امام حسن مجتبی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

امام حسن مجتبی(ع) فرزند امیرالمومنین [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] دومین امام [[شیعه|شیعیان]] و پنجمین [[خلیفه]] مسلمین است. او را شبیه‌ترین فرد به [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(ص)]] و فردی عابدی و زاهد دانسته‌اند و گزارش کرده‌اند که چند بار در زندگی تمام یا نیمی از اموالش را صدقه داد. امام حسن پس از شهادت امیرالمومین با بیعت مردم به خلافت رسید و در سال ۴۱ قمری به دلیل دودستگی در سپاهیانش مجبور به پذیرش صلح با [[معاویه بن ابی سفیان|معاویه بن ابی‌سفیان]] شد که ادعای خلافت داشت و سپاه بزرگی از شام را برای جنگ با امام حسن به سوی عراق فرستاده بود.   

آن حضرت بارها با پای پیاده به [[حج]] رفت. پیکرش را بعد از شهادت، در [[بقیع|قبرستان بقیع]] در کنار فاطمه بنت اسد دفن کردند. مکانی که بعدا [[امام زین العابدین|امام زین العابدین(ع)]] و [[امام باقر|امام باقر(ع)]] نیز در همانجا دفن شدند و بعدها گنبدی باشکوه بر آن ساخته‌ شد.   

امام حسن در نیمه ماه [[رمضان]]<ref>. تاریخ مدینه دمشق، ج13، ص167؛ الارشاد, ج2, ص5. </ref>سال سوم هجری<ref>. ترجمه الامام الحسن من الطبقات الکبری، ص98؛ انساب الاشراف ج3، ص 219؛ اعلام الوری، ج1، ص402. </ref>در [[مدینه]] به دنیا آمد. در بیشتر منابع امام حسن را شبیه ترین افراد به [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(ص)]] وصف کرده‌اند. در روایتی رسول خدا(ص)، امام حسن(ع) را در خوی و خصلت و چهره شبیه ترین مردم به خود وصف کرده است.<ref>. الطبقات الکبری، الخامسه، ج1، ص245؛ الاستیعاب، ج1, ص 384. </ref>

امام حسن هفت سال از عمرش را در عصر رسول خدا(ص) سپری کرد.<ref>. مناقب ال ابی طالب،  ج3، ص175.</ref>سبط النبی، سید، زکی، مجتبی، تقی، ولی و طیب از القاب آن حضرت هستند<ref>. کشف الغمة، ج2،ص141؛ بحار الأنوار، ج43، ص255. </ref>.  

آن حضرت شاهد حوادث و رخدادهای دوران سه خلیفه نخست بود. برخی گزارشها از حضور ایشان و برادرش [[امام حسین (ع)|امام حسین(ع)]] در برخی فتوحات مانند شمال آفریقا و طبرستان خبر می‌دهند<ref>. الکامل فی التاریخ، ج3، ص6. </ref>. در حالی که دلایل تاریخی حاکی از عدم شرکت اهل بیت در فتوحات است<ref>. نک: الحیاة السیاسیه للامام الحسن، ص114 ـ 130. </ref>. امام حسن(ع) به هنگام محاصره [[عثمان بن عفان|عثمان]] در راستای خواست پدر بزرگوارشان به خانه عثمان رفت و آمد داشت.<ref>. مروج الذهب, ج 2, ص344؛ الامامه و السیاسه, ج1, ص44؛ تاریخ الطبری، ج 4، ص388-389.</ref> بدرقه [[ابوذر غفاری|ابوذر]] از سوی امام حسن به همراه پدر به هنگام تبعید این صحابی<ref>. أنساب الأشراف، ج5، ص543؛ تاریخ الیعقوبی، ج2، ص172. </ref> از وقایع دیگر دوره عثمان است.

امام حسن(ع) مدت سی سال از عمر مبارک خود را در کنار پدر بزرگوارشان امام علی (ع) سپری کردند. در آستانه [[جنگ جمل]] به عنوان نماینده اعزامی‌ حضرت علی(ع) برای بسیج مردم [[کوفه]] به آن شهر رفت<ref>. الجمل، ص132, 175.</ref>. آن حضرت در [[نبرد صفین]] نیز شرکت داشت. وی در [[جنگ خوارج]] نیز علاوه بر ایراد خطبه‌های مختلف در حمایت از امام در میدان جنگ حضور داشت<ref>. حیاة الامام الحسن بن علی ، ج1، ص481-486.</ref>.

حضرت علی(ع)، صدقات فراوانی در مدینه و اطراف آن داشت که بعد از خود، امام حسن(ع) و بعد از امام حسن برادرش حسین (ع) متولی این صدقات بودند<ref>. تهذیب الاحکام، ج9، صص145- 148.</ref>.اداره صدقات آن حضرت پس از فرزندانش در دست [[بنو حسن]] و [[بنو حسین]] بود<ref>.علل الشرائع، ج1, ص230؛ الإرشاد، ج2، ص21؛ کشف الغمه، ج2، ص199..</ref>.  

حضرت علی(ع)، بعد از ضربت خوردن، فرزندش حسن(ع) را به امامت منصوب کرد<ref>. کشف اللغمه، ج2، ص153-154؛ مسند الإمام المجتبی(ع)، ص36.</ref>، و آن حضرت زمام امور را بمدت تقریبا شش ماه بدست گرفت. بیعت با امام حسن(ع) در روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری و بعد شهادت امیرمؤمنان انجام گرفت<ref>. الارشاد؛ ج 2، ص9. </ref>.     

[[معاویه بن ابی سفیان|معاویه]] که در شام حاکم بود و ادعای خلافت داشت با شنیدن خبر بیعت مردم با امام حسن(ع)، تصمیم صریح خود را به سرکشی و عدم شناسایی امام به عنوان خلیفه اعلام کرد.<ref>. تاریخ الیعقوبی، ج2، ص214; شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج16، ص31.</ref>نخستین اقدام امام حسن(ع) بعد از بیعت با او سازماندهی لشکر برای جنگ با معاویه بود.<ref>.المستدرک علی الصحیحین ، ج3, ص 174-176. </ref>معاویه نیز با شصت هزار نیرو علیه امام حسن(ع) به راه افتاد.<ref>. الفتوح، ج4، ص286; مقاتل الطالبیین، ص34-35.</ref> او شایع کرد که امام حسن(ع) تصمیم به صلح دارد<ref>. تاریخ الیعقوبی، ج2، ص214. </ref> و همزمان به تطمیع برخی از سرداران سپاه امام حسن پرداخت.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص ۳۸</ref> در پی شایعات پذیرش صلح از ناحیه امام بود که خیمه گاه آن حضرت را به غارت بردند و در «مظلم ساباط» او را زخمی ساختند.<ref>.أنساب الأشراف، ج3،ص:35؛ الارشاد، ج2، ص12. </ref> امام در چنین شرایطی مجبور به صلح شد و در پاسخ یکی از یارانش علت صلح را میل و رغبت بیشتر مردم بر صلح، ناخوشی آنان از جنگ و به ویژه حفظ شیعیان از کشته شدن دانسته است<ref>. اخبار الطوال، ص220. </ref>.     

امام با قید شرایطی مانند عدم تعیین جانشین از سوی معاویه<ref>. الاستیعاب، ج1، ص385-387. </ref> و واگذاری تعیین خلیفه به شورای مسلمانان<ref>. الاستیعاب، ج1، ص386-387.  </ref>، در امان ماندن مسلمانان و شیعیان و عدم توطئه بر ضد اهل بیت<ref>. الفتوح، ج4، ص290-291.</ref> خلافت را به معاویه واگذار کرد.   

امام حسن(ع) را عابدترین، زاهدترین و با فضیلت مردم زمان خود دانسته‌اند<ref>. الامالی, صدوق، ص244؛ عده الداعی، ص139. </ref>از فضایل امام بخشش‌های زیاد آن حضرت است به طوری که ایثار<ref>. کشف اللغمه، ج2،ص 180-182؛ نزهه الناظر، ص148-150.</ref>بردباری و بخشش<ref>. الکامل مبرد، ج2، ص462. ( ندیدم) </ref>آن حضرت زبانزد عام و خاص بود<ref>. نک : بحار الانوار ج43, ص 344 - 355 ؛ مناقب ال ابی طالب، ج3, ص188.</ref>. لقب کریم اهل بیت از بخشش‌های زیاد امام نام گرفته است. آن حضرت دو یا سه بار نصف یا به گزارشی تمام دارایی خود را در راه خدا صدقه داد.<ref>. أنساب الأشراف، ج3،ص9؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص68. </ref><ref>. شرح الاخبار، ج3، ص113؛ مناقب ال ابی طالب ، ج3, ص 180. </ref>  

منابع شیعه و سنی از حج‌گزاری‌ مکرر امام حسن مجتبی(ع) با پای پیاده بسیار سخن گفته‌اند<ref>. أنساب الأشراف، ج3، ص9؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص67؛ عده الداعی، ص139. </ref> آن حضرت 25 بار با پای پیاده حج گزارد<ref>. شذرات الذهب, ج1, ص242.</ref>امام علت پیاده حج گزاردن را خضوع بیشتر در پیاده رفتن به خانه خدا عنوان کرد<ref>. الأئمة الإثنا عشر، ص64. </ref>.   

نام همسران آن حضرت در منابع تاریخی عبارتند از: ام الحق دختر طلحة بن عبیداللَّه؛ حفصه دختر عبدالرحمن بن ابی‌بکر؛ هند دختر سهیل بن عمرو<ref>. أنساب الأشراف، ج3، ص20-22.</ref>؛ و جعدة دختر اشعث بن قیس.<ref>. صلح امام حسن علیه السلام, آل یاسین، ص38. </ref> شیخ مفید<ref>. الإرشاد، ج2، ص20. </ref> أم بشیر دختر عقبة بن عمرو بن ثعلبة و خولة دختر منظور الفزاریة را از دیگر همسران آن حضرت دانسته است. تعداد همسران آن حضرت در برخی منابع قدیمی‌ تا ده زن <ref>. الطبقات الکبری، ج5، ص244-245</ref> و در برخی منابع تا یازده زن نیز ذکر کرده‌اند.<ref>. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج16،ص21.</ref>  

 

برخی از گزارش‌ها اعداد مبالغه‌آمیزی از تعداد ازدواج‌ها و همسران امام حسن(ع) ذکر کرده‌اند که نام و نشانی از آنها در منابع نیست<ref>. انساب الاشراف، ج3، ص25؛ قوت القلوب؛ ج 2 , ص 471. </ref>.  

 

برای آن حضرت پانزده فرزند ذکر کرده‌اند<ref>. تذکرة الخواص، ص194؛ الإرشاد، ج2، ص20. </ref> و برخی<ref>. الطبقات الکبری , ج5, ص 244-245</ref>چهار پسر و دو دختر گفته‌اند. نسل آن حضرت از طریق دو پسرش: حسن و زید، باقی ماند.همه فرزندان امام حسن مجتبی در [[روز عاشورا]] با [[امام حسین (ع)]] همراهی کردند. <ref>. المجدی فی انساب الطالبین، ص19؛ مسند الإمام الشهید(ع)، ج2، ص107.</ref>  

بعدها شاخه حسنی [[علویان]] از فرزندان امام حسن(ع) از رقبای اصلی حکومت [[بنی‌عباس|عباسیان]] بودند. از جمله محمد<ref>. تاریخ الطبری، ج7، ص552.</ref> و ابراهیم<ref>. الطبقات الکبری، ج5، ص439-441.</ref> فرزندان عبدالله بن حسن<ref>. الفخری، ص164.</ref>، و حسین بن علی بن حسن <ref>. تاریخ الطبری، ج8، ص192-205.</ref>([[شهید فخ]]) (سال 169ق) با [[بنی‌عباس|حکومت عباسی]] مبارزه کردند.   

امام حسن(ع) بنا به قول مشهور در 28 صفر سال 50 ق<ref>. کشف الغمه، ج2، ص205؛ ترجمه الامام الحسن (ع)من الطبقات الکبری، ص91.</ref> مسموم و به شهادت رسید. برخی سالهای 47<ref>. البدء و التاریخ، ج5، ص74. </ref> و 49<ref>. تاریخ الیعقوبی، ج2، ص225؛ تاریخ مدینه دمشق، ج7، ص122. </ref>و نیز هفتم صفر<ref>. الدروس الشرعیه، ج2، ص7. </ref>را زمان شهادت امام دانسته‌اند. بنا به قول مشهور جعده همسر آن حضرت به تحریک معاویه امام(ع) را مسموم و به شهادت رساند<ref>. البدایه و النهایه، ج8،س 43؛ تاریخ ابن خلدون, ج2, ص 649.</ref>.  

اهل بیت بنابه وصیت آن حضرت (ادفنونی عند ابی)، خواستند او را در کنار [[قبر پیامبر|قبر جدش رسول خدا(ص)]] به خاک بسپارند، اما [[بنی‌امیه|بنی امیه]] به سرکردگی [[مروان بن حکم]] حاکم مدینه<ref>. الوافی بالوفیات، ج12، ص68-69. </ref>، به همراهی برخی زنان رسول خدا(ص) <ref>. تذکره الخواص، ص193. </ref> مانع شدند. [[بنی هاشم]] برای مقابله با بنی امیه آماده شدند که امام حسین (ع)، بنا به وصیت برادرش حسن(ع) مانع شد و به ناچار آن حضرت در [[بقیع]] به خاک سپرده شد.<ref>. بحار الانوار، ج44، ص134.</ref>  

امام حسن(ع) در [[قبرستان بقیع]] و کنار مرقد مادر بزرگش [[فاطمه بنت اسد]] و [[عباس بن عبد المطلب|عباس]] عموی پیامبر  به خاک سپرده شد. بعدها بر قبر آن حضرت و  و عمویش عباس و هم چنین [[امام زین العابدین]](ع) و [[امام باقر(ع)]] گنبدی ساخته شد که بلندترین عمارت مدینه توصیف شده است.<ref>. رحله ابن جبیر, ص 155؛ مدینه شناسی, ص 326.</ref><ref>. العقد الثمین، ج3، ص396. </ref>در سال 495 [[مجدالملک اسعد بن محمد براوستانی قمی|مجدالملک براوستانی]] وزیر برکیارق سلجوقی معماری از مردم قم را برای ساختن گنبدی بالای آرامگاه امام حسن(ع) به مدینه فرستاد<ref>. الکامل فی التاریخ، ج10، ص352. </ref>.این گنبد در روز هشتم شوال سال 1343 توسط وهابی های سعودی تخریب شد<ref>. تاریخ حرم ائمه بقیع(ع) و آثار دیگر در مدینه منوره، ص51</ref>.