غری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
[[رده:نام‌های نجف]]
[[رده:نام‌های نجف]]


== واژه‌شناسی ==
==واژه‌شناسی==
بسیاری از واژه‌شناسان، به صورت ترکیب وصفی «رجلٌ غَرِیٌ‏» آورده و آن را مرد زیبارو معنا کرده‌اند.<ref>تهذیب اللغة، ج‏8، ص160؛ المحیط فی اللغة، ج‏5، ص123؛ الصحاح، ج‏6، ص2446.</ref> برخی واژه‌های دیگر از همین اصل، به معنای زیبایی و نیکویی آمده است.<ref>الصحاح، ج‏6، ص2446.</ref> ابن فارس لغت‌شناس، اصل این کلمه را به معنای شگفتی از زیبایی شیئ دانسته است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج‏4، ص419.</ref> برخی نیز بر این باورند که غری، به معنای زیباروی و بنای زیبا است.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref>
غری را، بسیاری از واژه‌شناسان، به صورت ترکیب وصفیِ «رجلٌ غَرِیٌ‏» آورده و آن را مرد زیبارو معنا کرده‌اند.<ref>تهذیب اللغة، ج‏8، ص160؛ المحیط فی اللغة، ج‏5، ص123؛ الصحاح، ج‏6، ص2446.</ref> برخی واژه‌های دیگر از همین اصل، به معنای زیبایی و نیکویی آمده است.<ref>الصحاح، ج‏6، ص2446.</ref> ابن فارس لغت‌شناس، اصل این کلمه را به معنای شگفتی از زیبایی شیئ دانسته است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج‏4، ص419.</ref> برخی نیز بر این باورند که غری، به معنای زیباروی و بنای زیبا است.<ref name=":0">فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.</ref>


== موقعیت ==
==موقعیت==
منطقه غری، در منطقه [[ظهر الکوفه]] قرار داشته که پیکر امام علی (علیه السلام) برای دفن به آن‌جا برده شد.
غری، در منطقه [[ظهر الکوفه]] قرار داشته که پیکر [[امام علی(ع)]] برای دفن به آن‌جا برده شد. از این رو به [[نجف]]، غری هم گفته می‌شد و کتاب‌هایی همچون «شعراء الغری» یا «فرحة الغری» مربوط و منسوب به آن است. اهل نجف و ساکنان نجف را نیز به همین سبب، «غروی» می‌گویند.<ref name=":0" />


از این رو به نجف، غری هم گفته می‌شد و کتاب‌هایی همچون «شعراء الغری» یا «فرحة الغری» مربوط و منسوب به آن است. اهل نجف و ساکنان نجف را هم به همین لحاظ، «غروی» می‌گویند.<ref name=":0"/>
== علت نامگذاری ==
اصل غری و غریّان، نام دو بنای شبیه به صومعه بوده که پشت کوفه{{یادداشت|[[ظهر الکوفه]].}} و نزدیک [[آستان مقدس امام علی(ع)|محل دفن امام علی(ع)]] قرار داشته و در گذشته، زمان منذر بن امرء القیس، ساخته شد، تا بنای یادبودی باشد برای دو ندیم او، که در حال مستی کشته بود.<ref>مروج الذهب، ج٣ ص٣٢٠.</ref>  


اصل غری و غریّان، نام دو بنای شبیه به صومعه بوده که پشت کوفه و نزدیک محل دفن حضرت علی (علیه السلام) قرار داشته و در قدیم و زمان «منذربن امرء القیس» آن را ساخته بودند، تا بنای یادبودی باشد برای دو ندیم او که در حال مستی کشته بود و داستان مفصّلی دارد.<ref>مروج الذهب، ج٣ ص٣٢٠.</ref> در ماجرای کشف محل مخفی قبر امام علی (علیه السلام) در زمان هارون الرشید هم نام «غریّین» و «ثویّه» برده می‌شده که خلیفه برای شکار به آن‌جا رفته بود.<ref>ارشاد، ج ١ ص ٢۶.</ref>
== در روایات ==
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که «غری»، بخشی از کوهی بوده که خداوند با حضرت موسی (علیه السلام) در آن‌جا سخن گفت و عیسی را به قداست برگزید.<ref>وسائل الشیعه، ج ١٠ ص ٣٠٠.</ref>
در روایتی از [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]] نقل شده که غری، بخشی از کوهی بوده که خداوند با [[حضرت موسی(ع)]] در آن‌جا سخن گفت و [[حضرت عیسی(ع)|عیسی(ع)]] را به قداست برگزید.<ref>وسائل الشيعة، ج‏14، ص384.</ref>  


== پانویس ==
در ماجرای کشف محل پنهان [[آستان مقدس امام علی(ع)|قبر امام علی(ع)]] در زمان هارون الرشید هم نام «غریّین» و «[[ثویه (کوفه)|ثویّه]]» برده می‌شده که خلیفه برای شکار به آن‌جا رفته بود.<ref>ارشاد، ج ١ ص ٢۶.</ref>
 
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


== منابع ==
==منابع==
{{برگرفتگی
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = مقاله
| پیش از لینک = مقاله
خط ۲۵: خط ۲۸:
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1279/1/14
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1279/1/14
}}
}}
* '''تهذیب اللغة'''، محمد بن احمد ازهری، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۱ق.
 
* '''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة،''' اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
*'''تهذیب اللغة'''، محمد بن احمد ازهری، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۱ق.
* '''المحیط فی اللغة'''، اسماعیل بن عباد صاحب، عالم الکتب، بیروت، ۱۴۱۴ق.
*'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة،''' اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
* '''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس ابن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.
*'''المحیط فی اللغة'''، اسماعیل بن عباد صاحب، عالم الکتب، بیروت، ۱۴۱۴ق.
*'''معجم مقاییس اللغة'''، احمد بن فارس ابن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.
*'''وسائل الشيعه'''، محمد بن حسن‏ شيخ حر عاملى، مؤسسة آل البيت(ع)، مؤسسة آل البيت(ع)، قم‏، 1409ق‏.


{{پایان}}
{{پایان}}

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۱۵

واژه‌شناسی

غری را، بسیاری از واژه‌شناسان، به صورت ترکیب وصفیِ «رجلٌ غَرِیٌ‏» آورده و آن را مرد زیبارو معنا کرده‌اند.[۱] برخی واژه‌های دیگر از همین اصل، به معنای زیبایی و نیکویی آمده است.[۲] ابن فارس لغت‌شناس، اصل این کلمه را به معنای شگفتی از زیبایی شیئ دانسته است.[۳] برخی نیز بر این باورند که غری، به معنای زیباروی و بنای زیبا است.[۴]

موقعیت

غری، در منطقه ظهر الکوفه قرار داشته که پیکر امام علی(ع) برای دفن به آن‌جا برده شد. از این رو به نجف، غری هم گفته می‌شد و کتاب‌هایی همچون «شعراء الغری» یا «فرحة الغری» مربوط و منسوب به آن است. اهل نجف و ساکنان نجف را نیز به همین سبب، «غروی» می‌گویند.[۴]

علت نامگذاری

اصل غری و غریّان، نام دو بنای شبیه به صومعه بوده که پشت کوفه[یادداشت ۱] و نزدیک محل دفن امام علی(ع) قرار داشته و در گذشته، زمان منذر بن امرء القیس، ساخته شد، تا بنای یادبودی باشد برای دو ندیم او، که در حال مستی کشته بود.[۵]

در روایات

در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده که غری، بخشی از کوهی بوده که خداوند با حضرت موسی(ع) در آن‌جا سخن گفت و عیسی(ع) را به قداست برگزید.[۶]

در ماجرای کشف محل پنهان قبر امام علی(ع) در زمان هارون الرشید هم نام «غریّین» و «ثویّه» برده می‌شده که خلیفه برای شکار به آن‌جا رفته بود.[۷]

پانویس

  1. تهذیب اللغة، ج‏8، ص160؛ المحیط فی اللغة، ج‏5، ص123؛ الصحاح، ج‏6، ص2446.
  2. الصحاح، ج‏6، ص2446.
  3. معجم مقاییس اللغه، ج‏4، ص419.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۵، ص 14.
  5. مروج الذهب، ج٣ ص٣٢٠.
  6. وسائل الشيعة، ج‏14، ص384.
  7. ارشاد، ج ١ ص ٢۶.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره پنجم، زمستان ۱۳۸۹، ص ۱۴ و ۱۵ است.
  • تهذیب اللغة، محمد بن احمد ازهری، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۱ق.
  • الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، ۱۳۷۶ق.
  • المحیط فی اللغة، اسماعیل بن عباد صاحب، عالم الکتب، بیروت، ۱۴۱۴ق.
  • معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس ابن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، ۱۴۰۴ق.
  • وسائل الشيعه، محمد بن حسن‏ شيخ حر عاملى، مؤسسة آل البيت(ع)، مؤسسة آل البيت(ع)، قم‏، 1409ق‏.