ظهر الکوفه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (حذف از رده:مقاله‌های در دست ویرایش ردهانبوه) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ظَهْر الکوفه'''، منطقه‌ای گسترده بیرون [[کوفه]] است که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی(ع)]] در آنجا قرار دارد. این منطقه را [[امام علی(ع)]] در زمان زندگی‌اش خریداری کرده و وصیت کرد در آن دفن شود. | [[پرونده:ظهر الکوفه.PNG|بندانگشتی|نقشه‌ای است از موقعیت ظهر الکوفه و شهر [[نجف]]. بر پایه این نقشه، نجف و [[آستان مقدس امام علی(ع)|محل دفن امام علی(ع)]] در حاشیه و آغاز منطقه ظهر الکوفه قرار می‌گیرد.|جایگزین=|300x300پیکسل]] | ||
'''ظَهْر الکوفه'''، منطقه‌ای گسترده بیرون [[کوفه]] است که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی(ع)]] در آنجا قرار دارد. این منطقه را [[امام علی(ع)]] در زمان زندگی‌اش خریداری کرده و وصیت کرد در آن دفن شود. | |||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||
ظهر، به معنای بیرونِ هر چیزی آمده<ref>كتاب العين، ج4، ص37؛ تهذيب اللغة، ج6، ص134.</ref> و درباره زمین، به زمین سخت و سفت و بلند معنا شده است.<ref>كتاب العين، ج4، ص37؛ جمهرة اللغة، ج2، ص764؛ تهذيب اللغة، ج6، ص134.</ref> ظهر الکوفه، به معنای پشت و بیرون کوفه است.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref> | ظهر، به معنای بیرونِ هر چیزی آمده<ref>كتاب العين، ج4، ص37؛ تهذيب اللغة، ج6، ص134.</ref> و درباره زمین، به زمین سخت و سفت و بلند معنا شده است.<ref>كتاب العين، ج4، ص37؛ جمهرة اللغة، ج2، ص764؛ تهذيب اللغة، ج6، ص134.</ref> ظهر الکوفه، به معنای پشت و بیرون کوفه است.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref> | ||
==موقعیت== | ==موقعیت== | ||
ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون [[کوفه]] که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی (ع)]] در آنجا قرار دارد. این منطقه، جایی است که [[نجف]] در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آنجا را فرا نمی‌گرفته است.<ref name=":0" /> | ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون [[کوفه]] که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی(ع)]] در آنجا قرار دارد. این منطقه، جایی است که [[نجف]] در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آنجا را فرا نمی‌گرفته است.<ref name=":0" /> | ||
==در روایات== | ==در روایات== | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
*'''كتاب العين'''، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق. | *'''كتاب العين'''، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق. | ||
*'''موسوعه العتبات المقدسه'''، جعفر خلیلی، موسسه الاعلمی للمطبوعا‌ت، بیروت، ۱۴۰۷ق. | *'''موسوعه العتبات المقدسه'''، جعفر خلیلی، موسسه الاعلمی للمطبوعا‌ت، بیروت، ۱۴۰۷ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:نام‌های نجف]] | [[رده:نام‌های نجف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹
ظَهْر الکوفه، منطقه‌ای گسترده بیرون کوفه است که مدفن امام علی(ع) در آنجا قرار دارد. این منطقه را امام علی(ع) در زمان زندگی‌اش خریداری کرده و وصیت کرد در آن دفن شود.
واژه‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ظهر، به معنای بیرونِ هر چیزی آمده[۱] و درباره زمین، به زمین سخت و سفت و بلند معنا شده است.[۲] ظهر الکوفه، به معنای پشت و بیرون کوفه است.[۳]
موقعیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون کوفه که مدفن امام علی(ع) در آنجا قرار دارد. این منطقه، جایی است که نجف در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آنجا را فرا نمی‌گرفته است.[۳]
در روایات[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ظهر الکوفه، در روایات فراوان دیده می‌شود. وقتی از امامان(ع) محّل قبر امام علی(ع) را که پنهان بود می‌پرسیدند، از ظهر الکوفه نام می‌بردند. این سرزمین را امام علی(ع) از دهقانان آن منطقه به ۴۰ هزار درهم خرید. مردم از این مقدار بها، در برابر سرزمینی خشک تعجب کردند. او از حضرت محمد(ص) نقل کرد که از ظهر الکوفه ۷۰ هزار نفر محشور می‌شوند که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند. وی دوست داشت آن گروه از مِلک او محشور شوند.[۴]
گاهی امام علی(ع) از کوفه خارج می‌شد و به آن منطقه می‌رفت و ساعات زیادی را آنجا سپری کرده، با ارواح مؤمنان در آن دیار انس می‌گرفت. امام(ع) وصیت کرده بود که وقتی از دنیا رفت، او را در ظهر الکوفه در قبر دو برادرش هود و صالح دفن کنند.[۵] امام علی(ع) معتقد بود نخستین بقعه‌ای که خدا در آن عبادت شده، ظهر الکوفه بوده است.[۶]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- بحار الأنوار، محمدباقر مجلسی، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403ق.
- تهذيب الأحكام، محمد بن الحسن طوسى، تحقیق حسن الموسوی خرسان، دار الكتب الإسلاميه، تهران، 1407ق.
- تهذيب اللغة، محمد بن احمد ازهرى، دار احياء التراث العربي، بيروت، 1421ق.
- جمهرة اللغة، محمد بن حسن ابن دريد، دار العلم للملايين، بيروت، 1988م.
- كتاب العين، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق.
- موسوعه العتبات المقدسه، جعفر خلیلی، موسسه الاعلمی للمطبوعا‌ت، بیروت، ۱۴۰۷ق.