در حال ویرایش نیت احرام عمره تمتع (فتاوای مراجع)

* '''بهجت، تبریزی و خویی:''' در نیت چند چیز معتبر است: الف) [[قصد قربت]] (نزدیکی به خدا) مانند [[عبادات]] دیگر غیر از [[احرام]].

* '''بهجت:''' قصد قربت یعنی به جهت [[اطاعت]] و امتثال فرموده خداوند عالم.ب) همزمان بودن با شروع در احرام. ج) تعیین احرام که برای [[عمره]] است یا برای [[حج]] و تعیین حج که [[تمتع]] است یا [[قران]] یا [[افراد]]، و تعیین اینکه برای خود است یا برای دیگری و تعیین اینکه حجش [[حجة الاسلام]] است که برای اولین بار به [[استطاعت]] بر او [[واجب]] شده یا حج نذری است که به سبب [[نذر]] بر او واجب شده یا حجی است که به سبب فاسد بودن حج قبل بر او واجب شده یا حجی مستحبی است. خلاصه هر یک از اینها که باشد باید در نیت مشخص شود. پس اگر بدون تعیین نیت، احرام نمود، احرامش باطل خواهد بود.

* '''تبریزى، خویی:''' حجة الاسلام عنوان قصدی نیست و اگر [[مکلف]] مستطیع برای خود حج به جا آورد حجة الاسلام است مگر با علم و عمد قصد حج استحبابی نماید.

* '''خامنه‌ای:''' اول ـ نیت، که شرایط و کیفیت آن به شرح ذیل است: الف) قصد انجام اعمال حج یا عمره، بنابراین کسی که می‌خواهد برای عمره تمتع محرم شود. باید از زمان احرام قصد انجام آن را داشته باشد. ب) قصد قربة الی الله و نیت خالص برای اطاعت خداوند داشته باشد، زیرا عمره و حج و همه اعمال و [[مناسک]] آنها [[عبادت]] هستند و باید به قصد تقرّب و نزدیکی به خداوند تبارک و تعالی به جا آورده شوند.ج) کسی که می‌خواهد محرم شود باید هنگام احرام قصد و نیت خود را تعیین کند یعنی معین کند که آیا قصد انجام حج دارد یا عمره، و همچنین مشخص کند که آیا حج تمتع است یا اِفراد یا قِران، حج را برای خود به جا می‌آورد یا به نیابت از دیگری، حجة الاسلام است یا حج نذری و یا حج مستحب. نیت باید همراه با احرام بستن باشد، بنابراین نیت قبلی کفایت نمی‌کند مگر آنکه تا زمان احرام استمرار داشته باشد.  

* '''زنجانی:''' در نیت احرام، سه امر معتبر است: الف) قصد احرام؛ ب) تعیین نوع عمره و حجی که برای آن احرام می‌بندد ولو به نحو اجمال، و اگر نیابی باشد قصد نیابت و تعیین منوب ‌عنه نیز لازم است؛ ج. قصد قربت خالصانه. در نیت احرام رعایت چند امر دیگر نیز لازم است: 1. وجود ارتکازی نیت، کافی نیست بلکه لازم است چنین معنایی را از قلب خود بگذارند که: خود را محرم می‌کنم ـ مثلاً ـ به عمره تمتع؛ 2. در نیت احرام عمره تمتع، لازم است قصد انجام مناسک عمره و حج را داشته باشد و عمره تمتع را به عنوان بخشی از مجموعه عمره و حج به جا آورد. و در صحت احرام مردها و پسرهای ممیز شرط است که ختنه کرده باشد.

* '''سبحانی:''' عمره و حج دو عمل عبادی هستند که نزد خداوند دارای منزلت و احترام خاصی می‌باشند و احرام دروازه ورود به این مناسک است بنابراین نیت احرام این است که قصد کند. ورود در این عبادتی که نزد خدا از احترام خاصی برخوردار است و نیت قلبی کفایت می‌کند و ترک یک رشته امور به نام محرمات احرام برای حفظ حریم این عبادات؛ به هنگام نیت قصد ترک آنها لازم نیست و اگر بخواهد به زبان بیاورد بگوید محرم می‌شوم به احرام عمره تمتع یا حج تمتع از حجة الاسلام قربة الی‌ الله و اگر در همه موارد به عنوان وظیفه فعلی محرم شود کافی است.  

* '''سیستانی:''' در نیت معتبر است قصد قربت و وقوع آن در [[میقات]] و مانند آن و مشخص نمودن عبادتی که قصد احرام برای آن دارد، که آیا حج است و یا عمره و تعیین حج که تمتع است یا قِران یا اِفراد و در صورت نیابت باید آن را قصد کند و اگر برای خودش باشد کافی است که قصد انجام آن از غیر ننماید و در عمل نذری کافی است که آنچه نذر نموده بر عملش منطبق باشد و لزومی ندارد قصد کند حجی را که انجام می‌دهد ـ مثلاً ـ حج نذری است، همچنان‌که برای اینکه حجی که انجام می‌دهد حجة الاسلام باشد، کفایت می‌کند که حجة الاسلام که بر او واجب شده بر عملش منطبق باشد و نیاز به قصد زایدی نیست.

* '''بهجت، صافی و گلپایگانی:''' لازم است قصد کند ترک کارهایی را که بر محرم حرام است.

* '''مکارم:''' نیت احرام این است که قصد می‌کند تروک احرام را بر خود حرام کند و قصد اجمالی کافی است.

* '''مکارم:''' احرام او خالی از اشکال نیست مگر در حال ضرورت.

* '''بهجت، صافی، گلپایگانی و مکارم:''' قصد ترک جمیع محرمات لازم است.

* '''خامنه‌ای:''' زیرا قصد انجام این امور با قصد انجام مناسک حج قابل جمع نیست، بلکه با قصد [[احرام]] منافات دارد.  

* '''زنجانی:''' بنابراین هنگام احرام [[عمره مفرده]] اگر [[مکلف]]، قصد داشته باشد که قبل از فارغ شدن از [[سعی]] با همسر خود نزدیکی کند یا در این کار تردید داشته باشد احرامش [[باطل]] است.  

* '''سیستانی:''' فقط در حین احرام عمره مفرده، اگر مکلف قصد داشته باشد که قبل از فارغ شدن از سعی با همسر خود نزدیکی کند یا تردید دارد که این کار را بکند یا نه، ظاهر این است که احرامش باطل است و بنا بر احتیاط حکم استمنا هم همین است.

* '''سیستانی:''' بلکه برای تذلل در پیشگاه خداوند.

* '''نوری:''' و باید [[نیت]] آن را داشته باشد که بعد از عمره تمتع حج تمتع را انجام بدهد.

* '''بهجت:''' اگر وقت تنگ باشد و نتواند پیش از حج اعاده و یا جبران کند، حج او افراد می‌شود و عمره مفرده پس از حج به جا می‌آورد و احوط اعاده حج است در سال آینده.

* '''تبریزی، خویی و سیستانی:''' اگر عمره را باطل کند، در صورت امکان واجب است اعاده آن و اگر ممکن نبود حجش باطل می‌شود و باید سال دیگر عمره و حج را اعاده کند.  

* '''زنجانی:''' کسی که [[احرام]] را باطل کند، اصلاً [[محرم]] نشده است و کسی که به عمره مفرده محرم شده و با مباشرت قبل از پایانِ سعی، عمره را باطل کرده است، باید یک شتر قربانی کند و تا اول ماه بعد در مکه بماند و به میقات منطقه خویش برود و عمره مفرده دیگری به جا آورد. و کسی که به عمره تمتع محرم شده ولی وقت عمره تمتع، تنگ شده، باید نیت خود را به حج افراد برگرداند و اعمال حج افراد و پس از گذشتن روز سیزدهم، عمره مفرده به جا آورد ـ هرچند عمره تمتع او استحبابی بوده است  و اگر در این تأخیر، معذور نباشد کفایت از [[حجة الاسلام]] نمی‌کند.

* '''سبحانی:''' باید عمره تمتع را مجدداً به جا آورد و اگر انجام دوباره عمره تمتع ممکن نباشد باید حج خود را به حج افراد تبدیل کند و همچنین باید سال بعد حج تمتع خود را قضا کند و اما اگر برخی از اجزاء عمره خود را به عنوان ریا یا انگیزه‌های غیر الهی انجام دهد همان جزء باطل و باید با رعایت ترتیب آن را انجام دهد و جبران کند.

* '''صافی، گلپایگانی:''' به وظیفه‌ای که بعداً برای باطل‌کننده عمره یا حج خواهد آمد عمل نماید.

* '''فاضل:''' و جبران آن ممکن نشود و وقت نباشد.

* '''زنجانی:''' اگر [[احرام]] حج را باطل کرده که اصلاً محرم نشده است و اگر بعد از محرم شدن با ترک ارکان حج یا ریائی انجام دادن، حج را باطل کرده است مطابق مسئله 987 و ذیل آن عمل کند.( مسئله 987: حج در موارد ذیل، فاسد می‌شود و باید به دستوری که در ذیل این مسئله آمده عمل شود: 1. ترک هر دو [[وقوف]]، مطلقاً؛ 2. ترک وقوف اختیاری [[عرفه]]، بدون عذر؛ 3. ترک هر دو وقوف لیلی و اختیاری [[مشعر]]، بدون [[عذر]]؛ 4. فقط اضطراری نهاری مشعر را درک کند، مطلقاً؛ 5 و 6. فقط اختیاری یا اضطراری عرفه را درک کند، مطلقاً. البته دو مورد اخیر در یک صورت حجشان صحیح است و آن اینکه شبانه از مشعر عبور کرده و در آنجا ذکر خداوند گفته باشند و چون مسئله را نمی‌دانسته‌اند قصد وقوف نکرده‌اند و وقتی متوجه شده‌اند که به وقوف نهاری هم نمی‌رسند. در غیر این چند صورت، ترک وقوف، حج را فاسد نمی‌کند و از اینجا حکم تمام صور دوازده‌گانه روشن می‌شود.)

* '''زنجانی:''' اگر احرام حج را باطل کرده که اصلاً محرم نشده است و اگر بعد از محرم شدن با ترک ارکان حج یا ریائی انجام دادن، حج را باطل کرده است. (حج در موارد ذیل، فاسد می‌شود و باید به دستوری که در ذیل این مسئله آمده عمل شود: 1. ترک هر دو وقوف، مطلقاً؛ 2. ترک [[وقوف اختیاری]] عرفه، بدون عذر؛ 3. ترک هر دو وقوف لیلی و اختیاری مشعر، بدون عذر؛ 4. فقط اضطراری نهاری مشعر را درک کند، مطلقاً؛ 5 و 6. فقط اختیاری یا اضطراری عرفه را درک کند، مطلقاً. البته دو مورد اخیر در یک صورت حجشان صحیح است و آن اینکه شبانه از مشعر عبور کرده و در آنجا ذکر خداوند گفته باشند و چون مسئله را نمی‌دانسته‌اند قصد وقوف نکرده‌اند و وقتی متوجه شده‌اند که به وقوف نهاری هم نمی‌رسند. در غیر این چند صورت، ترک وقوف، حج را فاسد نمی‌کند و از اینجا حکم تمام صور دوازده‌گانه روشن می‌شود.)

* '''مکارم:''' بنا بر [[احتیاط واجب]].

* '''تبریزى، سیستانی:''' بنا بر احتیاط واجب، به مقداری که ممکن است به طرف میقات برگردد و محرم شود.

* '''خامنه‌ای:''' بنا بر احتیاط واجب.

* '''سبحانی:''' [[احتیاط مستحب]] آن است که چند قدم به سمت میقات برود و از آنجا احرام ببندد.

* '''بهجت:''' و احتیاط به دور شدن از حرم، به مقدار عدم فوت حج ترک نشود.

* '''سبحانی:''' واجب است از حرم خارج شود و از مرز حرم محرم شود و اگر به خاطر تنگی وقت یا عدم امکان نتواند از حرم خارج شود، لازم است به مقداری که می‌تواند، عقب برود، هرچند به مرز حرم نرسد و از آنجا احرام ببندد.

* '''صافی، گلپایگانی:''' به طرف میقات به مقداری که ممکن است برود و الاّ از [[ادنی‌ الحل]] محرم شود و در صورت عدم تمکن از رفتن به ادنی‌ الحل در مکه محرم شود.

* '''مکارم:''' هرچند به [[تنعیم]] رود.

* '''بهجت، صافی، گلپایگانی و مکارم:''' لازم است و تفصیل این مسئله در ذیل بحث نیت در [[واجبات احرام]] گذشت.

* '''تبریزى، خویی:''' همین که به قصد [[عمره]] و یا حج تمتع [[تلبیه]] واجب را گفت، محرم می‌شود و قصد احرام، همین است.

* '''نوری:''' قصد احرام به این است که قصد [[احرام حج]] یا عمره کند و لازم است که احرام را به این قصد انجام دهد.

* '''بهجت:''' در صورتی که قصدش انجام وظیفه بوده کفایت می‌کند و [[حج اِفراد]] به جا می‌آورد.  

* '''تبریزى:''' این در صورتی است که در حال احرام [[حائض]] باشد چنان‌که ظاهر سؤال است ولی اگر بعد از احرام حائض شد مخیر است بین اینکه حج افراد به جا آورد و بعد از فراغت، [[عمره مفرده]] به جا آورد و بین اینکه اعمال [[عمره تمتع]] را بدون [[طواف]] و نمازش به جا آورد به این ترتیب که [[سعی]] و [[تقصیر]] نموده و برای حج احرام بسته به [[عرفات]] و [[منا]] برود و پس از فراغ از اعمال منا قضای طواف عمره و نماز آن را قبل از [[طواف حج]] به جا آورد.

* '''زنجانی:''' اگر به قصد انجام وظیفه، محرم شده و خیال کرده وظیفه‌اش عمره تمتع است، احرامش احرام حج افراد خواهد بود؛ و در غیر این صورت احرامش [[باطل]] است و باید مطابق ذیل مسئله 215 رفتار نماید.

* '''خویی:''' اگر در حال احرام تا آخرین زمان ممکن برای اتیان اعمال عمره تمتع حائض بوده، فتوای ایشان در دست نیست که آیا احرامش برای عمره تمتع باطل است یا می‌تواند آن را به عنوان حج افراد قرار دهد، گرچه در استفتائات حکم به بطلان احرام برای حج افراد شده، اگر زن در وقت احرام حائض بود و گمان می‌کرد تا آخر وقت پاک نمی‌شود و بعداً کشف خلاف شد.  

* '''سبحانی:''' و اگر قصدش انجام وظیفه بوده باشد، کفایت می‌کند و در صورت التفات اگر به نیت [[عدول]]، قصد حج افراد کند اشکال ندارد.

* '''سبحانی، مکارم:''' ولی بهتر اجتناب از این‌گونه کارهاست.

* '''بهجت:''' شخص گنگ و لال با انگشت خود همراه با نیت قلبی به تلبیه اشاره نموده و زبان خود را حرکت دهد و اگر ممکن نباشد که این کار را خودش انجام دهد نایب بگیرد که به جای او تلبیه بگوید.  

* '''تبریزی، خویی، فاضل و مکارم:''' بهتر است نایب هم بگیرد.

* '''سبحانی:''' لال و کر مادرزاد زبان خود را مانند کسانی ‌که «لبیک» می‌گویند حرکت دهد و با انگشت اشاره کند و اگر برای عارضه‌ای زبان او بند آمده باشد با اخطار در قلب به شیوه‌ای که گفته شد عمل کند.

* '''سیستانی:''' اگر در اثر عارضه‌ای لال شده است و الفاظ تلبیه را می‌داند، به مقداری که می‌تواند تلفظ کند و اگر نتواند زبان و لب را به آن حرکت دهد و همراه با آن در قلب اخطار نماید و با انگشت به آن اشاره کند و اگر لال و کر مادرزاد است و مانند آن، پس زبان و لب را مانند کسانی ‌که تلفظ می‌کنند حرکت دهد و با انگشت اشاره کند.  

* '''صافی، گلپایگانی:''' نایب هم بگیرد رجائاً که از طرف او به طور صحیح بگوید.

* '''تبریزی، خویی، زنجانی و سیستانی:''' مانعی ندارد.  

* '''سبحانی:''' [[نیت]] عمدی اشکال دارد.

* '''بهجت:''' محل تأمّل است صحیح بودن غیر حج.

* '''تبریزى، خویی:''' اگر در احرام عمره بوده، صحت عمل او خالی از اشکال نیست و باید [[احتیاط]] کند.

* '''زنجانی:''' اگر خیال می‌کرده تلبیه را صحیح می‌گوید در عمره تمتع مطابق ذیل مسئله 263 و در حج تمتع به حواشی مسئله 947 تا 949 عمل کند.

* '''سبحانی:''' اگر کسی تلبیه را غلط بگوید و محرم شود و اعمال عمره را انجام دهد، چنانچه از روی عمد باشد عمره او باطل است و در صورت فراموشی یا ندانستن مسئله احتیاطاً عمره را دوباره انجام دهد و اگر در احرام حج است چنانچه در اثنا متوجه شود آن را صحیح بگوید و چنانچه در پایان عمل ملتفت شود بعید نیست که عمل او صحیح باشد.

* '''سیستانی:''' اگر به مقدار تمکن تلبیه را گفته است و غلط بودن آن به حدی نبوده است که صدق تلبیه نکند، چیزی بر او نیست. در غیر این صورت، اگر در احرام عمره باشد بنا بر [[احتیاط واجب]] عمل باطل است و اگر در احرام حج باشد صحیح است.

* '''فاضل:''' با توجه به اینکه عالم به حکم بوده، اگر نسبت به موضوع جاهل بوده؛ یعنی نمی‌دانسته تلبیه را غلط می‌گوید، حکم ترک احرام از روی جهل و سهو را دارد که حکم آن در مسئله 290 گذشت.('''فاضل:''' عمره‌اش باطل است و باید عدول به غیر حج تمتع کند و همین طور است اگر ترک احرام از روی جهل باشد.)}}

* '''بهجت:''' محل تأمّل است صحیح بودن غیر حج.

* '''تبریزى، خویی:''' صحت عمل خالی از اشکال نیست و باید [[احتیاط]] نماید.

* '''زنجانی:''' [[حکم]] مسئله قبل را دارد.

* '''فاضل، گلپایگانی:''' این احتیاط استحبابی است.

* '''سیستانی:''' اگر تلبیه را به مقدار تمکن ادا کرده است و غلط بودن آن به اندازه‌ای نیست که صدق تلبیه نکند، عمل صحیح است. در غیر این صورت، اگر تلبیه عمره را غلط گفته است عمل او بنا بر احتیاط باطل است و اگر تلبیه احرام حج باشد همان جا تلبیه بگوید و عملش صحیح است.

* '''نوری:''' با کمال میل و شوق اجابت می‌کنم دعوت تو را، خدایا! با کمال میل و شوق اجابت می‌کنم، اجابت می‌کنم دعوت تو را با کمال میل و شوق، شریکی نیست مر تو را، با کمال میل و شوق اجابت می‌کنم، اجابت می‌کنم تو را.

* '''بهجت:''' در هر دو مورد به زاید از مؤونه سنه، خمس تعلّق می‌گیرد.

* '''تبریزى، خویی:''' اگر سال بر آن گذشته باشد، لازم است خمس آن را بدهد.

* '''سبحانی:''' اما اگر با مقداری تفحص وضع آن پولی که با آن لباس احرامی را خریده و یا می‌خواهد بخرد مشخص می‌شود باید تفحص کند.

* '''سیستانی:''' بنا بر احتیاط واجب باید با [[حاکم شرع]] به نسبت احتمال [[مصالحه]] کند.  

* '''فاضل:''' و این در صورتی است که [[وجوهات شرعیه]] را به عنوان شهریه گرفته باشند، اما اگر به عنوان استحقاق یا خدمات دینی گرفته‌اند و سال بر آن گذشته است باید خمس آن را بدهند.