در حال ویرایش مسجد قبلتین (بخش)

== نقشه طراحي مسجد ==
سالن نماز (نمازخانه) شامل چندين تاق (قوسي‌شکل) متصل به ستونهايي است که اين ستون‌ها از طريق محل اتصال وسط قوس‌ها با دو گنبد به پنج قوس موازي ديوار قبله تکيه داده‌اند. يک محور مرکزي را تشکيل مي‌دهد که به سمت مکه مکرمه ‌اشاره مي‌کند. در بناي مسجد از آجرهاي سفالي قرمز استفاده شده است که در برابر رطوبت، صدا و گرما عايق هستند. در ساخت آن بنا، بيشتر از 000/100/2 آجر به کار گرفته شده است که در مدينه منوره ساخته شده بودند.

مساحتي حدود 24000 متر مربع از مسجد طي سه مرحله براي استحکام کار و جلوگيري از رطوبت، به صورت گچ مشمع (Plaster)[49] محکم و عايق‌بندي شد. 

اما درباره رنگ‌هايي که مسجد با آنها نقاشي شده است، بايد گفت مسجد سه بار با رنگ سفيد خالص و روشن رنگ شده است. سقف مسجد با رنگ شبيه به آجرهاي سفالي، که مسجد با آن بنا گرديده، نقاشي شده است تا اينکه شکل طبيعي خاصي را نشان دهد. نقاشي مساحتي بالغ بر 27000 متر مربع از فضاي آن انجام شده است.

اما چلچراغ‌هاي مسي با همان ويژگي‌هاي باستاني و قديمي خود، به شکل زينتي طراحي شده‌اند تا زيبايي تاريخي به مسجد بدهند. نور مسجد در داخل و خارج، بر اساس نقشه‌اي کامل اجرا شده است. نورافکن‌هاي آن به صورت موازي در فضاي مسجد تقسيم شده‌اند. در تقسيم آنها پخش روشنايي و نور به صورت هماهنگ و مساوي رعايت شده است؛ بدون اينکه يکي از آنها بيشتر روشن باشد و ديگري کمتر. علاوه بر اين، از طريق پنجره‌هاي بلند مسجد، نور طبيعي نيز وارد فضاي داخلي مسجد مي‌شود.

مسجد و منازل مجاور متعلق به امام جماعت، نگهبان و مؤذن، با مدرن‌ترين و بروز‌ترين دستگاه‌هاي تهويه مرکزي مجهز شده‌اند. دريچه‌هاي تهويه در تمام اين اماکن به شکل يکسان پخش شده است. کارهاي مرمر و سنگفرش مسجد با سنگ‌هاي گرانيت اجرا شده است تا ويژگي‌هاي تاريخي مسجد تکميل شود. در اين باره مساحتي بالغ بر چهارهزار متر مربع از فضاي مسجد با گرانيت کار شده است.

در پايان، کف مسجد از باشکوه‌ترين فرش‌هاي ملي پوشيده شده است که با حفظ شکل قديمي و شکل‌هاي تاريخي‌اش الگوي بي‌نظيري را ارائه مي‌دهد و مسجد قبلتين را از ديگر مساجد متمايز و متفاوت مي‌کند.[50]

تصوير شماره 47: عکس قديمي مسجد مستراح که پيامبر9 در آن نماز خوانده و هنگام بازگشتش از غزوه احد در آنجا استراحت کرده است. 


تصوير شماره 48: نماي کنوني مسجد مستراح 


----[1]. عباسي، ''عمدة الاخبار''، ص180.

[2]. مرتضي زبيدي، ''تاج العروس''، ج8، ص377.

[3]. نام وي، براء بن عازب بن حارث بن عدي مدني، و صحابي رسول خدا٩ و صحابي‌زاده بود. او در کوفه ساکن شد و سال 72 هجري در آن شهر از دنيا رفت. (ابن حجر عسقلاني، ''تهذيب التهذيب''، ج1، ص426؛ ابن قتيبه، ''المعارف''، ص326)

[4]. {'''قَدْ نَرَي تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء'''}. (بقره: 144)

[5]. {'''مَا وَلاَّهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُواْ عَلَيْهَا قُل لِّلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَي صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ'''}. (بقره: 142)

[6]. بخاري، ''صحيح البخاري''، کتاب الصلاة، باب التوجه نحو القبله حيث کان، کتاب 8، حديث شماره399؛ ابن حنبل، ''المسند''، ج4، ص304.

[7]. طبري، ''جامع البيان''، حديث شماره 2155. احمد شاکر مي‌گويد: «سند اين حديث نزد ما صحيح است». (ابن حنبل، ''المسند''، ج3، ص136)

[8]. نام او عثمان بن محمد اخنس مدني است. او از بزرگان تابعان، حديث روايت مي‌کرد و ثقه است. ابن حبان، نام او را در ''الثقات'' آورده است. (ذهبي، ''ميزان الاعتدال''، ج3، ص52؛ ابن حجر عسقلاني، ''تهذيب التهذيب''، ج7، ص152)

[9]. نام وي، ‌ام بشير البراء بن معرور انصاري است. گفته شده اسمش خليده بوده است. يا اينکه او سلاف، يکي از زنان راوي حديث است که عبدالله بن کعب و مجاهد از او حديث روايت کرده‌اند. ابن حجر در گزارش خود آورده است:‌ «ام بشر و ‌ام بشير يکي هستند». (ابن حجر عسقلاني، ''الاصابة''، ج4، ص418؛ کحالة، أعلام النساء، ج1، ص133)

[10]. ابن نجار، ''أخبار مدينة الرسول''٩، ص115.

[11]. ابن سعد، ''الطبقات الکبري''، ج1، ص242.

[12]. بخاري، ''صحيح البخاري''، کتاب الإيمان، باب الصلاة من الايمان، کتاب2، حديث شماره40.

[13]. او تويله بنت اسلم انصاريه حارثيه (با اسم مصغر تويل و تاي مدورة، که مي‌شود: تويله) است. به او توله بدون اسم مصغر هم گفته شده است. همچنين به او نويله با نون و اسم مصغر گفته شده است که آن نامگذاري بر اساس روايتي به نقل از ابن اسحاق بن ادريس از قول جعفر بن محمود است. نامگذاري اسمش با تاي مدورة، يعني تويله، بر اساس روايت ابراهيم بن حمزه است که موثق است؛ هرچند هيثمي او را در ''المجمع'' با ثاء آورده است. گفته شده که او نوله است بدون اسم مصغر؛ همچنان‌که فيروزآبادي در ''قاموس'' و ابن عبدالبر در ''التمهيد'' نام او را اين‌گونه ذکر کرده‌اند. ابن حجر نام او را هنگام سخن گفتن با حرف تاء و نون آورده است. حديث او در ''معجم طبراني'' آورده شده است. (ر.ک: ابن حجر عسقلاني، ''الاصابة''، ج8، ص34 و201؛ فيروزآبادي، ''القاموس المحيط''، ماده «ن ول»؛ هيثمي، ''مجمع الزوائد''، ج2، ص14؛ ابن عبدالبر، ''التمهيد''، ج17، ص46)

3. نام وي، عباد بن بشر بن وقش (با واو و قاف مفتوح) انصاري است. او از صحابه قديمي است. پيش از هجرت، اسلام آورد. ايشان در جنگ بدر مشارکت داشت و در جنگ يمامه به شهادت رسيد. (ابن حجر عسقلاني، ''تقريب التهذيب''، شرح حال شماره 3122)

[15]. هيثمي، ''مجمع الزوائد''، ج2، ص14. 

[16]. در اين حديث، شب (الليلة) دلالت دارد بر مقداري از روز گذشته و شبي که به صورت مجاز پس از آن مي‌آيد. نکره بودن در آن، قرينه‌اي است بر اراده بعض، نه کل و مراد از آن، اين سخن خداوند است که مي‌فرمايد: {'''قَدْ نَرَي تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء'''}؛ «ما روگرداندن تو را گاه‌گاهي به سوي آسمان مي‌بينيم». (بقره: 144) (ابن حجر عسقلاني، ''فتح الباري''، ج1، ص506)

[17]. بخاري، ''صحيح بخاري''، کتاب التفسير، باب «الذين آتيناهم الکتب يعرفونه...»، کتاب65، حديث شماره4491؛ مسلم بن حجاج، ''صحيح مسلم''، کتاب المساجد، باب تحويل القبله، کتاب 5، حديث شماره 526.

[18]. مسلم بن حجاج، ''صحيح مسلم''، کتاب المساجد، باب تحويل القبله، کتاب5، حديث شماره 527.

[19]. ابن حجر عسقلاني، ''فتح الباري''، ج1، ص503.

1. نام او محمد بن عبدالله بن محمد اشبيلي است. کنيه‌اش ابوبکر بن عربي بود. او علامه، مفسر، حافظ، قاضي و صاحب تأليفات زيادي است. وي سال 468 هجري متولد شد و سال 543 هجري از دنيا رفت و در فاس دفن شد. (داودي، ''طبقات المفسرين''، شرح حال شماره511)

[21]. ابن حجر عسقلاني، ''فتح الباري''، ج1، ص503.

[22]. ابن حجر عسقلاني، ''فتح الباري''، ج1، ص503.

[23]. ابن نجار، ''أخبار مدينة الرسول''٩، ص115 .

[24]. نام او محمد بن عمر بن واقد اسلمي بالولاء واقدي مدني است. کنيه‌اش ابوعبدالله بود. او قاضي و ساکن بغداد بود. واقدي از قديمي‌ترين مورخان اسلامي و مشهورترين آنهاست. وي سال 130هجري/ 747ميلادي متولد شد و سال 207 هجري /823 ميلادي درگذشت. (زرکلي، ''الاعلام''، ج6، ص311)

[25]. ابن سعد، ''الطبقات الکبري''، ج1، ص241 و 242؛ ابن حجر عسقلاني، ''فتح الباري''، ج1، ص503 .

[26]. نام وي، اسماعيل بن عمر بن کثير قرشي بصري، سپس دمشقي و ملقب به عمادالدين ابوالفداء است. وي سال 701 هجري/1302ميلادي متولد شد. او فقيهي مسلط و مفسري شاخص و محدثي است که از ابن تيميه و ديگران حديث آموخته بود. او سال 774 هجري/1373ميلادي درگذشت. (ذهبي، ''التفسير والمفسرون''، ج1، ص242)

[27]. ابن کثير، ''تفسير القرآن العظيم''، ج1، ص334. 

[28]. نام او حسن بن مسعود بن محمد فراء، ملقب به محي السنة (زنده‌کننده سنت) بود. او فقيه و مفسر است. بغوي منسوب به بغا از روستاهاي در خراسان است. او ''شرح السنة''، ''عالم التنزيل'' و کتاب‌هاي ديگر را تأليف کرده است. وي سال 436 هجري/1044ميلادي متولد شد و سال510 هجري/ 117 ميلادي درگذشت. (زرکلي، ''الاعلام''، ج2، ص284)

[29]. خطابي، ''معالم السنن''، ج2، ص162. 

[30]. قرطبي، ''تفسير قرطبي''، ج2، ص148 و 149.

[31]. نام ايشان، احمد بن محمد بن محمد بن علي بن حجر هيتمي سعدي انصاري شافعي مصري سپس مکي است. درحالي‌که کمتر از بيست سال داشت، به او اجازه فتوا داده شد. او سال 909 هجري در محله ابي‌هيتم (با تاي دو نقطه) در مصر متولد شد. وي سال 973 هجري در مکه درگذشت. (شوكاني يمني، ''البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع''، ج1، ص109)

[32]. ابن حجر هيثمي، ''حاشية الهيثمي علي الإيضاح''، ص459.

[33]. عباسي، ''عمدة الاخبار''، ص180.

[34]. سخاوي، ''التحفة اللطيفة''، ج1، ص70.

[35]. سمهودي، ''وفاء الوفا''، ج3، ص840.

[36]. ابن شبه نميري، ''تاريخ المدينة المنورة''، ج1، ص68.

[37]. وادي (رودخانه) عقيق: اين وادي طائف را در مي‌نوردد و از مدينه عبور مي‌کند. از طولاني‌ترين دره‌هاي حجاز است. عقيق، بالاترين آبريزگاهايش را از نزديک دره فرع مي‌گيرد. سپس از جهت شمال از سمت شرق حرار و سلسله کوه‌هاي قدس در غرب پايين مي‌آيد. تکيه‌گاهش در آنجا نقيع ناميده مي‌شود. هنگامي که به چاه ماشي نزديک مي‌شود، عقيق الحسا نام مي‌گيرد تا اينکه به چاه‌هاي ذي‌حليفه مي‌رسد که در آنجا عقيق ناميده مي‌شود. زماني که در دره بطحان و قناة به هم مي‌پيوندد، نامگذاري‌اش در غابة (جنگل) به پايان مي‌رسد. اين دره عقيق ناميده شده است؛ زيرا سيلاب‌هايش در حره شکافته شده و قطع گرديده است. همچنين گفته شده به دليل سرخي مکانش اين‌چنين نامگذاري شده است. وادي عقيق داراي دو عرصه (زمين خالي) است که در عرصه کوچک آن، بئر رومه و دانشگاه اسلامي قرار دارد. عرصه بزرگش تا ميقات و بئر (چاه) عروه و اطراف آن امتداد دارد. در ''صحيحين'' آمده که پيامبر٩ فرموده است: «از جانب پروردگار به من گفته شد که در اين دره مبارک نماز بخوان». 

[38]. مطري، ''التعريف بما آنست الهجرة''، ص48.

[39]. مراغي، ''تحقيق النصرة''، ص142.

[40]. سمهودي، ''وفاء الوفا''، ج3، ص842.

[41]. عباسي، ''عمدة الاخبار''، ص180 و 181.

[42]. واژه «آکام»، جمع «أکم» است و آن مکاني است که ارتفاعش از کوه کمتر است. يا به سنگ‌هايي که در يک مکان جمع شده باشد، آکام گفته مي‌شود. (ابن منظور، ''لسان العرب''، ماده «ا ک م») 

[43]. عياشي، ''المدينة المنورة في رحلة العياشي''، ص120 و 121.

[44]. «عرصه» بر وزن «ضربه»، هر زميني است که بين مکان‌هاي بزرگ قرار دارد و در آن ساختماني وجود ندارد. جمع آن عراص و عرصات است. (رازي، ''مختار الصحاح''، ماده «ع ر ص»)

[45]. عباسي، ''آثار المدينة المنورة''، ص131.

[46]. خياري، ''تاريخ معالم المدينة المنورة''، ص139.

[47]. شنقيطي، ''الدر الثمين''، ص235.

[48]. «فقط كسي حق دارد مساجد خدا را با تعمير يا عبادت آباد سازد كه به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشد». (توبه: 18)

[49]. پلاستر، که جايگزين گچ و نماست، اندودي پايه‌سيماني است که با افزودن مواد پليمري، خواص چسبندگي و کارايي آن بهبود يافته است. اين اندود به صورت يک لايه يا چند لايه نازک براي استفاده به عنوان پوشش ديوار و سقف کاربرد دارد. پلاستر را مي‌توان به صورت دستي يا با استفاده از پمپ پلاستر روي سطح اجرا کرد. پلاستر روي همه سطوح بتني، بلوک‌هاي سيماني و سفالي، بلوک بتني هوادار اتوکلاو شده (AAC) و پلاسترهاي سيماني به کار برده مي‌شود. سطوح مورد نظر بايد مقاوم و تميز باشند و لازم است هرگونه ضايعات سيماني، چربي‌ها و آلودگي‌ها پيش از اجرا از روي سطوح زدوده شوند. پلاستر براي استفاده روي سطوح خشک طراحي شده است؛ ولي در وضعيت آب‌وهوايي گرم‌وخشک با توجه به روش استفاده (دستي يا ماشيني) بايد پيش از اجرا سطح را مرطوب کرد. به دليل توليد صنعتي و کنترل کيفيت مستمر، داراي يکنواختي و کيفيت بسيار بالاتري نسبت به ملات‌هاي سنتي است. امکان توليد پلاسترهاي رنگي نيز وجود دارد. (مترجم)

[50]. ملحق توسعة المساجد في عهد خادم الحرمين الشريفين. (خياري، ''تاريخ معالم المدينة قديماً و حديثاً''، ص288 و 289؛ ''أسبوع العناية بالمساجد''، ص117)