غار اصحاب کهف (سوریه): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ') |
جز (added Category:غارهای دمشق using HotCat) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده: | [[رده:مقامهای دمشق]] | ||
[[رده: | [[رده:غارهای دمشق]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۵۶
نمایی از غار اصحاب کهف در کوه قاسیون | |
اطلاعات اوليه | |
---|---|
کاربری | در حال حاضر به عنوان مدرسه فرقان فعال است. |
مکان | دمشق در کشور سوریه |
نامهای دیگر | اهل الکهف |
مشخصات | |
مساحت | طول 5متری و ارتفاع 2/5متری |
وضعیت | فعال |
غار كهف دمشق در كوه هاي قاسيون در شمال غرب دمشق و در شهر صالحيه قرار دارد و يكي ديگر از مكان هايي است كه گفته مي شود اصحاب كهف در آنجا به خواب رفته اند .این غار در دمشق مشهور به '''اهل الکهف''' است.
البته این غار از نظر تاریخی مستند نیست و مرحوم علامه طباطبائی (ره) در تفسیر المیزان محل این غار را در اردن معرفی می نماید.
محل غار منسوب به اصحاب کهف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در کوه قاسیون و در غرب مغارة الدم و مغارة الجوع، غار و مقامی به نام اصحاب کهف وجود دارد.هر چند که این امر از لحاظ تاریخی مستند نیست ولی مورد توجه مردم منطقه است.
این غار در دامنۀ کوه و در محلۀ محی الدین قرار دارد. کوچههای بسیار تنگ، باریک، پرپیچ و خم دارد.عبور و مرور با ماشین در آن به سختی امکان پذیر است و مهارت زیادی لازم دارد.
ابعاد غار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر مکان اصحاب کهف، مسجدی بود که به مرور از بین رفته است و اکنون مدرسهای به جای آن به نام «مدرسه فرقان» برای طلاب خارجی ساخته شده است.داخل این مدرسه و در طبقۀ بالای آن، داخل سالنی غاری به طول پنج متر و ارتفاع ٢/5 متر دیده میشود که به وسیله دری آهنین از این سالن جدا میشود.
مدرسه فرقان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر مکان اصحاب کهف، مسجدی بود که به مرور از بین رفته است و اکنون مدرسهای به جای آن به نام «مدرسه فرقان» برای طلاب خارجی ساخته شده است. در طبقه بالای مدرسه فرقان غار وجود دارد که با یک در آهنی از سالن مدرسه جدا می شود.
اماکن دیگر منسوب به غار اصحاب کهف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شایان گفتن است که مکان و غار اصحاب کهف در چند منطقه از جمله افسوساز شهرهای روم،[۱] طرسوس و رجیب (در هشت کیلومتری عمان پایتخت اردن) احتمال داده شده است[۲] که مورد آخری صحیحتر است.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودى،ابوالحسن على بن الحسين(٣۴۵ ق.)، مصر، مطبعة البهيه المصريه ١٣۴۶ ق و بيروت،دارالقلم ١۴٠٨ ق.
- تاريخ الحلب، عظيمى الحلبى،محمد بن على (۵۵۶-۴٨٢ ق)، تحقيق ابراهيم ذعرور، دمشق [بى تا] ١٩٨۴ م.