در حال ویرایش نقاره
این ویرایش را میتوان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که میخواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثیسازی ویرایش را به پایان ببرید.
نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۴]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}<br /> | |||
<br /> | |||
==واژهشناسی== | ==واژهشناسی== | ||
نقاره در واژهنامههای فارسی به دو معنای | نقاره در واژهنامههای فارسی به دو معنای نوبت و نوعی طبل کوچک<ref>لغتنامه دهخدا، ذیل واژه نقاره.</ref> که با دو چوب باریک نواخته میشود، آمده است.<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه نقاره.</ref> به باور برخی، اصل معنای نقاره یعنی نوبت، و چون این طبل و شیپور در نوبتهای خاصی زده میشود، به آن نقاره گفته میشود.<ref name=":1" /> واژههای مترادف این واژه را دهل، طبل و کوس دانستهاند.<ref>فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، ذیل واژه نقاره.</ref> | ||
==چیستی== | ==چیستی== | ||
دو طبل کوچک متصل به هم بوده، که يکی از آنها بزرگتر با صداي بمتر و يکی، کوچکتر با صدای زيرتر است. آلت نواختن نقاره، دو عدد چوب است به نام چوب نقاره و با دو دست نواخته میشود. گاهی يک دست در بم و دست دیگر در زیر، کار میکند؛ گاه هر دو چوب به بم یا به زیر میخورد. کاسه نقاره از مس و پوست آن از گاو تهیه میشود که کلفتتر است.<ref>''سرگذشت موسیقی ایران، ج۱، ص۲۰۸.''</ref> به این کار، نقارهزنی<ref name=":1" /> و به کسی که بر این طبلها میکوبد، نقارهچی یا نقارهزن میگویند.<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه نقارهچی.</ref> | |||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
[[ | آیین نقارهنوازی یا نوبتنوازی، در سده نهم و دهم قمری رواج داشته و تا زمان [[دوره قاجاریه|قاجار]] ادامه داشته است. این سنّت قدیمی در جهان [[اسلام]]، برای نخستین بار از سوی خاندان شیعه [[آل بویه|آلبویه]] رواج یافت.<ref name=":1">فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۲، ص۴۶.</ref> | ||
==در حرم امام رضا(ع)== | ==در حرم امام رضا(ع)== | ||
در [[آستان مقدس امام رضا(ع)|آستان امام رضا(ع)]] روزی دو نوبت در صبح | در بعضی حرمها مثل [[آستان مقدس امام رضا(ع)|آستان امام رضا(ع)]] روزی دو نوبت در صبح و شام، تعدادی از خادمان در جایگاه ویژهای که نقارهخانه نام دارد، طبل و شیپور میزنند و این نشان شوکت و عظمت بارگاه رضوی است.<ref name=":0">حرم در واژهها، ص۵۸.</ref> | ||
نقارهزنی در آستان امام رضا(ع)، شاید به دلیل عنوان ولایتعهدی او بوده که او را سلطان میخواندهاند. نقاره زدن و نواختن شیپور برای احترام و بزرگداشت بارگاه [[امام رضا(ع)]] جنبه تشریفاتی دارد. غروبها پیش از اذان نقاره نواخته میشود. همچنین وقتی حادثه خاصی رخ میدهد که مردم شاد میشوند، مثل شفا یافتن یک بیمار، از جمله در شبهای میلاد [[امامان(ع)]]، [[عید فطر]]، [[عید قربان]] و زمان تحویل سال نو نقاره حرم نواخته میشود.<ref name=":1" /> | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{برگرفتگی | |||
| پیش از لینک = مقاله | | پیش از لینک = مقاله | ||
| منبع = فرهنگ نامه زیارت، | | منبع = فرهنگ نامه زیارت، | ||
| پس از لینک = جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و دوم، بهار ۱۳۹۴، ص۴۶ | | پس از لینک = جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و دوم، بهار ۱۳۹۴، ص۴۶ | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1374/1/93 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1374/1/93 | ||
}} | }}حرم در واژهها، از مجموعه «رهنما»، سید ابراهیم موسویپناه، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۱ش. | ||
فرهنگ جامع واژگان مترادف و متضاد زبان فارسی، فرجالله خداپرستی، دانشنامه فارسی، ۱۳۷۶ش، برگرفته از نسخه [http://pldb.ihcs.ac.ir/ پایگاه دادگان]. | |||
سرگذشت موسیقی ایران، روحالله خالقی، فردوسی، ۱۳۳۳ش. | |||
[[رده:مقالههای در دست ویرایش]] |