ابوخفاد اسدی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ') |
(←منابع) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
نام ابوخفاد و اصل و نسبش دانسته نیست. نسبت اسدی گویای آن است که وی به قبیله بنیاسد بن خُزَیمه از عرب [[عدنانیان|عدنانی]] نسب میبرد. در منابع متقدم و تاریخهای محلی [[مکه]] از ابوخفاد ذکری به میان نیامده است. | نام ابوخفاد و اصل و نسبش دانسته نیست. نسبت اسدی گویای آن است که وی به قبیله بنیاسد بن خُزَیمه از عرب [[عدنانیان|عدنانی]] نسب میبرد. در منابع متقدم و تاریخهای محلی [[مکه]] از ابوخفاد ذکری به میان نیامده است. | ||
در گزارشی، ابوخفاد اسدی را چنین وصف کردهاند: اگر بر کسانی وارد میشد، به قدری درنگ میکرد تا از غذای ایشان بخورد. زیادهروی او در خوردن، موجب بزرگی شکمش شد. از این رو، او را حارث الحنط و ابوالحنطات لقب دادند.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | در گزارشی، ابوخفاد اسدی را چنین وصف کردهاند: اگر بر کسانی وارد میشد، به قدری درنگ میکرد تا از غذای ایشان بخورد. زیادهروی او در خوردن، موجب بزرگی شکمش شد. از این رو، او را حارث الحنط و ابوالحنطات لقب دادند.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | ||
فاسی پس از معرفی ابوخفاد در شمار صاحبان عمر طولانی، به شعری از ابولبید جعفری درباره او اشاره کرده است.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | فاسی پس از معرفی ابوخفاد در شمار صاحبان عمر طولانی، به شعری از ابولبید جعفری درباره او اشاره کرده است.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> اما بیشتر منابع آن را درباره اکثم بن صیفی تمیمی<ref>المعارف، ص۲۹۹؛ الغیبه، ص۱۱۵؛ کمال الدین، ص۵۷۰.</ref> مکنّا به ابوحفاد (یا ابوخفاد و یا ابوحیده)<ref>انساب الاشراف، ج۱۳، ص۶۷.</ref> از حکما<ref>المعارف، ص۲۹۹؛ جمهرة انساب العرب، ص۲۱۰.</ref> و خطبای روزگار [[پیامبر(ص)|رسول خدا(ص)]] دانستهاند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۱۲.</ref> در این منابع، از تولیت اکثم بر کعبه سخن نرفته است. | ||
==عهدهداری تولیت کعبه== | ==عهدهداری تولیت کعبه== | ||
در گزارش فاسی (م.۸۳۲ق.) آمده که ابوخفاد پس از اُسَید بن عمرو تمیمی، از سوی مُضَر، یکی از دو قبیله بزرگ عرب عدنانی، به تولیت [[کعبه|خانه خدا]] برگزیده شد.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | در گزارش فاسی (م.۸۳۲ق.) آمده که ابوخفاد پس از اُسَید بن عمرو تمیمی، از سوی مُضَر، یکی از دو قبیله بزرگ عرب عدنانی، به تولیت [[کعبه|خانه خدا]] برگزیده شد.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | ||
به نقل فاسی، پس از درگذشت او، تولیت [[کعبه]] به خاندان جمان بن سعد و سپس به اَضْبَط بن قُرَیع واگذار شد.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> | به نقل فاسی، پس از درگذشت او، تولیت [[کعبه]] به خاندان جمان بن سعد و سپس به اَضْبَط بن قُرَیع واگذار شد.<ref>شفاء الغرام، ج۲، ص۵۳.</ref> از زمان و مدت تولیت ابوخفاد و کارهایش در [[مکه]]، گزارشی در دست نیست. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
{{دانشنامه | {{دانشنامه | ||
| آدرس = http:// | | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/9457/%d8%a7%d8%a8%d9%88%d8%ae%d9%81%d8%a7%d8%af-%d8%a7%d8%b3%d8%af%d9%8a | ||
| عنوان = ابوخفاد اسدی | | عنوان = ابوخفاد اسدی | ||
| نویسنده = سید محمود سامانی | | نویسنده = سید محمود سامانی |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۳
ابوخِفاد اسدی از قبیله بنیاسد بن خزیمه از قبایل عدنانی که پیش از اسلام مدتی تولیت کعبه را در روزگار جاهلی برعهده داشت.
شخصیتشناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نام ابوخفاد و اصل و نسبش دانسته نیست. نسبت اسدی گویای آن است که وی به قبیله بنیاسد بن خُزَیمه از عرب عدنانی نسب میبرد. در منابع متقدم و تاریخهای محلی مکه از ابوخفاد ذکری به میان نیامده است.
در گزارشی، ابوخفاد اسدی را چنین وصف کردهاند: اگر بر کسانی وارد میشد، به قدری درنگ میکرد تا از غذای ایشان بخورد. زیادهروی او در خوردن، موجب بزرگی شکمش شد. از این رو، او را حارث الحنط و ابوالحنطات لقب دادند.[۱]
فاسی پس از معرفی ابوخفاد در شمار صاحبان عمر طولانی، به شعری از ابولبید جعفری درباره او اشاره کرده است.[۲] اما بیشتر منابع آن را درباره اکثم بن صیفی تمیمی[۳] مکنّا به ابوحفاد (یا ابوخفاد و یا ابوحیده)[۴] از حکما[۵] و خطبای روزگار رسول خدا(ص) دانستهاند.[۶] در این منابع، از تولیت اکثم بر کعبه سخن نرفته است.
عهدهداری تولیت کعبه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در گزارش فاسی (م.۸۳۲ق.) آمده که ابوخفاد پس از اُسَید بن عمرو تمیمی، از سوی مُضَر، یکی از دو قبیله بزرگ عرب عدنانی، به تولیت خانه خدا برگزیده شد.[۷]
به نقل فاسی، پس از درگذشت او، تولیت کعبه به خاندان جمان بن سعد و سپس به اَضْبَط بن قُرَیع واگذار شد.[۸] از زمان و مدت تولیت ابوخفاد و کارهایش در مکه، گزارشی در دست نیست.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- انساب الاشراف: البلاذری (م.۲۷۹ق.)، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق
- تاریخ الیعقوبی: احمد بن یعقوب (م.۲۹۲ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۵ق
- جمهرة انساب العرب: ابن حزم (م.۴۵۶ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق
- شفاء الغرام: محمد الفأسی (م.۸۳۲ق.)، به کوشش مصطفی محمد، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۹۹۹م
- الغیبه: النعمانی (م.۳۸۰ق.)، به کوشش فارس حسون، قم، انوار الهدی، ۱۴۲۲ق
- کمال الدین: الصدوق (م.۳۸۱ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۵ق
- المعارف: ابن قتیبه (م.۳۷۶ق.)، به کوشش ثروت عکاشه، قم، شریف رضی، ۱۳۷۳ش.