محراب پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:
  | طول جغرافیایی =  
  | طول جغرافیایی =  
}}
}}
'''محراب پیامبر''' مکان نماز خواندن [[پیامبر(ص)]]، که در [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] میان [[منبر پیامبر]] و [[قبر پیامبر|قبر وی]] قرار دارد. در دوره پیامبر چیزی به شکل [[محراب]] وجود نداشت، تا اینکه در [[بازسازی مسجدالنبی (ولیدبن عبدالملک)|توسعه مسجدالنبی در دوره ولید بن عبدالملک]]، در جایگاه نماز او محرابی ساخته شد. قایتبای، پادشاه مصر (قرن نهم قمری) با [[بازسازی مسجدالنبی (قایتبای)|تجدید بنای مسجد]]، محراب مجوف را از نو ساخت. ابن محراب در عصر [[حکومت عثمانی]] تزیین یافت و تا کنون در مسجدالنبی قرار دارد.  
'''محراب پیامبر''' مکان نماز خواندن [[پیامبر(ص)]]، که در [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] میان [[منبر پیامبر]] و [[قبر پیامبر|قبر وی]] قرار دارد. در دوره پیامبر چیزی به شکل [[محراب]] وجود نداشت، تا اینکه در [[بازسازی مسجدالنبی (ولیدبن عبدالملک)|توسعه مسجدالنبی در دوره ولید بن عبدالملک]]، در جایگاه نماز او محرابی ساخته شد. قایتبای، پادشاه مصر (قرن نهم قمری) با [[بازسازی مسجدالنبی (قایتبای)|تجدید بنای مسجد]]، محراب مجوف را از نو ساخت. این محراب در عصر [[حکومت عثمانی]] تزیین یافت و تا کنون در مسجدالنبی قرار دارد.  


== تاریخچه ==
== تاریخچه ==

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۴

محراب پیامبر
اطلاعات اوليه
نام‌های دیگر محراب نبی، محراب رسول‌الله
مکان مسجدالنبی
تاریخ بنا
بازسازی‌ها در زمان عمر بن عبدالعزیز، ممالیک مصر
بازسازی کنندگان قایتبای

محراب پیامبر مکان نماز خواندن پیامبر(ص)، که در مسجدالنبی میان منبر پیامبر و قبر وی قرار دارد. در دوره پیامبر چیزی به شکل محراب وجود نداشت، تا اینکه در توسعه مسجدالنبی در دوره ولید بن عبدالملک، در جایگاه نماز او محرابی ساخته شد. قایتبای، پادشاه مصر (قرن نهم قمری) با تجدید بنای مسجد، محراب مجوف را از نو ساخت. این محراب در عصر حکومت عثمانی تزیین یافت و تا کنون در مسجدالنبی قرار دارد.

تاریخچه

در دوره پیامبر(ص) در محلی از مسجدالنبی که وی در آن نماز می‌خواند، محراب به صورت گود و داخل دیوار وجود نداشت[۱] و محل نماز پیامبر علامتی نداشت جز اینکه کنار ستون مخلقه بود.[۲] نخستین بار در توسعه مسجدالنبی در دوره ولید بن عبدالملک (حکومت ۸۶-۹۶ق)، در جایگاه نماز پیامبر محرابی ساخته شد.[۳]

در دوره ممالیک

با اینکه منابع تاریخی درباره بازسازی محراب در دوره بَیبَرْس بُنْدُقْداری (حکومت 658-676ق)، چهارمین سلطان ممالیک، گزارشی ندارند، برخی پژوهشگران با بررسی شواهد تاریخی معتقد‌ند که نخستین محراب به شکل مجوف (کنده شده در دیوار) در بازسازی‌های دوران بیبرس در محل نماز خواندن پیامبر(ص) ساخته شد؛ چرا که گزارش‌های منابع پیش از این تاریخ به وجود محراب مجوف در محل مصلای پیامبر اشاره‌ای نکرده‌اند. [۴]

در بازسازی مسجدالنبی در دوره قایتبای، سلطان مصر، در سال 888 قمری پس از آتش‌سوزی در مسجدالنبی، محراب در جایگاه نماز پیامبر از نو ساخته شد و در همین دوره، با سنگ مرمر تزیین یافت و آیاتی از قرآن بر آن نقش بست.[۵]

در دوره عثمانی

در بازسازی مسجدالنبی در دوره سلطان عبدالمجید اول، محراب پیامبر، که از زمان قایتبای برجامانده بود، طلاکاری شد. همچنین در این زمان، عبدالله زهدی، خطاط ترک، آیات قرآن، نصوص و قصایدی را بر محراب نقش کرد.[۶] در دوره سعودی، همان محراب دوره قایتبای برجاماند.[۷]

مکان

نوشتار اصلی: مسجد النبیمحراب پیامبر در محلی از مسجد النبی ساخته شده که رسول خدا(ص) در آنجا نماز می‌خواند.[۳] این محراب کنار ستون مُخَلَّقه[۸] و در فاصله میان منبر پیامبر(ص) و قبر او (روضه شریفه) قرار دارد.[۹] پژوهشگران بر آنند که این محل همان مکان نمازگزاری پیامبر(ص) است.[۳]

محراب به‌گونه‌ای قرار داده شده که سجده‌کننده بر آن، پیشانی‌اش را بر محل نشستن پیامبر، نه محل سجده او می‌گذارد.[۸] محل سجده پیامبر زیر بنای محراب قرار گرفته است.[۱۰]

جستارهای وابسته

نگارخانه

پانویس

منابع

  • آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، رسول، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۱.
  • التعریف بتاریخ و معالم المسجد النبوی الشریف، سید ضیاء‌بن محمد بن مقبول عطار، جده، کنوز المعرفة، 1432ق.
  • عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف عبر التاریخ، ناجی محمد حسن عبدالقادر الانصاری، نادی المدینه المنوره الادبی، ۱۹۹۶م.
  • عماره المسجد النبوی منذ انشائه حتی نهایه العصر المملوکی، محمد هزاع الشهری، قاهره، مکتبة القاهره للکتاب، 2001م.
  • المدینة المنورة تطورها العمرانی و تراثها المعماری، صالح لمعی مصطفی، بیروت، دار النهضة العربیة، ۱۹۸۱م.
  • المسجدالنبوی الشریف فی العصر العثمانی 923-1344ه، محمد هزاع الشهری، قاهره، دارالقاهره، 2003م.
  • المسجد النبوی عبر التاریخ، محمد السید الوکیل، دار المجتمع للنشر و التوزیع، ۱۹۸۸م.