عبدالغنی بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
==مبازه با کمونیست== | ==مبازه با کمونیست== | ||
عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش [[باکو]] برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، [[حج]]، [[زیارت]] [[عتبات عالیات]] و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.<ref>دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز، ص۱۱۲.</ref> بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه | عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش [[باکو]] برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، [[حج]]، [[زیارت]] [[عتبات عالیات]] و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.<ref>دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز، ص۱۱۲.</ref> بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه کرد و جبهه‌ای را به نام جمعیة دعوة الاهیة تشکیل داد. هدف از تشکیل این جبهه، مبارزه تشکیلاتی با دولت بود. فرزند وی، محمدعلی در ماجرای ارامنه به شهادت رسید. | ||
==شهادت== | ==شهادت== | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۴
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۶۶ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۵۰ق |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | قم و نجف |
| دلیل شهرت | مبارزه با کمونیست |
| دیگر فعالیت‌ها | تشکیل جبهه جمعیة دعوة الاهیة |
عبدالغنی بادکوبه‌ای (۱۲۶۶ق-۱۳۵۰ق)، اهل باکو، از علما و مبارزان شیعه است. او در زادگاهش با افکار کمونیستی مبارزه کرد و به دست دولت وقت، به شهادت رسید.
معرفی
عبدالغنی بادکوبه‌ای، فرزند ملاعبدالله، در حدود سال ۱۲۶۶ق در شهر باکو به دنیا آمد.
تحصیلات
عبدالغنی، روخوانی قرآن و زبان فارسی را در مکتب‌خانه آموخت و مقدمات دروس حوزوی را در مدرسه میرزا حسیب قدسی گذراند. او پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی به قم هجرت کرد و ۴ سال در آن حوزه ادامه تحصیل داد. آن‌گاه به نجف هجرت کرد و توانست درجه اجتهاد را بگیرد. او ادیب و شاعر نیز بود و با زبان‌های فارسی و ترکی شعر سرود.[۱]
استادان
برخی از استادانی که عبدالغنی بادکوبه‌ای در حوزه نجف از آن‌ها بهره برد به این شرح است:
مبازه با کمونیست
عبدالغنی، در اواخر قرن نوزدهم به زادگاهش باکو برگشت. کمونیست‌ها حکومت را در دست گرفته، در نخستین اقدام برای دین‌زدایی، حج، زیارت عتبات عالیات و اماکن مقدسه را ممنوع کردند.[۲] بادکوبه‌ای با افکار کمونیستی مبارزه کرد و جبهه‌ای را به نام جمعیة دعوة الاهیة تشکیل داد. هدف از تشکیل این جبهه، مبارزه تشکیلاتی با دولت بود. فرزند وی، محمدعلی در ماجرای ارامنه به شهادت رسید.
شهادت
عبدالغنی در سال ۱۳۵۰ق به همراه ۳۰ تن از عالمان از جمله حسین رامانایی و حنیفه بادکوبه‌ای به دست دولت وقت دستگیر شد. دولت، همه آنان را پس از ۴ ماه محاکمه و شکنجه به دار آویخت و به شهادت رساند.[۳]
پانوشت
منابع
- دو قرن مقاومت عالمان دینی قفقاز در برابر کفر و الحاد و دیکتاتوری، عادل مولایی، مجله تاریخ اسلام در آینه پژوهش، بهار و تابستان ۱۳۹۱، ص۳۲.
- گل‌های پریشان در باد، عادل مولایی، ستاره سبز، بی‌جا، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
- نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، محمدمحسن آقابزرگ تهرانی، تحقیق عبد العزیز طباطبایی و محمد طباطبایی بهبهانی، دار المرتضی للنشر، مشهد، ۱۴۰۴ق.