فسوق (فتاوای مراجع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام)
خط ۱: خط ۱:
{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
{| class="wikitable" style="text-align: right; background-color:#F1F9DC; width:80%; border-radius:4px; align:center !important; margin:auto
! فتوای مراجع درباره فسوق<ref> برگرفته از کتاب مناسک حج، ص ۲۰۹</ref>  
! فتوای مراجع درباره فسوق<ref> برگرفته از کتاب مناسک حج، ص ۲۰۹</ref>
|-style="background:#e7ebfb;"
|-style="background:#e7ebfb;"
| '''امام خمینی:''' [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد<sup>[1]</sup>  بلکه فحش دادن و فخر<sup>[2]</sup>  به ديگران کردن نيز فسوق است و از براي فسوق کفاره نيست، فقط بايد استغفار کند و مستحب است چيزي کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
| '''امام خمینی:''' [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد<sup>[1]</sup>  بلکه فحش دادن و فخر<sup>[2]</sup>  به دیگران کردن نیز فسوق است و از برای فسوق کفاره نیست، فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
|-style="background:#fcfaf0;"
|-style="background:#fcfaf0;"
| <small>1. '''آية الله بهجت''': اظهر مقيد بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غير مُحرم  
| <small>1. '''آیة الله بهجت''': اظهر مقید بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غیر مُحرم
حرام باشند.
حرام باشند.
'''آية الله سبحاني''': مقصود از آن سه چيز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشي بر يکديگر، لذا اينکه ديده شده گاهي به زبان جدّ يا شوخي، انساني، مردم شهري يا قبيلهاي و يا ايل و عشيره‌اي و يا لهجهاي را با تمسخر ياد ميکنند و يا بر آنها مفاخره ميکنند اين عمل في‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.


'''آیة الله سبحانی''': مقصود از آن سه چیز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشی بر یکدیگر، لذا اینکه دیده شده گاهی به زبان جدّ یا شوخی، انسانی، مردم شهری یا قبیلهای یا ایل و عشیره‌ای یا لهجهای را با تمسخر یاد می‌کنند یا بر آنها مفاخره می‌کنند این عمل فی‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.


2. '''آية الله تبريزى''': فخر کردن بر ديگران، اگر براي اثبات فضيلت و برتري براي خود باشد که توهين ديگري را در برداشته باشد، اين عمل في‌نفسه حرام است.
 
۲. '''آیة الله تبریزی''': فخر کردن بر دیگران، اگر برای اثبات فضیلت و برتری برای خود باشد که توهین دیگری را دربرداشته باشد، این عمل فی‌نفسه حرام است.
'''آية الله خويي''': مراد از فسوق در آيه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتي که مستلزم اهانت به ديگران نباشد، حرام نيست.
 
'''آیة الله خویی''': مراد از فسوق در آیه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتی که مستلزم اهانت به دیگران نباشد، حرام نیست.
'''آية الله سيستاني''': فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقير مؤمن باشد هميشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنين نباشد اشکالي ندارد حتي در حال احرام.
 
'''آیة الله سیستانی''': فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقیر مؤمن باشد همیشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنین نباشد اشکالی ندارد حتی در حال احرام.
'''آية الله فاضل''': خواه موجب نقص ديگران باشد و يا نباشد.
 
'''آیة الله فاضل''': خواه موجب نقص دیگران باشد یا نباشد.
'''آية الله مکارم''': بنا بر احتياط واجب فخرفروشي نيز از فسوق است.</small>
 
'''آیة الله مکارم''': بنا بر احتیاط واجب فخرفروشی نیز از فسوق است.</small>


|-
|-
|}
|}

نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴

فتوای مراجع درباره فسوق[۱]
امام خمینی: [مسئله شماره ۳۷۲] فسوق اختصاص به دروغ گفتن ندارد[1] بلکه فحش دادن و فخر[2] به دیگران کردن نیز فسوق است و از برای فسوق کفاره نیست، فقط باید استغفار کند و مستحب است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
1. آیة الله بهجت: اظهر مقید بودن دروغ گفتن و دشنام دادن و مفاخرت است به آنکه بر غیر مُحرم

حرام باشند.

آیة الله سبحانی: مقصود از آن سه چیز است: دروغ گفتن، دشنام دادن، فخرفروشی بر یکدیگر، لذا اینکه دیده شده گاهی به زبان جدّ یا شوخی، انسانی، مردم شهری یا قبیلهای یا ایل و عشیره‌ای یا لهجهای را با تمسخر یاد می‌کنند یا بر آنها مفاخره می‌کنند این عمل فی‌نفسه حرام و در حال احرام حرمتش مؤکد است.


۲. آیة الله تبریزی: فخر کردن بر دیگران، اگر برای اثبات فضیلت و برتری برای خود باشد که توهین دیگری را دربرداشته باشد، این عمل فی‌نفسه حرام است.

آیة الله خویی: مراد از فسوق در آیه مبارکه {فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ} دروغ و دشنام است و فخر کردنِ حرام هم ملحق به فسوق است، فخر، در صورتی که مستلزم اهانت به دیگران نباشد، حرام نیست.

آیة الله سیستانی: فخر کردن اگر مستلزم اهانت و تحقیر مؤمن باشد همیشه حرام است و در حال احرام حرمتش مؤکد است و اگر چنین نباشد اشکالی ندارد حتی در حال احرام.

آیة الله فاضل: خواه موجب نقص دیگران باشد یا نباشد.

آیة الله مکارم: بنا بر احتیاط واجب فخرفروشی نیز از فسوق است.

  1. برگرفته از کتاب مناسک حج، ص ۲۰۹