در حال ویرایش مزار سکینه بنت حسین(ع) (دمشق)
این ویرایش را میتوان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که میخواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثیسازی ویرایش را به پایان ببرید.
نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
قبر منسوب به سکینه دختر [[امام حسین(ع)]] در بابالصغیر، از گذشته معروف و شناخته شده بوده است و تاریخنگاران و جهانگردانی همچون ابن جبیر(۵۴۰-۶۱۴ق)، یاقوت حموی(۵۷۴-۶۲۶ق) و ابن بطوطه(۷۰۳-۷۷۹ق) از آن یاد کردهاند.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج ٢، ص ١٩٧؛ الاشارات الی معرفة الزیارات، ص ١٣؛ معجم البلدان، ج ٢، ص ۴۶٨؛ رحلة ابن جبیر، ص ٢١٨؛ رحلة ابن بطوطة، ص ٧۵.</ref> | قبر منسوب به سکینه دختر [[امام حسین(ع)]] در بابالصغیر، از گذشته معروف و شناخته شده بوده است و تاریخنگاران و جهانگردانی همچون ابن جبیر(۵۴۰-۶۱۴ق)، یاقوت حموی(۵۷۴-۶۲۶ق) و ابن بطوطه(۷۰۳-۷۷۹ق) از آن یاد کردهاند.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج ٢، ص ١٩٧؛ الاشارات الی معرفة الزیارات، ص ١٣؛ معجم البلدان، ج ٢، ص ۴۶٨؛ رحلة ابن جبیر، ص ٢١٨؛ رحلة ابن بطوطة، ص ٧۵.</ref> | ||
سکینه دختر امام حسین(ع)، نامش آمنه یا امیمه، و مادرش رباب دختر امرئالقیس بن عدی قضاعی بود. «سکینه» نام یا لقبی بود که مادرش رباب، او را بدین نام میخواند. بر پایه شعری<ref group="یادداشت">لعمرک اننی احب داراً/ تَحُلُّ بها سکینةُ و الربابُ</ref> که امام حسین(ع) درباره سکینه و رباب سروده، وی علاقه زیادی به آن دو داشته است.<ref>تاریخ در آینه پژوهش، «پژوهشی درباره نام، سن و کیفیت شهادت طفل شیرخوار امام حسین(ع)»، ص ٨۶.</ref> بنا به نقلی سکینه، خواهر [[حضرت علیاصغر(ع)]] ملقب به [[عبدالله رضیع]] بود.<ref>نسيم انديشه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۹۸؛ حماسه حسینی ۳، بیتا، ص۳۱۱؛ پیامهای عاشورا، بیتا، ص۳۰۲.</ref> | سکینه دختر امام حسین(ع)، نامش آمنه یا امیمه، و مادرش رباب دختر امرئالقیس بن عدی قضاعی بود. «سکینه» نام یا لقبی بود که مادرش رباب، او را بدین نام میخواند. بر پایه شعری<ref group="یادداشت">لعمرک اننی احب داراً/ تَحُلُّ بها سکینةُ و الربابُ</ref> که امام حسین(ع) درباره سکینه و رباب سروده، وی علاقه زیادی به آن دو داشته است.<ref>تاریخ در آینه پژوهش، «پژوهشی درباره نام، سن و کیفیت شهادت طفل شیرخوار امام حسین(ع)»، محسن رنجبر، شماره ١٢، ص ٨۶.</ref> بنا به نقلی سکینه، خواهر [[حضرت علیاصغر(ع)]] ملقب به [[عبدالله رضیع]] بود.<ref>نسيم انديشه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۹۸؛ حماسه حسینی ۳، بیتا، ص۳۱۱؛ پیامهای عاشورا، بیتا، ص۳۰۲.</ref> | ||
وی روز عاشورا در کربلا حاضر بود. سپس به همراه دیگر اسیران [[اهل بیت|اهلبیت(ع)]] و سرهای شهیدان [[کربلا]]، به [[کوفه]] و از آنجا به [[شام]] برده شد و سرانجام با برادر خود [[امام سجاد(ع)]] به [[مدینه]] بازگشت.<ref>تذکرة الخواص، ص ٢۵١.</ref> به گواهی بیشتر منابع، او در سال ۱۱۷ق. در مدینه درگذشت.<ref>انساب الاشراف، ج ٢، ص ١۴١؛ تاریخ مدینة دمشق، ج ۶٩، ص ٢١٨؛ وفیات الاعیان، ج ٢، صص ٣٩۶ و ٣٩٧؛ الاعلام، ج ٣، ص ١٠۶.</ref> برخی، با توجه به درگذشت سکینه در [[مدینه]]، برای انتساب این زیارتگاه به او، اعتبار تاریخی قائل نیستند.<ref>آثار پیامبر(ص) و زیارتگاههای اهل بیت(ع) در سوریه، ص۲۵۲.</ref> | وی روز عاشورا در کربلا حاضر بود. سپس به همراه دیگر اسیران [[اهل بیت|اهلبیت(ع)]] و سرهای شهیدان [[کربلا]]، به [[کوفه]] و از آنجا به [[شام]] برده شد و سرانجام با برادر خود [[امام سجاد(ع)]] به [[مدینه]] بازگشت.<ref>تذکرة الخواص، ص ٢۵١.</ref> به گواهی بیشتر منابع، او در سال ۱۱۷ق. در مدینه درگذشت.<ref>انساب الاشراف، ج ٢، ص ١۴١؛ تاریخ مدینة دمشق، ج ۶٩، ص ٢١٨؛ وفیات الاعیان، ج ٢، صص ٣٩۶ و ٣٩٧؛ الاعلام، ج ٣، ص ١٠۶.</ref> برخی، با توجه به درگذشت سکینه در [[مدینه]]، برای انتساب این زیارتگاه به او، اعتبار تاریخی قائل نیستند.<ref>آثار پیامبر(ص) و زیارتگاههای اهل بیت(ع) در سوریه، ص۲۵۲.</ref> |