احمد بن محمد نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'http://phz.hajj.ir/422' به 'http://hzrc.ac.ir/post') |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{جعبه اطلاعات عالم | ||
| عنوان =احمد بن محمد نیشابوری | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =ابوحسین احمد بن محمد بن عبدالله نیشابوری | |||
| لقب =ابوحسین | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد =حوالی سال ۲۸۱ق. | |||
| شهر تولد =[[نیشابور]] | |||
| کشور تولد =[[ایران]] | |||
| محل زندگی =ایران، [[عربستان]]، [[عراق]] | |||
| تاریخ وفات =سال ۳۵۱ق. | |||
| شهر وفات =نیشابور | |||
| محل دفن = | |||
| استادان =[[ابوحسین کرخی]]، [[ابوطاهر بن دباس|ابوطاهر بن دَبّاس]]،ابوخلیفه [[فضل بن حباب|فضل بن حُباب]] و [[حسن بن سفیان]] | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل = | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = | |||
| سایر = | |||
| سیاسی =قاضی [[موصل]] و [[رمله]] عراق، [[قاضی الحرمین]] | |||
| اجتماعی = | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''احمد بن محمد نیشابوری''' از علمای [[مذهب حنفی]] نیشابور و قاضی [[حرمین شریفین]] در سال‌های پس از ۳۲۶ ق. به‌شمار می‌رود. نیشابوری ۱۰ سال [[منصب قضاوت]] حرمین را برعهده داشت و لقب قاضی الحرمین به او داده شد. افزون بر وی، خاندانش نیز با این لقب شناخته می‌شدند. | |||
==معرفی اجمالی== | |||
ابوحسین احمد بن محمد بن عبدالله نیشابوری از بزرگان [[مذهب حنفی]] در دوران خود به شمار می‌رفت.<ref>الوافی بالوفیات، ج۸، ص۲۴؛ شذرات الذهب، ج۴، ص۲۶۹.</ref> در منابع به سال تولد او تصریح نشده است. از آن‌جا که وی در ۲۱ [[محرم الحرام|محرم]] سال ۳۵۱ق.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۵-۲۶.</ref> در [[نیشابور]]<ref>الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹؛ اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱.</ref> درگذشته و در این هنگام ۷۰ سال داشته است<ref>شذرات الذهب، ج۴، ص۲۶۹؛ العبر، ج۲، ص۲۹۶.</ref>، می‌توان تولد او را به سال ۲۸۱ق. دانست. وی [[فقه]] را نزد [[ابوحسین کرخی]] و [[ابوطاهر بن دباس|ابوطاهر بن دَبّاس]]<ref>اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱؛ الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۵-۲۶.</ref> و [[حدیث]] را در محضر ابوخلیفه [[فضل بن حباب|فضل بن حُباب]] و [[حسن بن سفیان]] فراگرفت.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ الوافی بالوفیات، ج۸، ص۲۴؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶.</ref> | |||
او به نشر دانش اهمیتی ویژه می‌داد تا آن‌جا که به گفته بزرگانی مانند [[ابواسحاق شیرازی]]، فقیهان حنفی نیشابور از شاگردان او و [[ابوسهل زجاجی]] به شمار می‌آمدند.<ref>اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱؛ الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹.</ref> [[حاکم نیشابوری]] در گزارش اخباری از احمد بن محمد نیشابوری، به نقل از [[ابوبکر ابهری]]، از بزرگان مذهب [[مالکی]]، احمد را فقیه‌ترینِ دانشور [[خراسان]] دانسته است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶؛ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ العبر، ج۲، ص۲۹۷.</ref> | |||
== منصب قضاوت== | == منصب قضاوت== | ||
نیشابوری، چندی در موصل و رَمْله عراق به قضاوت پرداخت<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶.</ref> و ۱۰ سال در منصب قاضی الحرمین بود.<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰.</ref> به اعتقاد قرشی، قاضی الحرمین لقبی است که به او داده شد و افزون بر وی، خاندانش نیز با این لقب شناخته می‌شدند.<ref>الجواهر المضیه، ج۲، ص۳۸۲.</ref> | نیشابوری، چندی در [[موصل]] و [[رمله|رَمْله]] [[عراق]] به قضاوت پرداخت<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶.</ref> و ۱۰ سال در منصب [[قاضی الحرمین]] بود.<ref>تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰.</ref> به اعتقاد قرشی، قاضی الحرمین لقبی است که به او داده شد و افزون بر وی، خاندانش نیز با این لقب شناخته می‌شدند.<ref>الجواهر المضیه، ج۲، ص۳۸۲.</ref> | ||
او پس از دوری ۴۰ ساله از [[نیشابور]]، در سال ۳۳۶ق. به زادگاه خویش بازگشت و به سال ۳۴۵ق. عهده‌دار قضاوت این شهر شد.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶.</ref> علت بازگشت وی به نیشابور دانسته نیست. | |||
=== بقای منصب قضاوت برای فرزندان=== | === بقای منصب قضاوت برای فرزندان=== | ||
فرزندان وی نیز تا چند نسل منصب قضاوت را بر عهده داشتند؛ از جمله قاضی ابونصر بن قاضی ابوحسین بن قاضی ابوالقاسم که همگی به ابوحسین قاضی الحرمین نسب می‌برند.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ج۱، ص۲۱۲.</ref> | فرزندان وی نیز تا چند نسل منصب قضاوت را بر عهده داشتند؛ از جمله قاضی ابونصر بن قاضی ابوحسین بن قاضی ابوالقاسم که همگی به ابوحسین قاضی الحرمین نسب می‌برند.<ref>المنتخب من کتاب السیاق، ج۱، ص۲۱۲.</ref> | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
{{دانشنامه | {{دانشنامه | ||
| آدرس = | | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/9270 | ||
| عنوان = | | عنوان = احمد بن محمد نیشابوری | ||
نویسنده = سید مجتبی حسینی | | نویسنده = سید مجتبی حسینی | ||
}} | }} | ||
* '''اخبار ابی‌حنیفه''': حسین بن علی الصیمری ( | * '''اخبار ابی‌حنیفه''': حسین بن علی الصیمری (درگذشت در ۴۳۶ق.)، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۰۵ق | ||
* '''تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر''': الذهبی ( | * '''تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر''': الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت،دار الکتاب العربی،۱۴۱۰ق | ||
* '''الجواهر المضیه فی طبقات الحنفیه''': عبدالقادر القرشی ( | * '''الجواهر المضیه فی طبقات الحنفیه''': عبدالقادر القرشی (درگذشت در ۷۷۵ق.)، میر محمد کتب‌خانه، کراچی | ||
* '''سیر اعلام النبلاء''': الذهبی ( | * '''سیر اعلام النبلاء''': الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق | ||
* '''شذرات الذهب''': عبدالحی بن العماد ( | * '''شذرات الذهب''': عبدالحی بن العماد (درگذشت در ۱۰۸۹ق.)، به کوشش الارنؤوط، بیروت،دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق | ||
* '''العبر فی خبر من غبر''': الذهبی ( | * '''العبر فی خبر من غبر''': الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش المنجد، کویت، مطبعة حکومه، ۱۹۸۴م | ||
* '''العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین''': محمد الفأسی ( | * '''العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین''': محمد الفأسی (درگذشت در ۸۳۲ق.)، به کوشش فؤاد سیر، مصر، الرساله، ۱۴۰۶ق | ||
* '''المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور''': ابراهیم بن محمد الصیرفینی ( | * '''المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور''': ابراهیم بن محمد الصیرفینی (درگذشت در ۶۴۱ق.)، به کوشش خالد حیدر، بیروت،دار الفکر، ۱۴۱۴ق | ||
* '''الوافی بالوفیات''': الصفدی ( | * '''الوافی بالوفیات''': الصفدی (درگذشت در ۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:مقاله‌های | <onlyinclude>{{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | |||
| جعبه اطلاعات = <!--شد، - --> | |||
| عنوان‌بندی = شد | |||
| ویرایش = شد | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| عکس = <!--شد، - --> | |||
| جعبه نقل قول = <!--شد، - --> | |||
| پیوند به بیرون = <!--شد، - --> | |||
| مطالعه بیشتر = <!--شد، - --> | |||
| پانویس و منابع = شد | |||
| ناوبری = | |||
| رده = شد | |||
| تغییر مسیر = شد | |||
}}<onlyinclude> | |||
[[رده:قاضیان معروف اسلامی]] | |||
[[رده:فقیهان حنفی]] | |||
[[رده:اشخاص قرن چهارم]] | |||
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]] | |||
[[رده:قاضی‌های ایرانی مکه]] | |||
[[رده:قاضی‌های مدینه]] | |||
[[رده:قاضی‌های مکه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | ابوحسین احمد بن محمد بن عبدالله نیشابوری |
| لقب | ابوحسین |
| تاریخ تولد | حوالی سال ۲۸۱ق. |
| زادگاه | نیشابور |
| محل زندگی | ایران، عربستان، عراق |
| تاریخ وفات | سال ۳۵۱ق. |
| شهر وفات | نیشابور |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | ابوحسین کرخی، ابوطاهر بن دَبّاس،ابوخلیفه فضل بن حُباب و حسن بن سفیان |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | قاضی موصل و رمله عراق، قاضی الحرمین |
احمد بن محمد نیشابوری از علمای مذهب حنفی نیشابور و قاضی حرمین شریفین در سال‌های پس از ۳۲۶ ق. به‌شمار می‌رود. نیشابوری ۱۰ سال منصب قضاوت حرمین را برعهده داشت و لقب قاضی الحرمین به او داده شد. افزون بر وی، خاندانش نیز با این لقب شناخته می‌شدند.
معرفی اجمالی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابوحسین احمد بن محمد بن عبدالله نیشابوری از بزرگان مذهب حنفی در دوران خود به شمار می‌رفت.[۱] در منابع به سال تولد او تصریح نشده است. از آن‌جا که وی در ۲۱ محرم سال ۳۵۱ق.[۲] در نیشابور[۳] درگذشته و در این هنگام ۷۰ سال داشته است[۴]، می‌توان تولد او را به سال ۲۸۱ق. دانست. وی فقه را نزد ابوحسین کرخی و ابوطاهر بن دَبّاس[۵] و حدیث را در محضر ابوخلیفه فضل بن حُباب و حسن بن سفیان فراگرفت.[۶]
او به نشر دانش اهمیتی ویژه می‌داد تا آن‌جا که به گفته بزرگانی مانند ابواسحاق شیرازی، فقیهان حنفی نیشابور از شاگردان او و ابوسهل زجاجی به شمار می‌آمدند.[۷] حاکم نیشابوری در گزارش اخباری از احمد بن محمد نیشابوری، به نقل از ابوبکر ابهری، از بزرگان مذهب مالکی، احمد را فقیه‌ترینِ دانشور خراسان دانسته است.[۸]
منصب قضاوت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نیشابوری، چندی در موصل و رَمْله عراق به قضاوت پرداخت[۹] و ۱۰ سال در منصب قاضی الحرمین بود.[۱۰] به اعتقاد قرشی، قاضی الحرمین لقبی است که به او داده شد و افزون بر وی، خاندانش نیز با این لقب شناخته می‌شدند.[۱۱]
او پس از دوری ۴۰ ساله از نیشابور، در سال ۳۳۶ق. به زادگاه خویش بازگشت و به سال ۳۴۵ق. عهده‌دار قضاوت این شهر شد.[۱۲] علت بازگشت وی به نیشابور دانسته نیست.
بقای منصب قضاوت برای فرزندان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
فرزندان وی نیز تا چند نسل منصب قضاوت را بر عهده داشتند؛ از جمله قاضی ابونصر بن قاضی ابوحسین بن قاضی ابوالقاسم که همگی به ابوحسین قاضی الحرمین نسب می‌برند.[۱۳]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۸، ص۲۴؛ شذرات الذهب، ج۴، ص۲۶۹.
- ↑ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۵-۲۶.
- ↑ الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹؛ اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱.
- ↑ شذرات الذهب، ج۴، ص۲۶۹؛ العبر، ج۲، ص۲۹۶.
- ↑ اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱؛ الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۵-۲۶.
- ↑ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ الوافی بالوفیات، ج۸، ص۲۴؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶.
- ↑ اخبار ابی حنیفه، ص۱۷۱؛ الجواهر المضیه، ج۲، ص۲۴۹.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶؛ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ العبر، ج۲، ص۲۹۷.
- ↑ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰؛ سیر اعلام النبلاء، ج۱۶، ص۲۶.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۲۶، ص۵۰.
- ↑ الجواهر المضیه، ج۲، ص۳۸۲.
- ↑ العقد الثمین، ج۳، ص۱۴۶.
- ↑ المنتخب من کتاب السیاق، ج۱، ص۲۱۲.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل احمد بن محمد نیشابوری.
- اخبار ابی‌حنیفه: حسین بن علی الصیمری (درگذشت در ۴۳۶ق.)، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۰۵ق
- تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت،دار الکتاب العربی،۱۴۱۰ق
- الجواهر المضیه فی طبقات الحنفیه: عبدالقادر القرشی (درگذشت در ۷۷۵ق.)، میر محمد کتب‌خانه، کراچی
- سیر اعلام النبلاء: الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق
- شذرات الذهب: عبدالحی بن العماد (درگذشت در ۱۰۸۹ق.)، به کوشش الارنؤوط، بیروت،دار ابن کثیر، ۱۴۰۶ق
- العبر فی خبر من غبر: الذهبی (درگذشت در ۷۴۸ق.)، به کوشش المنجد، کویت، مطبعة حکومه، ۱۹۸۴م
- العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین: محمد الفأسی (درگذشت در ۸۳۲ق.)، به کوشش فؤاد سیر، مصر، الرساله، ۱۴۰۶ق
- المنتخب من کتاب السیاق لتاریخ نیسابور: ابراهیم بن محمد الصیرفینی (درگذشت در ۶۴۱ق.)، به کوشش خالد حیدر، بیروت،دار الفکر، ۱۴۱۴ق
- الوافی بالوفیات: الصفدی (درگذشت در ۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.