صفوان بن یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</ref>' به '</ref> ') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| آثار = بشارات المؤمن، کتاب الحج | | آثار = بشارات المؤمن، کتاب الحج | ||
}} | }} | ||
'''صفوان بن یحی بجلی کوفی'''، از یاران [[امام کاظم(ع)]]، [[امام رضا(ع)|رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)|جواد(ع)]] و وکیل [[امام کاظم(ع)]] و [[امام رضا(ع)|رضا(ع)]] بود.<ref>فهرست کتب الشیعة، ص352.</ref> | '''صفوان بن یحی بجلی کوفی'''، از یاران [[امام کاظم(ع)]]، [[امام رضا(ع)|رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)|جواد(ع)]] و وکیل [[امام کاظم(ع)]] و [[امام رضا(ع)|رضا(ع)]] بود.<ref>فهرست کتب الشیعة، ص352.</ref> او نزد [[اهل بیت(ع)]] جایگاهی ویژه داشت. یکی از کتاب‌های او درباره‌ی [[حج]] نوشته شده است. | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
اهل کوفه است. کنیه‌اش ابو محمد و ملقب به بیاع السابری است.<ref>فهرست کتب الشیعة، ص352.</ref> | اهل کوفه است. کنیه‌اش ابو محمد و ملقب به بیاع السابری است.<ref>فهرست کتب الشیعة، ص352.</ref> او فروشنده پارچه‌ای ظریف به نام "سابری"<ref>السّابِرِیُّ من الثیاب: الرِّقاق.</ref> <ref>لسان العرب، ج4، ص341.</ref> بوده، به همین خاطر به این لقب مشهور شده است. | ||
== جایگاه و شخصیت == | == جایگاه و شخصیت == | ||
او از علمای شیعه، فقیه و ثقه معرفی شده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص223؛ رجال النجاشی، ج1ريال ص439.</ref> | او از علمای شیعه، فقیه و ثقه معرفی شده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص223؛ رجال النجاشی، ج1ريال ص439.</ref> در زهد و تقوایش گفته‌اند روزی صد و پنجاه رکعت نماز می‌خواند، سالی سه ماهِ کامل روزه می‌گرفت، و زکات مالش را هر سال سه بار پرداخت می‌کرد.<ref>فهرست کتب الشیعة، ص352.</ref> او نزد اهل بیت(ع) جایگاه ویژه‌ای داشت و به همین دلیل پس از مرگش، امام جواد برای او حنوط و کفن فرستاد و از [[اسماعیل بن موسی بن جعفر(ع)]] خواست بر او نماز بخواند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص223.</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
* کتاب الفرائض | * کتاب الفرائض | ||
* کتاب الوصایا | * کتاب الوصایا | ||
* مسائل عن [[امام کاظم(ع)|أبي الحسن موسی(ع)]]<ref>مجموعه سؤال‌هایی است که از امام کاظم(ع) پرسیده است.</ref> | * مسائل عن [[امام کاظم(ع)|أبي الحسن موسی(ع)]]<ref>مجموعه سؤال‌هایی است که از امام کاظم(ع) پرسیده است.</ref> | ||
* الآداب | * الآداب | ||
* بشارات المؤمن<ref>فهرست کتب الشیعة، ص83.</ref> | * بشارات المؤمن<ref>فهرست کتب الشیعة، ص83.</ref> | ||
* کتاب الحج<ref>رجال النجاشی، ج1، ص439.</ref> | * کتاب الحج<ref>رجال النجاشی، ج1، ص439.</ref> | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
نسخهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۴۲
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | صفوان بن یحیی بجلی کوفی |
| کنیه | ابو محمد |
| لقب | بیاع السابری |
| مشخصات دینی | |
| آثار | بشارات المؤمن، کتاب الحج |
صفوان بن یحی بجلی کوفی، از یاران امام کاظم(ع)، رضا(ع) و جواد(ع) و وکیل امام کاظم(ع) و رضا(ع) بود.[۱] او نزد اهل بیت(ع) جایگاهی ویژه داشت. یکی از کتاب‌های او درباره‌ی حج نوشته شده است.
معرفی
اهل کوفه است. کنیه‌اش ابو محمد و ملقب به بیاع السابری است.[۲] او فروشنده پارچه‌ای ظریف به نام "سابری"[۳] [۴] بوده، به همین خاطر به این لقب مشهور شده است.
جایگاه و شخصیت
او از علمای شیعه، فقیه و ثقه معرفی شده است.[۵] در زهد و تقوایش گفته‌اند روزی صد و پنجاه رکعت نماز می‌خواند، سالی سه ماهِ کامل روزه می‌گرفت، و زکات مالش را هر سال سه بار پرداخت می‌کرد.[۶] او نزد اهل بیت(ع) جایگاه ویژه‌ای داشت و به همین دلیل پس از مرگش، امام جواد برای او حنوط و کفن فرستاد و از اسماعیل بن موسی بن جعفر(ع) خواست بر او نماز بخواند.[۷]
آثار
بیش از سی اثر از او به ثبت رسیده است. برخی از آثار او به این شرح است:
- کتاب الشراء و البیع
- کتاب التجارات
- کتاب المخبة و الوظائف
- کتاب الفرائض
- کتاب الوصایا
- مسائل عن أبي الحسن موسی(ع)[۸]
- الآداب
- بشارات المؤمن[۹]
- کتاب الحج[۱۰]
پانوشت
- ↑ فهرست کتب الشیعة، ص352.
- ↑ فهرست کتب الشیعة، ص352.
- ↑ السّابِرِیُّ من الثیاب: الرِّقاق.
- ↑ لسان العرب، ج4، ص341.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص223؛ رجال النجاشی، ج1ريال ص439.
- ↑ فهرست کتب الشیعة، ص352.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص223.
- ↑ مجموعه سؤال‌هایی است که از امام کاظم(ع) پرسیده است.
- ↑ فهرست کتب الشیعة، ص83.
- ↑ رجال النجاشی، ج1، ص439.
منابع
- اختیار معرفة الرجال، طوسی محد بن حسن، تصحیح حسن مصطفوی، مشهد، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، 1348ش.
- رجال النجاشی، احمد بن علی النجاشی، بیروت، دارالاضواء، چاپ1، 1408ق.
- فهرست کتب الشیعة، طوسی محمد بن حسن، تصحیح سید محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف، مکتبة مرتضویة، بی تا.
- لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، بیروت، دار صادر، 1414ق.