| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| مسجدهای مدینه
| |
| ==مسجدالنبی==
| |
| مسجدالنبی در مرکز شهر مدینه قرار دارد و پس از [[مسجدالحرام]] مهم‌ترین و با فضیلت‌ترین مسجد نزد مسلمانان است. در گوشه سمت جنوب شرق آن [[قبر پیامبر|مرقد حضرت محمد(ص)]] و [[خانه فاطمه(س)|خانه حضرت زهرا(س)]] قرار گرفته است. این مسجد شامل [[روضه شریفه]]، [[محراب پیامبر]]، [[منبر پیامبر]] و [[ستون‌های مسجدالنبی|ستون‌های مقدس و تاریخی]] است.
| |
|
| |
|
| پیامبر(ص) در روایتی نماز در این مسجد را برابر با ده‌هزار نماز در مساجد دیگر، غیر از مسجدالحرام، دانسته است.<ref>الکافی، ج4، ص 556</ref> بر اساس روایات شیعه<ref>الکافی، ج4، ص 553-555</ref> و اهل سنت<ref>صحیح مسلم، ج4، ص 123</ref> ایستادن به نماز و عبادت در محدوده [[روضةالنبی|روضه]] ثواب و فضیلت بیشتری دارد.
| | == '''مسئله ۲۶۹: لباس احرام برای مردان''' == |
| | '''امام خمینی:''' پوشیدن دو [[جامه احرام]] برای مردان{{توضیح مساله|۲۶۹| |
|
| |
|
| مسجدالنبی به فرمان پیامبر در ربیع‌الاول سال اول هجری (622ق.) در مساحتی به طول 70 ذراع و عرض 60 ذراع (حدود 35 در 30 متر) ساخته شد و در دوره‌های مختلف تاریخی [[بازسازی مسجدالنبی|بازسازی]] شد و محدوده بنای آن گسترش پیدا کرد. مسجدالنبی در حال حاضر بیش از 98 هزار متر مربع مساحت دارد.<ref>المساجدالاثریه، ص 18-24</ref>
| | * '''آیة الله سبحانی:''' و احتیاط لازم آن است که زنان نیز علاوه بر جامه‌هایی که بر تن دارند این دو جامه را بپوشند و [[طواف]] و [[سعی]] را با آن دو انجام دهند. |
| | * |
| | * '''آیة الله صافی:''' احتیاط مستحب آن است که زن‌ها نیز دو جامه احرام را در وقت محرم شدن بپوشند و در طواف و سعی نیز همراه داشته باشند. |
| | * |
| | * '''آیة الله فاضل:''' احتیاط مستحب آن است که زن‌ها نیز دو جامه احرام را هنگام محرم شدن بپوشند. |
| | * |
| | * '''آیة الله گلپایگانی:''' پوشیدن دو جامه احرام اختصاص به مردان ندارد و احتیاط واجب آن است که زن‌ها نیز دو جامه را بپوشند، اگرچه کندن لباس دوخته بر آنها واجب نیست و جایز است بعد از احرام دو جامه احرام را بیرون بیاورند و با همان لباس خودشان باشند و بهتر آن است که در حال سعی و طواف دو جامه احرام را در برداشته باشند.}} که یکی «لنگ» است و دیگری «ردا» که باید آن را به دوش بیندازند. و احتیاط واجب |
| | {{توضیح مساله|۲۶۹| |
| | * '''آیة الله بهجت:''' واجب است پوشیدن دو جامه در حال احرام، و محل پوشیدن، از باب مقدمه قبل از [[نیت]] و [[تلبیه]] است و احتیاط در صورت تاخیر پوشیدن در اعاده نیت و تلبیه است. |
| | * |
| | * '''آیة الله زنجانی:''' پوشیدن لباس احرام، شرط صحت احرام نیست، هرچند بنا بر مشهور، پوشیدن آن هنگام لبیک گفتن لازم است. و در هر حال اگر لباسی را که پوشیده شرایط لباس احرام را نداشته باشد به احرام و سایر اعمال حج، ضرری نمی‌رساند. |
| | * |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' می‌بایست قبل از نیت و تلبیه دو جامه را بپوشند و اگر پس از گفتن لبیک این دو لباس را بر تن کنند احتیاط آن است که دو مرتبه لبیک بگوید. |
| | * |
| | * '''آیات عظام صافی، گلپایگانی، نوری:''' می‌بایست قبل از نیت و تلبیه دو جامه را بپوشند.}} |
| | آن است که این دو جامه را قبل از نیت [[احرام]] و [[لبیک]] گفتن بپوشد و اگر بعد از لبیک پوشید احتیاط |
| | {{توضیح مساله|۲۶۹| |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' احتیاط مستحب اعاده نیت و تلبیه است. |
| | * |
| | * '''آیة الله فاضل:''' احتیاط مستحب است.}}آن است که لبیک را دوباره بگوید. |
|
| |
|
| ==مسجد ابی‌ذر== | | === '''مراجع دیگر:''' === |
| {{اصلی|مسجد البحیر}}
| | {{ارجاع مساله|۲۶۹}} |
| مسجد ابی‌ذر در شمال شرق مسجدالنبی در تقاطع شارع ابوذر با شارع مطار و در فاصله حدود 900 متری از مسجدالنبی واقع شده است.<ref>المساجدالاثریه، ص 93</ref> این مسجد را با نام‌های دیگر، از جمله مسجدالسجده، مسجد الشکر، مسجد اسواف، مسجد البحیری، مسجد السافله، نیز نامیده‌اند. <ref>المساجد الاثریه& ص 92-93</ref>
| |
| روایت شده که پیامبر در مسیر غزوه احد وقتی از این منطقه گذشتند، در محلی که بعدا این مسجد ساخته شده، نماز گزاردند. یکی از سجده‌های پیامبر به دلیل نزول جبرئیل بر آن حضرت بسیار طولانی شد به قدری که اصحاب تصور کردند پیامبر وفات کرده است.<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج1، ص 344</ref>
| |
| ==مسجد بنی‌انیف== | |
| {{اصلی|مسجد بنی‌انیف}} | |
| مسجد بنی‌اُنیف یکی از مساجد تاریخی مدینه در حاشیه [[طریق الهجرة]] بود که در حال حاضر اثری از آن نیست. این مسجد در فاصله چند صد متری جنوب [[مسجد قبا]] و در سمت قبله آن به سمت غرب در کنار [[چاه عذق]] قرار داشته است.<ref>وفاء الوفاء، ج۳، ص ۷۱</ref> بر اساس روایتی پیامبر(ص) در هنگام هجرتش به مدینه<ref>المدینه بین الماضی و الحاضر، ص۲۶۱</ref> یا در هنگام استقبالش از [[امام علی(ع)]] (در هنگامی که پس از پیامبر از مکه به مدینه هجرت نمود) در میان [[بنی‌انیف]] در محل این مسجد نماز صبح گزارد.<ref>المساجد و الاماکن الاثریهُ ص ۸۴-۸۶</ref> بعدها در جای نماز آن حضرت مسجدی ساختند که به مسجد بنی‌انیف و مسجد صبح یا مسجد مٌصَبّح معروف شد.<ref>ر.ک: المدینه بین الماصی و الحاضر، همان.</ref>
| |
|
| |
|
| ==مسجد بنی بیاضه== | | == '''مسئله۲۷۰: مقدار پوشش'''== |
| از مساجد تاریخی مدینه که در حال حاضر اثری از آن برجای نمانده است.<ref>مساجد متبرک، ص ۱۶۷</ref> این مسجد در سمت غرب مسجد قباء در حرة غربی (حره بنی‌بیاضه) بین [[مسجد توبه]] و [[مسجد بنی‌سالم]] (مسجد جمعه) قرار داشته است.<ref>عمدة الاخبار، ص۲۰۸</ref> | | امام خمینی(ره): لازم نیست{{توضیح مساله|۲۷۰| |
| | * '''آیة الله بهجت:''' اِزار از ناف تا زانو را باید بپوشاند. |
| | * '''آیة الله تبریزی، آیة الله خویی:''' باید به اندازه‌ای باشد که ناف تا زانو را بپوشاند. |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' یکی به صورت لنگ باشد و از ناف تا زانو را بپوشاند و دیگری به صورت ردا که از شانه تا کمر را پوشش دهد. |
| | * '''آیات عظام سیستانی، صافی، گلپایگانی، مکارم:''' بنا بر احتیاطِ واجب، لازم است.}}که لنگ، ناف و زانو را بپوشاند و کفایت می‌کند که به نحو متعارف باشد، ولی مستحب است که ناف و زانو را بپوشاند. |
| | === '''مراجع دیگر:''' === |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۰}} |
|
| |
|
| ==مسجد بنی حبلی== | | == '''مسئله ۲۷۱: ترتیب پوشیدن''' == |
| از مسجد بنی‌حُبلی نیز در حال حاضر اثری نیست.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۳، ص ۴۴۷</ref> این مسجد در جنوب مدیه میان طایفه بنی‌حبلی (تیره‌ای از [[خزرج]]) قرار داشته است.<ref>ر.ک: وفاء الوفاء، ج۳، ص ۶۸</ref> برخی محل تقریبی آن را در منطقه قربآن یا نزدیکی آن یعنی بین خیابان قربان (طریق الامیر عبدالمحسن) و خیابان عوالی، حول و حوض مستشفی الزهراء یا پشت آن دانسته‌اند.<ref>مساجد صلی فیها رسول الله، ص ۴۰۹ و ۴۱۰</ref> گویند رسول خدا(ص) در آنجا نماز خوانده است.<ref>تاریخ المدینة المنورة، ج۱، ص ۶۴</ref>
| | امام خمینی(ره): در پوشیدن دو جامه احرام ترتیب خاصی معتبر نیست، بلکه به هر ترتیبی{{توضیح مساله|۲۷۱| |
| ==مسجد بنی دینار==
| | * '''آیة الله بهجت:''' واجب است پوشیدن دو جامه احرام که یکی از آنها ستر کند ما بین ناف و زانو را که آن را اِزار گویند و دیگری که ردا باشد آنقدر باشد که بپوشاند دو شانه را؛ به نحوی که ردا و تردّی به آن صادق باشد. |
| {{اصلی|مسجد بنی‌دینار}}
| | * '''آیة الله تبریزی، آیة الله خویی:''' احتیاط آن است که پوشیدن به نحو متعارف باشد. |
| مسجد بنی‌دینار از مساجد تاریخی مدینه در جنوب غرب مسجدالنبی در محله بنی‌دینار بن نجار (از طایفه خزرج) قرار داشت.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۶۳</ref> و با نام‌های مسجد بنی‌دینار الأدنی، مسجد مَغسِله یا مُغَیسَله و مسجد الغسّالین نیز شناخته می‌شود.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۶۲</ref>
| | * آیة الله خامنه‌ای: اگر به کیفیت متعارف باشد کفایت می‌کند. |
| گفته شده که به درخواست اهالی محله بنی‌دینار، پیامبر در محل این مسجد که کنار غسّالخانه بود، نماز خوانده است.<ref>المغانم المطابة، ج۲، ص ۵۳۳</ref> مسجد بنی دینار مذکور در پشت وادی بطحان در سمت غربی حره در منطقه مغیسله<ref>وفاء الوفاء، ج۳، ص ۶۴</ref> (حی مغیسله) و در فاصله ۱۰۲۰ متری جنوب غرب مسجدالنبی قرار داشته است.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۷۲</ref>
| | * '''آیة الله سیستانی:''' احتیاط مستحب این است که پوشیدن به نحو متعارف باشد.}} |
| اخیرا دولت سعودی مسجد مذکور را تخریب کرد و به فاصله اندکی در جنوب آن مسجد دیگری ساخت که به نام مسجد مُغَیسله نامیده شد ولی سپس به مسجد مالحه تغییر نام یافت.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۴۶ و ۳۶۵</ref> در محل مسجد بنی‌دینار تاریخی نیز ساختمان سه طبقه مربوط به مسجد جدید ساخته شد.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۴، ص ۳۴۶ و ۳۶۸</ref>
| | بپوشد مانع ندارد، فقط باید یکی را لنگ قرار دهد به هر کیفیتی که می‌خواهد و یکی را ردا قرار دهد به هر کیفیتی که می‌خواهد و احتیاط مستحب |
| | {{توضیح مساله|۲۷۱| |
| | * '''آیات عظام بهجت، تبریزی، صافی، گلپایگانی:''' باید ردا به قدری باشد که شانه‌ها را بپوشاند. |
| | * آیة الله سبحانی: در مسئله قبل گذشت. |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' احتیاط واجب این است که ردا به اندازه‌ای باشد که دو شانه و دو بازو و مقدار قابل توجهی از کمر را بپوشاند. |
| | * '''آیة الله فاضل:''' بلکه واجب است علاوه بر آن، قسمتی را بپوشاند؛ به گونه‌ای که صدق ردا بکند. |
| | * '''آیة الله مکارم:''' بنا بر احتیاط واجب.}}آن است که ردا شانه‌ها را بپوشاند. |
|
| |
|
| == مسجد بنی ظفر == | | === '''مراجع دیگر:''' === |
| {{اصلی|مسجد بنی ظفر}} | | {{ارجاع مساله|۲۷۱}} |
| مسجد بنی ظفر از مسجدهای تاریخی مدینه بود که در شرق قبرستان بقیع قرار داشت.<ref> [https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%AC%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AB%D8%B1%DB%8C%D9%87.pdf&page=58 المساجد الاثریه، ص] ۵۸</ref> این مسجد را مسجد البغلة هم گفته‌اند زیرا نقشی از اثر پای استر پیامبر در صخره‌ای در کنار مسجد وجود داشته است. این مسجد امروزه از میان رفته است اما بنابر گزارشی در نیمه قرن چهاردم قمری این مسجد اتاق مربعی کوچکی به طول و عرض ۳ متر و ۷۰ سانتیمتر بوده است.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%87_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%87.pdf&page=134 آثار المدینه المنوره، ص ۱۳۴]</ref>
| |
|
| |
|
| == مسجد بنی عبدالاشهل == | | == '''مسئله ۲۷۲: لباس احرام باید دو تکه باشد''' == |
| {{اصلی|مسجد بنی عبدالاشهل}} | | امام خمینی(ره):احتیاط واجب آن است که در حال اختیار اکتفا نکند{{توضیح مساله|۲۷۲| |
| مسجد بنی عبدالاشهل مسجدی در حره واقم در شمال شرق مسجدالنبی قرار داشت و مسجد واقم نیز نامیده می‌شد. این مسجد در محل سکومت طایفه بنی عبدالاشهل قرار داشت و بنابر گزارش‌هایی پیامبر بارها در آن نماز خواند.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE_%D9%85%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%87_%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D8%A8%D9%87.pdf&page=67 تاریخ المدینه المنوره، ج۱، ص ۶۷]</ref> این مسجد بعدها از میان رفت.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%B3%D9%85%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B3.pdf&page=228 وفاء الوفاء، ج۳، ص۲۲۸]</ref>
| | * '''آیة الله بهجت:''' احرام صحیح است. |
| ==مسجد بنی عدی و مسجد دارالنابغه==
| | * '''آیة الله سبحانی:''' دو جامه احرام باید از هم جدا و به صورت دوتکه جداگانه باشند پس اگر با یک پارچه بلند از شانه تا زانو را بپوشاند صحیح نیست. |
| {{اصلی|مسجد دارالنابغه}}
| | * '''آیة الله سیستانی:''' بلکه ظاهر این است که کافی نباشد.}} |
| هر دو این مساجد در خانه نابغه (دار النابغه) در زقاق الطوال (زقاق آمنه) مقابل باب السلام مسجدالنبی قرار داشت.<ref>معالم المدینة المنورة، ج۱، ص ۵۸۲-۵۹۰</ref> نابغه مردی از بنوی عدی بن نجار (یکی از تیره‌های خزرج) بود که عبدالله پدر پیامبر در خانه او دفن شد.<ref>الطبقات الکبری، ج۱، ۷۹</ref> این مسجد امروزه از میان رفته و محل آن در داخل حیاط مقابل مسجدالنبی است.
| | به یک جامه بلند که مقداری از آن را لنگ کند و مقداری را ردا قرار دهد، بلکه باید دو جامه جدا باشند. |
|
| |
|
| == مسجد بنی قریظه == | | === '''مراجع دیگر:''' === |
| پیامبر(ص) در سال هجرت در هنگام محاصره یهود بنی‌قریظه در این مکان نماز خواند.<ref>تاریخ مکه المشرفه و المسجد الحرام و المدینة الشریفه، ج۱، ۳۰۱</ref>الیاس عبدالغنی می‌نویسد که مسجد مذکور در شرق [[مسجد فضیخ]] و جنوب [[مشربه ام ابراهیم]] قرار دارد؛ میان بیمارستان الزهراء و بیمارستان الوطنی. مسجد در یک راه فرعی به نام بن جُبَیر قرار گرفته است. این راه از شارع علی بن ابی‌طالب (شارع العوالی) جدا شده و به شارع امیر عبدالمجید منتهی می‌شود. <ref>المساجد الاثریه، ص ۱۷۳-۱۷۴</ref>این مسجد در دوران ملک فهد بازسازی و ترمیم شده ولی در سال ۱۴۲۲ تخریب گردید و امروزه اثری از آن نیست.<ref>تاریخ المدینة المنورة المصور، ص ۱۰۴</ref>
| | {{ارجاع مساله|۲۷۲}} |
| === متن عنوان === | | == '''مسئله ۲۷۳: نیت در پوشیدن احرام'''== |
| == مسجد جمعه == | | امام خمینی(ره): در پوشیدن جامه احرام احتیاط واجب آن است که نیت کند و قصد امر الهی و اطاعت او کند{{توضیح مساله|۲۷۳| |
| مسجد جمعه در هفتصد متری شمال مسجد قبا و سمت راست کسی است که از مسجد قبا به سوی مرکز شهر مدینه می‌رود.<ref>المدینه بن الماضی و الحاضر، ص ۱۰۴</ref> پیامبر اسلام(ص) پس از هجرت به مدینه و توقف چند روزه در قباء در روز جمعه دوازدهم ربیع الاول از قبا به سمت مرکز شهر حرکت کرد<ref>العقد الثمین، ج۱، ص ۳۸۲</ref>و ظهر هنگام در محله بنو سالم بن عوف در بطن وادی رانوناء نخستین نماز جمعه را در مکانی که اکنون مسجد جمعه است برگزار کرد.<ref>الطبقات الکبری، ج۱، ص ۱۸۲</ref>
| | * '''آیة الله بهجت:''' در پوشیدن لباس احرام قصد قربت لازم است. (متذکر نیتِ کندن لباس مخیط نشده‌اند). |
| | * '''آیات عظام تبریزی، خامنه‌ای، خویی:''' پوشیدن دو جامه احرام واجب تعبّدی است. |
| | * '''آیة الله زنجانی:''' رعایت این احتیاط، مستحب است. |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' یکی از واجبات احرام است و طبعاً باید قصد قربت کند ولی در کندن و در آوردن لباس دوخته نیت لازم نیست. |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' بعید نیست اعتبار قصد قربت در پوشیدن لباس احرام.}} |
| | و احتیاط مستحب آن است که در کندن جامه دوخته هم نیت و قصد اطاعت کند. |
| | === '''مراجع دیگر:'''=== |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۳}} |
| | == '''مسئله ۲۷۴: شرایط جامه'''== |
| | امام خمینی (ره): شرط است در این دو جامه که نماز در آنها صحیح باشد، پس کفایت نمی‌کند جامه حریر و غیر مأکول. |
| | {{توضیح مساله|۲۷۴| |
| | * آیة الله بهجت: بنا بر احتیاط در مجموع موانع نماز خواندن در لباس. |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' کلیه چیزهایی که در لباس نمازگزار شرط شده، در لباس احرام نیز شرط است. |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' بنا بر احتیاط واجب در غیر درندگان}}و جامه‌ای که نجس باشد به نجاستی که در نماز عفو از آن نشده باشد. |
| | === '''مراجع دیگر:'''=== |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۴}} |
| | == '''مسئله ۲۷۵: نازک نبودن جامه'''== |
| | امام خمینی (ره): لازم است جامه‌ای را که لنگ قرار می‌دهد نازک نباشد، به طوری که بدن‌نما باشد و احتیاط مستحب آن است که ردا هم بدن نما نباشد.{{توضیح مساله|۲۷۵| |
| | * '''آیات عظام بهجت، تبریزی، خویی، زنجانی، صافی، فاضل، مکارم، نوری:''' احتیاط واجب است. |
| | * '''آیة الله خامنه‌ای:''' بدن نما بودن ردا مانع ندارد، مشروط بر اینکه ردا بر آن صدق کند. |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' جامه‌های احرام باید به قدری ضخیم باشند که بدن از پشت آنها نمایان نباشد و اگر به قدری نازک باشد که در حال عرق کردن یا چسبیدن به تن، بدن نمایان گردد، طواف و نماز با آن اشکال دارد. |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' احتیاط این است که هیچ قسمتی از إزار بدن‌نما نباشد، ولی این شرط در ردا |
| | * معتبر نیست. |
| | *'''آیة الله گلپایگانی:''' جامه احرام نباید به قدری نازک باشد که حاکی از بشره باشد.}} |
| | === '''مراجع دیگر:'''=== |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۵}} |
| | == '''مسئله ۲۷۶: حریر نبودن لباس'''== |
| | امام خمینی (ره): احتیاط واجب {{توضیح مساله|۲۷۶| |
| | * '''آیة الله بهجت:''' اما زنان بنا بر اقوی جایز است در جامه حریر احرام ببندند، گرچه احتیاط در ترک آن است. و همچنین است جواز پوشیدن آن در جمیع احوال احرام. |
| | * '''آیات عظام تبریزی، خامنه‌ای، خویی، زنجانی، صافی، گلپایگانی:''' باید از حریر خالص نباشد.}} |
| | آن است که لباس احرام زن، حریر خالص نباشد، بلکه احتیاط آن است که تا آخر احرام حریر نپوشد. |
| | === '''مراجع دیگر:'''=== |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۶}} |
| | == |'''مسئله ۲۷۷: لباس احرام زنان'''== |
| | امام خمینی (ره): دو جامه‌ای که ذکر شد که باید محرم بپوشد مخصوص به مرد است {{توضیح مساله|۲۷۷| |
| | '''آیات عظام سبحانی، صافی، فاضل، گلپایگانی:''' حکم آن در سوم از واجبات احرام (پوشیدن لباس) گذشت}}، ولی زن می‌تواند در لباس خودش به هر نحو هست محرم شود؛ چه دوخته باشد یا نباشد، ولی حریر محض نباشد{{توضیح مساله|۲۷۷| |
| | ''''''آیة الله بهجت:''' در مسئله قبلی جواز آن گذشت. |
| | '''آیات عظام تبریزی، خویی، زنجانی، سیستانی:''' زنان می‌توانند در لباس‌های عادی خود، در صورتی که دارای شرایط ذکر شده در لباس احرام باشد، احرام ببندند. }}چنانچه گذشت.''' |
| | === '''مراجع دیگر:'''=== |
| | {{ارجاع مساله|۲۷۷}} |
|
| |
|
| | == '''مسئله ۲۷۸''' == |
| | امام خمینی(ره): احتیاط واجب{{توضیح مساله|۲۷۸| |
| | * '''آیة الله زنجانی:''' هرگاه بدن یا لباس محرم ـ مرد باشد یا زن ـ، نجس شود باید بدون تأخیر آن را تطهیر کند یا لباس را عوض نماید و اگر نامحرم نباشد آن را درآورد. |
| | * '''آیة الله سبحانی:''' باید لباس را تطهیر و یا عوض کند ولی اگر به خاطر نبودن امکانات در مسلخ و یا بُعد مسافتی که مجبور است طی کند تا جامه را عوض یا تطهیر کند مقداری طول کشید به صحت احرام لطمه نمی زند و اگر تطهیر نکرد تا زمان حلق وتقصیر، به صحت ذبح و احرام ضرر نمیزند و کفاره ندارد. |
| | * '''آیة الله صافی، آیة الله گلپایگانی:''' اگر لباس احرام در بعض حالات احرام نجس شود، احتیاط مستحبّ آن است که آن را عوض کند و یا تطهیر نماید، بلکه احوط و اولی آن است که اگر محرم بدنش نجس شود نجاست را از آن زایل کند. |
| | * '''آیة الله مکارم، آیة الله نوری:''' واجب است.}} |
| | آن است که هر وقت در بین اعمال یا غیر آن در احوال احرام این دو جامه{{توضیح مساله|۲۷۸| |
| | '''آیة الله فاضل:''' یا لباسی که زنِ محرم پوشیده.}}نجس شود، تطهیر یا تبدیل نماید و احوط مبادرت به تطهیر بدن است در حال احرام اگر نجس شود.{{توضیح مساله|۲۷۸| |
| | * '''آیة الله بهجت:''' و چنانچه بدن نجس شود تطهیر آن از جهت محرم بودن واجب نیست بنا بر اظهر. |
| | * '''آیة الله سبحانی، آیة الله فاضل:''' احتیاط استحبابی است. |
| | * '''آیة الله سیستانی:''' وجوب مبادرت به تطهیر بدن ثابت نیست.}} |
|
| |
|
| ==محمد بن ابراهیم الظواهری== | | === '''مراجع دیگر:''' === |
| محمد بن ابراهیم الظواهری شیخ الازهر در سال‌های ... بود. او دو بار به حج رفت و بار نخست نماینده رسمی دولت مصر و رئیس هیئت اعزامی این کشور به کنگره سال 1344 قمری بود که آل سعود برگزار کرد و نمایندگانی از کشورهای مسلمان در آن شرکت داشتند. ظواهری از مخالفان سختگیری و تکفیر اعمال شده توسط وهابیان بود و در واکنش به تخریب قبرستان بقیع توسط آل سعود در این اجلاس از پیشنهاد هیئت هندی مبنی بر بازسازی بقیع حمایت کرد. ظواهری در سال 1355 نیز به طور غیر رسمی به حج رفت و خاطراتی از خود به جا گذاشت که در کتاب ... به چاپ رسیده است.
| | {{ارجاع مساله|۲۷۸}} |
| | |
| زندگی‌نامه
| |
| | |
| شیخ محمد بن ابراهیم الاحمدی الظواهری در سال 1295 قمری (1887م) در روستای «كفر الظواهری» در استان شرقی مصر دیده به جهان گشود. پدرش از عالمان معروف الأزهر بود. عمده تحصیلاتش در جامع الأزهر گذشت و در همان جا بود که متأثر از اندیشه اصلاح خواه استادش، شیخ محمد عبده (م1323ق) شد. الظواهری در سال 1914 میلادی شیخ جامع الاحمدی در طنطا شد و مجله ای را به نام «معهد طنطا» منتشر کرد. در سال 1923 میلادی شیخ بنیاد اسیوط و در میانه سال های 1349ق (1929م) تا 1354 قمری (1935م) سی و سومین شیخ جامع الأزهر شد؛ هرچند رویکرد اصلاحی او در الأزهر با مقاومت برخی منتقدان همراه و سرانجام ناچار به استعفا شد. (الخفاجی، 1432ق، ج2، ص376؛ الطُعمی، 1412ق، ص106؛ الساعدی، 1431ق، ج2، صص96- 94؛ جامع الازهر، 1964م، صص60 - 59؛ برانر، 2015م، ص165؛ صعیدی،1943م، صص119 و 128)
| |
| === آثار ===
| |
| از جمله آثار باقی مانده از اوست:
| |
| | |
| از دیگر آثار او عبارتند از:
| |
| 1. العلم و العلماء
| |
| 2. رسالة الأخلاق الكبرى
| |
| 3. خواص المعقولات فی أول المنطق و سائر العقلیات
| |
| 4. الوصایا و الآداب
| |
| 5. صفوة الأسالیب
| |
| 6. حكم الحكماء
| |
| 7. براءة الإسلام من أوهام العوام
| |
| | |
| خاطرات او از سفرهای حجش در بخشی از کتاب السیاسة والازهر من مذکرات شیخ الاسلام الظواهری برگرفته از اوراق به جای مانده از وی را فرزندش (دکتر فخرالدین الاحمدی الظواهری) تنظیم و منتشر کرده است. فخرالدین الظواهری در مقدمه آن کتاب تأکید دارد که پدرش در اواخر حیات تصمیم به نگارش کتاب خاطراتش داشت، ولی به دلیل بیماری فرصت مقتضی نصیب وی نشد و خاطرات مکتوب یا شفاهی به جا مانده از وی با اجازه و رضایتِ وی در قالب کتاب مذکور تنظیم شدند. (الاحمدی الظواهری،1945م، ص9 و 16)
| |
| | |
| === سفرهای حج === | |
| شیخ الظواهری دو بار حج به جا آورد. بار اوّل به سال 1344ق (1926م) و در جریان برگزاری کنگره اسلامی در مکه مکرمه بود که ریاست هیئت مصری را به نمایندگی از دولت ملک فؤاد اول (م1936م) برعهده داشت. از اعضای آن هیئت می توان به محمد المسیری بک (مدیر اداره حج در وزارت داخله مصر) و استاد محمدتوفیق (کنسول مصر در شهر جده) اشاره کرد.
| |
| مخالفت گروهی از هیئت‌های مسلمان با تخریب قبرستان بقیع یکی از موضوعات مطرح در این کنگره بود. هیئت جنبش مسلمانان هند پیشنهاداتی برای بازسازی قبور تخریب شده مطرح کردند و شیخ الظواهری از این پیشنهادات حمایت کرد. (الاحمدی الظواهری، 1945م، ص248) بخش عمده ای از سخنرانی های الظواهری در آن کنگره به موضوع آزادی مذهبی حاجیان اختصاص داشت.
| |
| | |
| دومین سفر حج الظواهری سفری عادی و غیر رسمی به سال 1355 قمری (1937م) بود که هرچند اشاره مستقیمی به اخوان وهابی ندارد، اما به صورت گذرا به برخی تحولات نظیر آزادی استفاده از برخی مظاهر جدید تمدن، مانند تلفن و تلگراف، در حجاز اشاره دارد (الاحمدی الظواهری، 1945م، ص262) که با سرکوب اخوان وهابی مرتبط است؛ هرچند در موضوع هدم قبور یا تضییع آزادی های مذهبی حاجیان تغییر محسوسی نیافته و در خاطرات سفر دوم خویش درباره گزارش نکرده است.
| |
|
| |
| تکفیر
| |
| | |
| الظواهری در کتاب العلم والعلماء و نظام التعلیم ابتدای بحث در باب ضرورت اصلاح در آموزش علم توحید، بر پرهیز از جدل و تکفیر تأکید دارد؛ زیرا رواج تکفیر منجر به تفرقه میان مسلمانان، تعرض به جان و مال و نوامیس شان و تخریب بلاد اسلامی می شود. (الاحمدی الظواهری، 1904م، ص139) او مصادیق تکفیر را در خاطراتش از حجاز بیان کرده است؛ مانند رویکرد افراطی وهابیان در منع آزادی های مذهبی و تحریم استفاده از ابزار نوین زندگی همچون تلفن، تلگراف و راه آهن. در آن دوران وهابیان استفاده از آن ابزار را عملی شیطانی می دانستند (همان، 1945م، ص231)
| |
