در حال ویرایش میقات (بخش)

==مفهوم‌شناسی==
میقات، در باب [[حج]]، مکانی است که شرعاً برای [[احرام]] مشخص شده است و قاصدان [[اعمال حج]] یا [[عمره]]، در آنجا مُحرِم شوند.<ref>غایة المنتهی فی جمع الإقناع والمنتهی، ج1، ص383؛ مجمع الفائدة و البرهان، ج6، ص179؛ جواهرالکلام، ج18، ص102.</ref>

میقات در لغت، مصدر میمی و از ماده «و ق ت» و بر وزن مِفْعال است<ref>النهایه فی غریب الحدیث والاثر، واژه وقت، ج5، ص212.</ref> و جمع آن مواقیت است. فراهیدی،<ref>العین، واژه وقت، ج5، ص199.</ref> فیومی،<ref>المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، واژه وقت، ص667.</ref> ابن اثیر،<ref>النهایه فی غریب الحدیث والاثر، واژه وقت، ج5، ص212.</ref> طریحی<ref>مجمع البحرین، ج4، ص531، واژه وقت.</ref> و راغب اصفهانی<ref>مفردات، ص566، واژه وقت.</ref> معتقدند میقات در لغت به معنای زمانی و مکانی آمده است.

میقات، به معنای ظرف زمان بوده که بعداً توسعه یافته و در مکان نیز، از جهت تشبیه به زمان به‌کار رفته است؛ بنابراین میقات شامل اسم زمان و مکان است و زمان و مکان معیّن را در بر می‌گیرد. سلطان العلماء در حاشیه شرح لمعه می‌گوید میقات اسم آلت بوده و اسمِ چیزی است که به وسیله آن، چیز دیگری از نظر زمان و مکان معیّن می‌شود.<ref>شرح لمعه، ج1، ص219.</ref>