ظهر الکوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}
{{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}


== واژه‌شناسی ==
==واژه‌شناسی==
ظهر،
ظهر،


به معنای پشت کوفه،<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref>
به معنای پشت کوفه،<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref>


== موقعیت ==
==موقعیت==
ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون [[کوفه]] که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی (ع)]] در آن‌جا قرار دارد. این منطقه، جایی است که [[نجف]] در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آن‌جا را فرا نمی‌گرفته است.<ref name=":0"/>
ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون [[کوفه]] که [[آستان مقدس امام علی(ع)|مدفن امام علی (ع)]] در آن‌جا قرار دارد. این منطقه، جایی است که [[نجف]] در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آن‌جا را فرا نمی‌گرفته است.<ref name=":0" />


== در روایات ==
==در روایات==
در روایات فراوان نام آن دیده می‌شود. از ائمه وقتی محّل قبر آن حضرت را می‌پرسیدند، از «ظهر الکوفه» نام می‌بردند. وقتی آن سرزمین‌ها را امام علی (علیه السلام) از دهقانان آن منطقه به چهل‌هزار درهم خرید، گفتند: یا علی! این منطقهٔ خشک را به این قیمت می‌خری؟! فرمود: از رسول خدا (علیه السلام) شنیدم که از پشت کوفه هفتادهزار نفر محشور می‌شوند که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند. دوست دارم آن گروه، از ملک من محشور شوند.<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج ۶ ص ١٨.</ref> گاهی حضرت امیر از کوفه خارج می‌شد و به آن منطقه می‌رفت و ساعات زیادی را آن‌جا سپری می‌کرد و با ارواح مؤمنان در آن دیار انس می‌گرفت. امام وصیت کرده بود که وقتی از دنیا رفتم، مرا در پشت کوفه دفن کنید؛ در قبر دو برادرم هود و صالح.<ref name=":1">بحار الأنوار، ج ٢٢ ص ٣٨.</ref> از سخنان آن حضرت است که فرمود: اولین بقعه‌ای که خدا در آن عبادت شد، «ظهر الکوفه» بود.<ref name=":1"/>
در روایات فراوان نام آن دیده می‌شود. وقتی از امامان(ع) محّل [[آستان مقدس امام علی(ع)|قبر امام علی(ع)]] را که پنهان بود می‌پرسیدند، از ظهر الکوفه نام می‌بردند. این سرزمین را امام علی(ع) از دهقانان آن منطقه به چهل‌هزار درهم خرید. مردم از این مقدار بها، در برابر سرزمینی خشک تعجب کردند. او از [[حضرت محمد(ص)]] نقل کرد از پشت کوفه ۷۰ هزار نفر محشور می‌شوند که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند. وی دوست داشت آن گروه از مِلک او محشور شوند.<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج ۶ ص ١٨.</ref>


== پانویس ==
گاهی حضرت امیر از کوفه خارج می‌شد و به آن منطقه می‌رفت و ساعات زیادی را آن‌جا سپری می‌کرد و با ارواح مؤمنان در آن دیار انس می‌گرفت. امام وصیت کرده بود که وقتی از دنیا رفتم، مرا در پشت کوفه دفن کنید؛ در قبر دو برادرم هود و صالح.<ref name=":1">بحار الأنوار، ج ٢٢ ص ٣٨.</ref> از سخنان آن حضرت است که فرمود: اولین بقعه‌ای که خدا در آن عبادت شد، «ظهر الکوفه» بود.<ref name=":1" />
 
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


== منابع ==
==منابع==
{{برگرفتگی
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = مقاله
| پیش از لینک = مقاله

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۳۰

واژه‌شناسی

ظهر،

به معنای پشت کوفه،[۱]

موقعیت

ظهر الکوفه، منطقه‌ای وسیع بیرون کوفه که مدفن امام علی (ع) در آن‌جا قرار دارد. این منطقه، جایی است که نجف در آن قرار گرفته و در کنارهٔ کوفه واقع می‌شود. ظهر الکوفه، سرزمینی بلند بوده و آب، آن‌جا را فرا نمی‌گرفته است.[۱]

در روایات

در روایات فراوان نام آن دیده می‌شود. وقتی از امامان(ع) محّل قبر امام علی(ع) را که پنهان بود می‌پرسیدند، از ظهر الکوفه نام می‌بردند. این سرزمین را امام علی(ع) از دهقانان آن منطقه به چهل‌هزار درهم خرید. مردم از این مقدار بها، در برابر سرزمینی خشک تعجب کردند. او از حضرت محمد(ص) نقل کرد از پشت کوفه ۷۰ هزار نفر محشور می‌شوند که بدون حساب وارد بهشت می‌شوند. وی دوست داشت آن گروه از مِلک او محشور شوند.[۲]

گاهی حضرت امیر از کوفه خارج می‌شد و به آن منطقه می‌رفت و ساعات زیادی را آن‌جا سپری می‌کرد و با ارواح مؤمنان در آن دیار انس می‌گرفت. امام وصیت کرده بود که وقتی از دنیا رفتم، مرا در پشت کوفه دفن کنید؛ در قبر دو برادرم هود و صالح.[۳] از سخنان آن حضرت است که فرمود: اولین بقعه‌ای که خدا در آن عبادت شد، «ظهر الکوفه» بود.[۳]

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.
  2. موسوعة العتبات المقدسه، ج ۶ ص ١٨.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ بحار الأنوار، ج ٢٢ ص ٣٨.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره پنجم، زمستان ۱۳۸۹، ص ۱۴ است.