در حال ویرایش مزور

[[رده:مفاهیم مرتبط به زیارت]]
'''مزور'''، شخص يا قبرى است كه مورد [[زيارت]] قرار مى‌گيرد. در روایات بهترین و گرامی‌ترین مزور، خدا دانسته شده است. 
==واژه‌شناسی==
مزور، واژه‌ای عربی به معنای زیارت شده است{{یادداشت|زَارَهُ‏ يَزُورُهُ‏ زَوْراً، و زِيَارَةً، و مَزَاراً: قصَدَ لقاءَهُ إكراماً لَهُ، كازْدَارَهُ. فهُمَا زَائِرٌ، و مَزُورٌ،}}<ref>الطراز الأول، ج‏8، ص55.</ref> و زیارت، به معنای ملاقات کردن یا قصد و آهنگِ کسی کردن است.<ref>تاج العروس، ج‏6، ص477.</ref> برخی زیارت را قصد و آهنگِ مزور برای اکرام و احترام گذاشتن به او و انس گرفتن با او دانسته‌اند.{{یادداشت|الزِّیَارَةُ، فِی الْعُرْفِ قَصْدُ الْمَزُورِ إِکْرَاماً لَهُ و اسْتِئْنَاساً بهِ.}}<ref>المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، ج‏1، ص260.</ref>

==معرفی==
مزور، شخص يا قبرى است كه مورد [[زيارت]] قرار مى‌گيرد. [[زائر]]، زيارت كننده و مزور، زيارت شده است. به خود [[مزار]] نیز كه زيارت مى‌شود، مى‌توان مزور گفت. به شخص زنده‌اى كه به ديدارش مى‌روند نیز، مزور گفته شده است.<ref>فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص8۸.</ref>

==در روایات==
در برخی روایات، خدا «بهترین مزور» دانسته شده است.<ref>صحيفة الإمام الرضا(ع)، ص86.</ref> [[امام صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نیز، در فرازی از دعای ورود به [[مسجد الحرام]]، خدا را «گرامی‌ترین مزور» دانسته است.{{یادداشت|أنت خير مأتي و أكرم مزور.}}<ref>الكافي، ج‏4، ص402.</ref> در یکی از زیارت‌نامه‌های [[امام علی(ع)]]، که [[حضرت خضر(ع)]] نیز با آن زیارت شده، واژه مزور به کار رفته است. در پایان این زیارت‌نامه، [[زائر]] بر گردن هر مزوری حقی نسبت به زائر دانسته و خدا را گرامی‌ترین مزور دانسته است.{{یادداشت|اللهم عبدك و زائرك، متقرب إليك بزيارة أخي رسولك، و على‏ كل‏ مزور حق على من أتاه و زاره، و أنت أكرم مزور و خير مأتي.}}<ref name=":0">المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص227؛ فرهنگ نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره 21، ص87.</ref> بر پایه این روایت، یکی از حقوق زائر بر گردن مزور، اكرام و احترام و پذيرايى است.<ref name=":0" />
==پانوشت==
{{پانویس}}
==منابع==
{{منابع}}
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = مقاله
| منبع = فرهنگ نامه زیارت،
| پس از لینک = جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و یکم، زمستان ۱۳۹۳، ص۸۷
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1374/1/86
}}

*'''تاج العروس من جواهر القاموس'''، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۴ق.
* الطراز الأول و الكناز لما عليه من لغة العرب المعول، على خان بن احمدمدنى، موسسة آل البيت(ع) لاحياء التراث، مشهد، 1384ش.
*'''الطرائف'''، علی بن موسی بن طاووس، ترجمه داود إلهامی، قم، ۱۳۷۴ش.
*الكافي، محمد بن يعقوب كلينى، الإسلامية، تهران، 1407ق.
*'''المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی'''، احمد بن محمد فیومی، موسسه دار الهجرة، قم، ۱۴۱۴ق.
*المزار الكبير، محمد بن جعفر بن مشهدى، قم، 1419ق.
*صحيفة الإمام الرضا عليه السلام، على بن موسى امام هشتم(ع)، مشهد، 1406ق.
{{پایان}}