نهر غازانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانوشت) |
(←پیشنیه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[غازان خان|غازان‌خان]]، از آل چنگيز و پنجمين پادشاه تاتارها بوده، که پس از سقوط خلافت [[بنی‌عباس|عباسي]]، بر [[عراق]] حکومت کردند.<ref name=":0" /> در سال ۶۹۴ق،<ref name=":1" /> امير نوروز، يکي از پادشاهان اقليم [[خراسان]] به غازان‌خان وعده داد او را حمایت کند تا به مقام‌های بالای خلافت برسد، به شرط آنکه مسلمان شود.<ref name=":0">الحوادث الجامعة، ص315.</ref> غازان‌خان، اسلام آوردن خود را اعلام کرده و گروه زيادي از مغول او را همراهي کردند. به گفته غازان‌خان، وی پس از مسلمان شدن، خواب ديد [[حضرت محمد(ص)]] ميان او و [[امام علي(ع)]] صیغه برادري خوانده است. او به سبب اين خواب به [[شيعه|شيعیان]] خدمت زیادی کرد. وی دستور داد در نقاط مختلف کشور، براي آنها خانه ساخته شده، نام اين خانه‌ها را دارالسيادة{{یادداشت|خانه بزرگان.}} گذاشت. وی برای رسیدگی به حرم‌هاي امامان(ع) و زيارت آنها تلاش زیادی می‌کرد.<ref name=":1">بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء، ص۱۰۹.</ref> | [[غازان خان|غازان‌خان]]، از آل چنگيز و پنجمين پادشاه تاتارها بوده، که پس از سقوط خلافت [[بنی‌عباس|عباسي]]، بر [[عراق]] حکومت کردند.<ref name=":0" /> در سال ۶۹۴ق،<ref name=":1" /> امير نوروز، يکي از پادشاهان اقليم [[خراسان]] به غازان‌خان وعده داد او را حمایت کند تا به مقام‌های بالای خلافت برسد، به شرط آنکه مسلمان شود.<ref name=":0">الحوادث الجامعة، ص315.</ref> غازان‌خان، اسلام آوردن خود را اعلام کرده و گروه زيادي از مغول او را همراهي کردند. به گفته غازان‌خان، وی پس از مسلمان شدن، خواب ديد [[حضرت محمد(ص)]] ميان او و [[امام علي(ع)]] صیغه برادري خوانده است. او به سبب اين خواب به [[شيعه|شيعیان]] خدمت زیادی کرد. وی دستور داد در نقاط مختلف کشور، براي آنها خانه ساخته شده، نام اين خانه‌ها را دارالسيادة{{یادداشت|خانه بزرگان.}} گذاشت. وی برای رسیدگی به حرم‌هاي امامان(ع) و زيارت آنها تلاش زیادی می‌کرد.<ref name=":1">بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء، ص۱۰۹.</ref> | ||
== پیشنیه == | ==پیشنیه== | ||
در سال 698ق، سلطان غازان، برای زیارت حرم [[امامان(ع)]]، به [[حله]] رفته و دستور داد نهري از بالای [[حله]] کشيده شود. متولي آن، شمس‌الدين صواب معروف به غرس‌الدولة بود. این نهر، به نهر غازانی نام‌گذاری شد.<ref>الحوادث الجامعة، ص479.</ref> | در سال 698ق، سلطان غازان، برای زیارت حرم [[امامان(ع)]]، به [[حله]] رفته و دستور داد نهري از بالای [[حله]] کشيده شود. متولي آن، شمس‌الدين صواب معروف به غرس‌الدولة بود. این نهر، به نهر غازانی نام‌گذاری شد.<ref>الحوادث الجامعة، ص479.</ref> | ||
پاشاهان [[مغول]]، پس از غازان‌خان، عراق را به ویرانی کشانده و نهرها به حال خود رها شد. بخشی از نهر غازانی، که از [[فرات]] تغذیه می‌شد، خشک شده و در پی آن، شاخه‌هایی که از نهر غازانی گرفته می‌شد، ماند نهر عیسی و نهر سراط{{یادداشت|نهر صراط، از نهر عیسی گرفته می‌شد.}} خشک شدند. شهرهایی که توسط این دو نهر آبرسانی می‌شد، مانند دارالسلام و مدینه منصور در خطر قحطی آب قرار گرفت. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۷
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۸ آذر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
پایه‌گذار
غازان‌خان، از آل چنگيز و پنجمين پادشاه تاتارها بوده، که پس از سقوط خلافت عباسي، بر عراق حکومت کردند.[۱] در سال ۶۹۴ق،[۲] امير نوروز، يکي از پادشاهان اقليم خراسان به غازان‌خان وعده داد او را حمایت کند تا به مقام‌های بالای خلافت برسد، به شرط آنکه مسلمان شود.[۱] غازان‌خان، اسلام آوردن خود را اعلام کرده و گروه زيادي از مغول او را همراهي کردند. به گفته غازان‌خان، وی پس از مسلمان شدن، خواب ديد حضرت محمد(ص) ميان او و امام علي(ع) صیغه برادري خوانده است. او به سبب اين خواب به شيعیان خدمت زیادی کرد. وی دستور داد در نقاط مختلف کشور، براي آنها خانه ساخته شده، نام اين خانه‌ها را دارالسيادة[یادداشت ۱] گذاشت. وی برای رسیدگی به حرم‌هاي امامان(ع) و زيارت آنها تلاش زیادی می‌کرد.[۲]
پیشنیه
در سال 698ق، سلطان غازان، برای زیارت حرم امامان(ع)، به حله رفته و دستور داد نهري از بالای حله کشيده شود. متولي آن، شمس‌الدين صواب معروف به غرس‌الدولة بود. این نهر، به نهر غازانی نام‌گذاری شد.[۳]
پاشاهان مغول، پس از غازان‌خان، عراق را به ویرانی کشانده و نهرها به حال خود رها شد. بخشی از نهر غازانی، که از فرات تغذیه می‌شد، خشک شده و در پی آن، شاخه‌هایی که از نهر غازانی گرفته می‌شد، ماند نهر عیسی و نهر سراط[یادداشت ۲] خشک شدند. شهرهایی که توسط این دو نهر آبرسانی می‌شد، مانند دارالسلام و مدینه منصور در خطر قحطی آب قرار گرفت.
پانوشت
منابع
- بغیة النبلاء فی تاریخ کربلا، عبدالحسین الکیدار آل طعمة، تحقیق سید عادل عبدالصالح الکیدار، مراجعة و تعلیق عبد الامیر عزیز القریشی، طارق نافع الحمدانی، توسط الامانة العامة للعتبة الحسینیة المقدسة، مرکز کربلاء للدراسات، ۱۴۳۵ق.