سفرنامه‌های فارسی حج: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
دیداریویکی‌متن
 
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[تیر]]|روز=[[۱۹]]|سال=[[۱۳۹۹]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }}
نگاشتن '''سفرنامه‌های فارسی حج'''، از سده پنجم قمری و با [[سفرنامه ناصرخسرو]] آغاز شد و پس از رکود در سده‌های پس از آن، در دوره [[قاجاریان|قاجار]] به دوران اوج خود رسید.  


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[حجازیه]]، [[بیان واقع]] و [[سفرنامه فرهادمیرزا]] برخی از مهمترین سفرنامه‌های منثور فارسی‌اند.
 
==پیشینه==
پیشینه [[سفرنامه‌نویسی]] به نثر فارسی به سده پنجم قمری و به [[سفرنامه ناصرخسرو]] بازمی‌گردد.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref> در سده‌های پس از آن، سفرنامه‌نویسی رونق چندانی نداشت و تنها دو سفرنامه منثور درباره [[حج]] ([[حجازیه (کتاب)|حجازیه]] و [[بیان واقع]]) نگاشته شد؛<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> با این همه، گزارش‌های کوتاه و پرشماری از سفر حجِّ بزرگان در میانه کتاب‌ها نوشته می‌شد.<ref>نک: وقایع السنین، ص552-558؛ تذکره صفویه کرمان، ص469، 476؛ احیاء الملوک، ص477.</ref>
 
دوران اوج رونق سفرنامه‌نویسی فارسی، در سده‌های دوازدهم و سیزدهم قمری، همزمان با حکومت [[قاجاریان|قاجاریه]] بود. علت آن را افزایش سفرهای [[ایران|ایرانیان]] به دیگر نقاط جهان و تأثیرپذیری از شیوه مرسوم سفرنامه‌نویسی در غرب دانسته‌اند. از آن دوران، ده‌ها سفرنامه حج قاجاری در دست است.<ref>نک: پنجاه سفرنامه؛ نک: چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص173.</ref>
 
==سفرنامه‌های مهم==
برخی از سفرنامه‌های مهم فارسی چنین‌اند:
 
*[[سفرنامه ناصرخسرو]]، که در سده پنجم قمری نگاشته شده و کهن‌ترین سفرنامه [[حج]] در زبان فارسی است. [[ناصر خسرو]] در این سفرنامه، گزارشی از سفر خود به حج در سال‌های ۴۳۷ تا ۴۴۴ق. ارائه کرده و آگاهی‌هایی از جغرافیای [[مکه]] و [[مدینه]] و راه‌های حج در اختیار خواننده قرار داده است.<ref>نک: سفرنامه ناصر خسرو.</ref>
*[[حجازیه (کتاب)|حجازیه]]، که در سده هشتم قمری توسط سید ابوالاشرف یزدی (زاده ۷۶۲ق)، از نزدیکان پادشاهان آل جلایر (حک: ۷۴۰–۸۳۵ق) نوشته شده است.<ref>معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref> این سفرنامه، پس از سفرنامه ناصرخسرو یکی از کهن‌ترین سفرنامه‌های فارسی حج شمرده شده و از ویژگی‌های آن پرداختن به منابع آب و امنیت راه حج است.<ref>مجموعه رسائل خطی فارسی، دفتر اول (حجازیه)، ص۳۵.</ref>
*[[بیان واقع]]، که توسط عبدالکریم کشمیری (درگذشت ۱۱۹۸ق) نگاشته شده است. این کتاب هر چند قرار بوده سفرنامه حج باشد، بیشتر آن، تاریخ رویدادهای دوران سلطنت نادرشاه [[افشاریه|افشار]] است.<ref>بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.</ref>
*[[سفرنامه فرهادمیرزا]]، که گزارش سفر حج فرهاد میرزا معتمدالدوله (۱۲۳۳–۱۳۰۵ق)،<ref>چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص۲۶۳.</ref> برادر محمدشاه [[قاجاریان|قاجار]] در سال ۱۲۹۲ق. است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، پیشگفتار، ص۷.</ref> بازدید و گزارش از امامزاده‌ها و مرقدهای بزرگان در مسیر راه، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه فرهادمیرزا، ص231 ـ 242 و 257 و 309.</ref>
*[[سفرنامه امین الدوله]]، که نوشته میرزاعلی‌خان امین‌الدوله (زاده ۱۲۵۹)، صدر اعظم مظفرالدین‌شاه است. وی هشت ماه پس از استعفا از صدر اعظمی، در سال ۱۲۷۷ش./۱۳۱۶ق. سفر حج خود را آغاز کرده است.<ref>سفرنامه امین‌الدوله، پیشگفتار، ص۸ و ۹؛ کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref> گزارش سفر حج از رشت آغاز شده، از کانال سوئز به [[جده]] رفته و [[مدینه]] و [[مکه]] را زیارت کرده است. روایت دقیق جزئیاتی که نویسنده می‌بیند، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.</ref>
*[[سفرنامه اعتماد السلطنه|سفرنامه اعتمادالسلطنه]]، که گزارش سفر حج علی‌خان اعتمادالسلطنه از درباریان دولت قاجار،<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتمادالسلطنه، ص ۱۶ و ۱۷.</ref> در سال ۱۲۶۳ق. است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، ص۳۰.</ref> نویسنده که برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته،<ref>سفرنامه حاج‌علی‌خان اعتمادالسلطنه، مقدمه مؤلف، ص۳۲.</ref> گزارش سفر خود را از بغداد آغاز کرده، به [[موصل]]، حلب، حمص، مدینه و مکه ادامه داده و با بازگشت به خوی و تبریز پایان داده است.<ref>سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، فهرست.</ref>
*[[تذکرة الطریق (کتاب)|تذکرة الطریق]]، که نوشته محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی (زنده در ۱۲۴۲ق) است. او گزارش سفر حج خود را از [[کربلا]] در سال ۱۲۳۰ق. آغاز کرده و به همان‌جا پایان داده است.<ref>تذکرة الطریق، ص15-16.</ref>
*[[سفرنامه میرزا داود وزیر وظایف]]، که نویسنده آن، میرزا داود حسینی، معروف به«وزیر وظایف آستان قدس رضوی» است. او در سال ۱۳۲۲ق. سفر حج را آغاز کرده است. وی از مسیر مشهد، عشق‌آباد، باکو، اسلامبول و کانال سوئز به [[جده]] رفته و پس از انجام [[مناسک حج]] و زیارت مدینه به عتبات عالیات رفته و از راه خانقین به [[ایران]] بازگشته است.<ref>سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، پیشگفتار، ص۱۶.</ref>
*[[سفرنامه حسام‌السلطنه]]، که گزارش سفر حج حسام‌السلطنه (۱۲۳۳–۱۳۰۰ق)، از چهره‌های قاجاری در سال ۱۲۹۷ق. است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درآمد، ص۱۱.</ref> گفته شده، اگر چه نویسنده به مسائل شخصی خود فراوان پرداخته؛ ولی آگاهی‌های درخوری از آنچه دیده به دست داده است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درباره سفرنامه، ص۱۶.</ref> این سفرنامه از «حرکت از ایران» آغاز شده و با اسلامبول، مکه، مدینه، [[دمشق]]، [[بیت‌المقدس]] و [[مصر]] ادامه یافته و با «بازگشت به اسلامبول» و «بازگشت به ایران» پایان یافته است.<ref>سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، فهرست.</ref>
*[[سفرنامه محمدحسین فراهانی]]، که توسط محمدحسین حسینی فراهانی (۱۲۶۴-۱۳۳۱ق)، میان سال‌های ۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ق. به دستور ناصرالدین شاه نوشته شده است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۳ و ۵.</ref> مسیر گزارش او چنین است: تهران، قزوین، رشت، بادکوبه، استانبول، جده، مکه و مدینه.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷ و فهرست.</ref> زبان ساده و روان، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.<ref>سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷.</ref>
*[[تحفةالحرمین و سعادةالدارین (کتاب)|تحفة الحرمین و سعادة الدارین]]، که گزارش سفر حج محمد معصوم نایب‌الصدر شیرزای (۱۲۷۰–۱۳۴۴ق)، از عالمان و صوفیان [[شیعه]] در دوره [[قاجاریان|قاجار]] است.<ref>طرائق الحقایق، ج3، ص475، 495، 503-511؛ بستان السیاحه، ص358؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، ج2، ص19-21.</ref>
 
==جستارهای وابسته==
 
*[[حج در ادبیات]]


==پانویس==
==پانویس==
خط ۷: خط ۳۱:


==منابع==
==منابع==
 
{{منابع}}
{{دانشنامه
{{دانشنامه
  | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/8027
  | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/8027
  | عنوان = ایران
  | عنوان = ایران
  | نویسنده = کامران محمدحسینی
  | نویسنده = کامران محمدحسینی
}}
}}
* '''بستان السیاحه،''' حاجی زین العابدین شیروانی، کتابخانه سنایی، ۱۳۱۵ق.
* '''تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت‌الله العتیق'''، عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی، تصحیح رسول جعفریان، و اسراء دوغان قم، نشر مورخ قم، ۱۳۸۶ش.
* '''چهل سال تاریخ ایران در دوره پادشاهی ناصرالدین‌شاه: المآثر و الآثار'''، محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه، به کوشش ایرج افشار، تهران، اساطیر، ۱۳۶۳ش.
* '''سفرنامه امین‌الدوله حاج‌میرزاعلی‌خان صدراعظم'''، مقدمه علی امینی، به کوشش اسلام کاظمیه، توس، ۱۳۹۰ش.
* '''[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/570 سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه]'''، علی بن حسین حاجب الدوله، تحقیق علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۷۹ش.
* '''سفرنامه فرهادمیرزا'''، فرهامیرزا قاجار، تصحیح غلامرضا طباطبایی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۶۶ش.
* '''[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/774 سفرنامه مکه حسام السلطنه: دلیل الانام فی سبیل زیارة بیت الحرام]'''، مرادمیرزا حسام السلطنه، به کوشش رسول جعفریان، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.
* [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/634 '''سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف''']، داود بن علینقی وزیر وظایف، به کوشش علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.
* '''سفرنامه میرزا محمد حسین فراهانی'''، محمدحسین بن مهدی فراهانی، تحقیق مسعود گلزاری، تهران، فردوس، ۱۳۶۲ش.
* '''سفرنامه‌های خطی فارسی،''' گروهی از نویسندگان، تهران، اختران، ۱۳۸۸ش.
* '''طرائق الحقائق،''' محمد معصوم شیرازی، به کوشش محجوب، تهران، کتابخانه سنایی.
* '''[http://www.mazdaknameh.ir/Publish/PublishID/ArticleId/70 کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله]'''، مزدک‌نامه (۳):یادبود سومین سالگرد درگذشت مزدک‌کیان‌فر، رسول جعفریان، ۱۳۸۹ش، ص۳۲۵–۳۴۲.
* '''مجموعه رسائل خطی فارسی'''، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد آستان قدس رضوی، ۱۳۶۸ش.
{{پایان}}
[[رده:سفرنامه‌های فارسی حج]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹

نگاشتن سفرنامه‌های فارسی حج، از سده پنجم قمری و با سفرنامه ناصرخسرو آغاز شد و پس از رکود در سده‌های پس از آن، در دوره قاجار به دوران اوج خود رسید.

حجازیه، بیان واقع و سفرنامه فرهادمیرزا برخی از مهمترین سفرنامه‌های منثور فارسی‌اند.

پیشینه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پیشینه سفرنامه‌نویسی به نثر فارسی به سده پنجم قمری و به سفرنامه ناصرخسرو بازمی‌گردد.[۱] در سده‌های پس از آن، سفرنامه‌نویسی رونق چندانی نداشت و تنها دو سفرنامه منثور درباره حج (حجازیه و بیان واقع) نگاشته شد؛[۲] با این همه، گزارش‌های کوتاه و پرشماری از سفر حجِّ بزرگان در میانه کتاب‌ها نوشته می‌شد.[۳]

دوران اوج رونق سفرنامه‌نویسی فارسی، در سده‌های دوازدهم و سیزدهم قمری، همزمان با حکومت قاجاریه بود. علت آن را افزایش سفرهای ایرانیان به دیگر نقاط جهان و تأثیرپذیری از شیوه مرسوم سفرنامه‌نویسی در غرب دانسته‌اند. از آن دوران، ده‌ها سفرنامه حج قاجاری در دست است.[۴]

سفرنامه‌های مهم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برخی از سفرنامه‌های مهم فارسی چنین‌اند:

  • سفرنامه ناصرخسرو، که در سده پنجم قمری نگاشته شده و کهن‌ترین سفرنامه حج در زبان فارسی است. ناصر خسرو در این سفرنامه، گزارشی از سفر خود به حج در سال‌های ۴۳۷ تا ۴۴۴ق. ارائه کرده و آگاهی‌هایی از جغرافیای مکه و مدینه و راه‌های حج در اختیار خواننده قرار داده است.[۵]
  • حجازیه، که در سده هشتم قمری توسط سید ابوالاشرف یزدی (زاده ۷۶۲ق)، از نزدیکان پادشاهان آل جلایر (حک: ۷۴۰–۸۳۵ق) نوشته شده است.[۶] این سفرنامه، پس از سفرنامه ناصرخسرو یکی از کهن‌ترین سفرنامه‌های فارسی حج شمرده شده و از ویژگی‌های آن پرداختن به منابع آب و امنیت راه حج است.[۷]
  • بیان واقع، که توسط عبدالکریم کشمیری (درگذشت ۱۱۹۸ق) نگاشته شده است. این کتاب هر چند قرار بوده سفرنامه حج باشد، بیشتر آن، تاریخ رویدادهای دوران سلطنت نادرشاه افشار است.[۸]
  • سفرنامه فرهادمیرزا، که گزارش سفر حج فرهاد میرزا معتمدالدوله (۱۲۳۳–۱۳۰۵ق)،[۹] برادر محمدشاه قاجار در سال ۱۲۹۲ق. است.[۱۰] بازدید و گزارش از امامزاده‌ها و مرقدهای بزرگان در مسیر راه، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.[۱۱]
  • سفرنامه امین الدوله، که نوشته میرزاعلی‌خان امین‌الدوله (زاده ۱۲۵۹)، صدر اعظم مظفرالدین‌شاه است. وی هشت ماه پس از استعفا از صدر اعظمی، در سال ۱۲۷۷ش./۱۳۱۶ق. سفر حج خود را آغاز کرده است.[۱۲] گزارش سفر حج از رشت آغاز شده، از کانال سوئز به جده رفته و مدینه و مکه را زیارت کرده است. روایت دقیق جزئیاتی که نویسنده می‌بیند، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.[۱۳]
  • سفرنامه اعتمادالسلطنه، که گزارش سفر حج علی‌خان اعتمادالسلطنه از درباریان دولت قاجار،[۱۴] در سال ۱۲۶۳ق. است.[۱۵] نویسنده که برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته،[۱۶] گزارش سفر خود را از بغداد آغاز کرده، به موصل، حلب، حمص، مدینه و مکه ادامه داده و با بازگشت به خوی و تبریز پایان داده است.[۱۷]
  • تذکرة الطریق، که نوشته محمد عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی (زنده در ۱۲۴۲ق) است. او گزارش سفر حج خود را از کربلا در سال ۱۲۳۰ق. آغاز کرده و به همان‌جا پایان داده است.[۱۸]
  • سفرنامه میرزا داود وزیر وظایف، که نویسنده آن، میرزا داود حسینی، معروف به«وزیر وظایف آستان قدس رضوی» است. او در سال ۱۳۲۲ق. سفر حج را آغاز کرده است. وی از مسیر مشهد، عشق‌آباد، باکو، اسلامبول و کانال سوئز به جده رفته و پس از انجام مناسک حج و زیارت مدینه به عتبات عالیات رفته و از راه خانقین به ایران بازگشته است.[۱۹]
  • سفرنامه حسام‌السلطنه، که گزارش سفر حج حسام‌السلطنه (۱۲۳۳–۱۳۰۰ق)، از چهره‌های قاجاری در سال ۱۲۹۷ق. است.[۲۰] گفته شده، اگر چه نویسنده به مسائل شخصی خود فراوان پرداخته؛ ولی آگاهی‌های درخوری از آنچه دیده به دست داده است.[۲۱] این سفرنامه از «حرکت از ایران» آغاز شده و با اسلامبول، مکه، مدینه، دمشق، بیت‌المقدس و مصر ادامه یافته و با «بازگشت به اسلامبول» و «بازگشت به ایران» پایان یافته است.[۲۲]
  • سفرنامه محمدحسین فراهانی، که توسط محمدحسین حسینی فراهانی (۱۲۶۴-۱۳۳۱ق)، میان سال‌های ۱۳۰۲ و ۱۳۰۳ق. به دستور ناصرالدین شاه نوشته شده است.[۲۳] مسیر گزارش او چنین است: تهران، قزوین، رشت، بادکوبه، استانبول، جده، مکه و مدینه.[۲۴] زبان ساده و روان، یکی از ویژگی‌های این سفرنامه است.[۲۵]
  • تحفة الحرمین و سعادة الدارین، که گزارش سفر حج محمد معصوم نایب‌الصدر شیرزای (۱۲۷۰–۱۳۴۴ق)، از عالمان و صوفیان شیعه در دوره قاجار است.[۲۶]

جستارهای وابسته[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ↑ نک: سفرنامه ناصر خسرو.
  2. ↑ بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.
  3. ↑ نک: وقایع السنین، ص552-558؛ تذکره صفویه کرمان، ص469، 476؛ احیاء الملوک، ص477.
  4. ↑ نک: پنجاه سفرنامه؛ نک: چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص173.
  5. ↑ نک: سفرنامه ناصر خسرو.
  6. ↑ معجم ما کتب فی الحج، ص126.
  7. ↑ مجموعه رسائل خطی فارسی، دفتر اول (حجازیه)، ص۳۵.
  8. ↑ بیان واقع، ص5-114؛ معجم ما کتب فی الحج، ص126.
  9. ↑ چهل سال تاریخ ایران، ج1، ص۲۶۳.
  10. ↑ سفرنامه فرهادمیرزا، پیشگفتار، ص۷.
  11. ↑ سفرنامه فرهادمیرزا، ص231 ـ 242 و 257 و 309.
  12. ↑ سفرنامه امین‌الدوله، پیشگفتار، ص۸ و ۹؛ کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.
  13. ↑ کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳)، ص۳۲۵–۳۴۲.
  14. ↑ سفرنامه حاج علیخان اعتمادالسلطنه، ص ۱۶ و ۱۷.
  15. ↑ سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، ص۳۰.
  16. ↑ سفرنامه حاج‌علی‌خان اعتمادالسلطنه، مقدمه مؤلف، ص۳۲.
  17. ↑ سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، فهرست.
  18. ↑ تذکرة الطریق، ص15-16.
  19. ↑ سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، پیشگفتار، ص۱۶.
  20. ↑ سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درآمد، ص۱۱.
  21. ↑ سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، درباره سفرنامه، ص۱۶.
  22. ↑ سفرنامه مکه حسام‌السلطنه، فهرست.
  23. ↑ سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۳ و ۵.
  24. ↑ سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷ و فهرست.
  25. ↑ سفرنامه میرزا محمدحسین فراهانیه، مقدمه، ص۷.
  26. ↑ طرائق الحقایق، ج3، ص475، 495، 503-511؛ بستان السیاحه، ص358؛ سفرنامه‌های خطی فارسی، ج2، ص19-21.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل ایران.
  • بستان السیاحه، حاجی زین العابدین شیروانی، کتابخانه سنایی، ۱۳۱۵ق.
  • تذکرة الطریق فی مصائب حجاج بیت‌الله العتیق، عبدالحسین کربلایی کرناتکی هندی، تصحیح رسول جعفریان، و اسراء دوغان قم، نشر مورخ قم، ۱۳۸۶ش.
  • چهل سال تاریخ ایران در دوره پادشاهی ناصرالدین‌شاه: المآثر و الآثار، محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه، به کوشش ایرج افشار، تهران، اساطیر، ۱۳۶۳ش.
  • سفرنامه امین‌الدوله حاج‌میرزاعلی‌خان صدراعظم، مقدمه علی امینی، به کوشش اسلام کاظمیه، توس، ۱۳۹۰ش.
  • سفرنامه حاج علیخان اعتماد السلطنه، علی بن حسین حاجب الدوله، تحقیق علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۷۹ش.
  • سفرنامه فرهادمیرزا، فرهامیرزا قاجار، تصحیح غلامرضا طباطبایی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۶۶ش.
  • سفرنامه مکه حسام السلطنه: دلیل الانام فی سبیل زیارة بیت الحرام، مرادمیرزا حسام السلطنه، به کوشش رسول جعفریان، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.
  • سفرنامه میرزا داوود وزیر وظایف، داود بن علینقی وزیر وظایف، به کوشش علی قاضی عسکر، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.
  • سفرنامه میرزا محمد حسین فراهانی، محمدحسین بن مهدی فراهانی، تحقیق مسعود گلزاری، تهران، فردوس، ۱۳۶۲ش.
  • سفرنامه‌های خطی فارسی، گروهی از نویسندگان، تهران، اختران، ۱۳۸۸ش.
  • طرائق الحقائق، محمد معصوم شیرازی، به کوشش محجوب، تهران، کتابخانه سنایی.
  • کنکاشی در سفرنامه مکه امین‌الدوله، مزدک‌نامه (۳):یادبود سومین سالگرد درگذشت مزدک‌کیان‌فر، رسول جعفریان، ۱۳۸۹ش، ص۳۲۵–۳۴۲.
  • مجموعه رسائل خطی فارسی، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد آستان قدس رضوی، ۱۳۶۸ش.
برگرفته از «https://wikihaj.com/index.php?title=سفرنامه‌های_فارسی_حج&oldid=59103»