الگو:مقاله پیشنهادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۱

مسجد البیعة (مسجد بیعت) از مسجدهای کهن شهر مکه است که تاریخ بنای آن به قرن دوم هجری بازمی‌گردد. این مسجد نزدیک جمره عقبه و بیرون حد شرعی منا قرار گرفته است. زمانی که مردم یثرب با اسلام آشنا شدند، در ایام حج، و در جمره عقبه، برای نخستین‌بار با رسول خدا(ص) بیعت کردند و پس از آن بود که اسلام در مدینه گسترش یافت. در محل این رویداد که بیعت عقبه اول نام دارد، مسجدی ساخته‌شد که به نام «مسجد البیعه» شهرت یافت طبق کتیبه‌ای که بر دیوار غربی مسجد البیعه نصب شده، این مسجد در سال ۱۴۴ قمری به دستور منصور عباسی ساخته شد و بعدها چند بار بازسازی شد. در حال حاضر مسجد در انتهای راه خروجی طبقه دوم جمرات به طرف مکه قرار گرفته و اطراف مسجد را نرده آهنی کشیده‌اند.

بیشتر

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''حج در ادبیات فارسی'''، گستره وسیعی دارد؛ بسیاری از شعرهای فارسی، به بزرگداشت [[حج]] و [[حرمین]] اختصاص دارد. همچنین ابیات و قطعه‌های فراوانی در ادبیات منظوم فارسی با مضامینی همچون آرزوی حج، دشواری راه حج و جنبه‌های اخلاقی و [[اسرار حج]] اختصاص یافته است. همچنین واژگان مرتبط به حج و حرمین بارها در شعر فارسی کاربردهای شاعرانه یافته و دستمایه آرایه‌های ادبی بوده است چنانکه شاعران از این واژگان برای توصیف معشوق یا ستایش بزرگان بهره گرفته‌اند.برخی از منظومه‌های فارسی نیز در گزارش و شرح سفر واقعی یا خیالی حج‌گزاری شاعر یا همچون راهنمایی برای حج‌گزاران سروده شده است.
+مسجد البیعة (مسجد بیعت) از مسجدهای کهن شهر [[مکه]] است که تاریخ بنای آن به قرن دوم هجری بازمی‌گردد. این مسجد نزدیک [[جمره عقبه]] و بیرون حد شرعی [[منا]] قرار گرفته است. زمانی که مردم یثرب با اسلام آشنا شدند، در ایام [[حج]]، و در جمره عقبه، برای نخستین‌بار با [[رسول خدا(ص)]] بیعت کردند و پس از آن بود که اسلام در [[مدینه]] گسترش یافت. در محل این رویداد که بیعت عقبه اول نام دارد، مسجدی ساخته‌شد که به نام «مسجد البیعه» شهرت یافت طبق کتیبه‌ای که بر دیوار غربی مسجد البیعه نصب شده، این مسجد در سال ۱۴۴ قمری به دستور منصور عباسی ساخته شد و بعدها چند بار بازسازی شد. در حال حاضر مسجد در انتهای راه خروجی طبقه دوم [[جمرات]] به طرف مکه قرار گرفته و اطراف مسجد را نرده آهنی کشیده‌اند.
-برجسته‌ترین نمونه‌های ادبیات منظوم حج در زبان فارسی را، برخی از قصیده‌های افضل‌الدین خاقانی (م.۵۹۵ق) و منظومه [[تحفةالعراقین|تحفة العراقین]] او که گزارشی است از سفر حج دانسته‌اند. منظومه [[فتوح الحرمین]] محیی الدین لاری (قرن دهم) که یک راهنمای حج منظوم است و نیز سفرنامه منظوم حج یک بانوی اصفهانی در عصر صفوی از دیگر منظومه‌های فارسی در موضوع حج است.
+[[مسجد البیعه (مکه)|بیشتر]]
-در قلمرو نثر فارسی، برجسته‌ترین آثار را، سفرنامه‌ها دانسته‌اند، که کهن‌ترین آن [[سفرنامه ناصرخسرو]] است. سفرنامه‌ها و راهنماهای حجِّ کهن دیگری نیز در زبان فارسی نگاشته شدند، که برخی مانند «[[لطائف الاذکار]]» و «[[حجازیه (کتاب)|رساله حجازیه]]» و نیز کتاب «[[بیان واقع]]» باقی مانده‌اند. در عصر [[قاجار]] [[سفرنامه نویسی]] حج رونق و شتاب زیادی یافت، ده‌ها سفرنامه حج از این دوران به یادگار مانده است.
-در ادبیات معاصر نیز توجه به حج ادامه داشته و افزون بر سفرنامه‌ نویسی در شکل‌های تازه‌ای نیز، مانند داستان، نمایشنامه و ادبیات کودک و نوجوان عرضه شده است.
-[[حج در ادبیات|ادامه...]]