] | [[پرونده:مدائن صالح از دور.jpg|700px|thumb|center|و چون از دور نگاه کنند یک کوه پیوسته نماید و چون آنجا روند هر کوهی به ذات خویش ایستاده بود.<ref>مسالک و ممالک (ترجمه فارسی المسالک و الممالک) از قرن ۶/۵ هجری، ص ۲۲</ref>]] | ||
=== حجر | === کاروان‌سرای حجر === | ||
در نیمه سده هجدم میلادی به فرمان حاکم دمشق، قلعه‌ای در حجر ساخته شد که توقف‌گاه حاجیان در راه شام به مکه بود.<ref>[https://madainproject.com/madain_saleh#qasr-al-sanea Madain Saleh]</ref> | در نیمه سده هجدم میلادی به فرمان حاکم دمشق، قلعه‌ای در حجر ساخته شد که توقف‌گاه حاجیان در راه شام به مکه بود.<ref>[https://madainproject.com/madain_saleh#qasr-al-sanea Madain Saleh]</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* مسالک و ممالک (ترجمه فارسی المسالک و الممالک) از قرن ۶/۵ هجری، به کوشش ایرج افشار، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۰ | * مسالک و ممالک (ترجمه فارسی المسالک و الممالک) از قرن ۶/۵ هجری، به کوشش ایرج افشار، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۰ | ||
* دایره المعارف قرآن ، سرویراستار: جین دمن مک اولیف، ترجمه حسین خندق آبادی و دیگران، تهران، حکمت | * دایره المعارف قرآن ، سرویراستار: جین دمن مک اولیف، ترجمه حسین خندق آبادی و دیگران، تهران، حکمت | ||
* ۱۴۰۰ سال پادشاهی در عربستان پیش از اسلام، کریستین ژولین روبن، گزینش و ترجمه محمد علی خوانین زاده، تهران، حکمت، ۱۴۰۱ | * ۱۴۰۰ سال پادشاهی در عربستان پیش از اسلام، کریستین ژولین روبن، گزینش و ترجمه محمد علی خوانین زاده، تهران، حکمت، ۱۴۰۱ | ||