مزار زینب کبری (س): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | |||
{{برگرفتگی | |||
| پیش از لینک = | |||
| منبع = کتاب [[آثار پیامبر و زیارتگاههای اهل بیت در سوریه]] نوشته احمد خامه یار | |||
| لینک = | |||
| توضیحات منبع = | |||
}} |
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۰
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Kamran در تاریخ ۶ آذر ۱۴۰۰ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
مزار زینب کبری، زیارتگاهی است در هفت کیلومتری جنوب شهر دمشق که منسوب به حضرت زینب کبری(س) دختر گرامی امام علی(ع) است. زینب کبری به دلیل حضور حماسی در واقعه عاشورا شهرت و محبوبیت زیادی نزد شیعیان دارد و قبر منسوب به وی از مهمترین زیارتگاههای شیعیان به حساب میآید.
زینب کبری
مقبره حضرت زینب کجاست؟
درباره تاریخ وفات حضرت زینب اختلاف نظر هست و درباره محل وفات و مدفن ایشان نیز سه قول وجود دارد: قاهره، دمشق و مدینه. در ادامه هر یک از این قولها به اختصار بررسی میشود.
قاهره
در منطقهای به نام قناطر السباع در شهر قاهره آرامگاهی وجود دارد که منسوب به حضرت زینب کبری(س) است.
«اخبارالزینبیات» نوشته عبیدلی نسابه (م۲۷۷ق.) تنها کتاب کهن است که از سفر حضرت زینب به مصر و وفات آن حضرت در آنجا خبر داده است. از این کتاب اطلاعی در دست نبوده تا اینکه در سال ۱۳۳۳ قمری به دست یک نویسنده مصری بر اساس نسخهای که در حلب یافته شده به چاپ رسیده است. برخی از نویسندگان معاصر بر اساس اطلاعات این کتاب، برآنند که قبر حضرت زینب(س) در قاهره مصر است.[۱]
انتقاداتی به صحت این گزارش وارد شده است. از جمله اینکه درباره صحت انتساب و اصالت کتاب اخبار الزینبیات تردیدهایی ابراز شده است چرا که این کتاب تا دوران معاصر شناخته شده نبوده است و اشکالاتی در زنجریه اسناد و نیز محتواهای تاریخی آن وجود دارد.[۲]
همچنین در نقد این گزارش گفته شده که در کتابهای متعددی که در تاریخ مصر نوشته شده چنین موضوعی اشاره نشده و حتی جهانگردان و سفرنامه نویسان هم اشارهای به وجود قبر زینب کبری در قاهره نکرده اند.[۳]
اشاره به آرامگاه موجود در قناطر السباع، در کتاب مصباح الدیاجی و غوث الراجی نوشته مجد الدین ابن ناسخ (م ۸۰۰ ق.) هم آمده است. او این مزار را السیده زینب نامیده که لزوما به معنای دختر امام علی نیست. [۴]اما عبدالوهاب شعرانی(۹۷۳ق.) که از صوفیان معروف مصر است بر اساس کشفیات شیخ خود علی الخواص، این مقبره را آرامگاه زینب کبری(س) دانسته است.[۵]
دمشق
مزار منسوب به زینت کبری در سوریه در شهرکی به نام السیده زینب واقع شده است که در اصل روستایی به نام راویه بود. بعدا این روستا به قبر الست مشهور شد و مدتی است السیده زینب نامیده میشود. این شهرک را ایرانیها زینبیه میخوانند.
ابوبکر موصلی از صوفیان دمشق در قرن هشتم هجری قمری، نخستین فردی است که از درگذشت حضرت زینب در غوطه دمشق در روستای راویه خبر داده است.[۶] داستان مسافرت حضرت زینب با همسرش عبدالله بن جعفر طیار به شام نیز مبنایی در منابع تاریخی معتبر ندارد و مورد نقد قرار گرفته است.[۷] بسیاری از علمای شیعه انتساب این قبر به حضرت زینب را پذیرفته اند[۸] و گویا این انتساب از قرن هشتم وجود داشته است.[۹]
قبر ام کلثوم یا زینب کبری؟
در منابع تاریخی مختلف از قرن ششم به بعد، به این زیارتگاه اشاره کردهاند اما آن را قبر ام کلثوم دانسته اند. [۱۰] همچنین وجود سنگ نوشته کهنی بر این قبر که از قرن پنجم با ششم باقی مانده است و تصویر آن در سفرنامه علی خان امین الدوله منتشر شده است این گزارشها را تایید میکند. بر روی این سنگ نوشته حک شده که این قبر از آن زینب الصغری مکنا به ام کلثوم دختر علی بن ابی طالب و فاطمه البتول است.[۱۱] ام کلثوم دختر دوم امام علی از فاطمه زهرا است که بنابر برخی روایات در کربلا هم حضور داشته است.
مدینه
نظریه سوم درباره مکان وفات و قبر حضرت زینب کبری، این مکان را شهر مدینه میداند. محسن امین که چنین باوری دارد استدلال میکند که از نظر تاریخی ثابت نشده که حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا و بازگشت به مدینه از این شهر خارج شده باشد.[۱۲]
پانویس
- ↑ حیاة السیدةزینب بنت امیر المومنین علی بن ابی طالب، ص ۱۳۸-۱۴۲؛ زینب الکبری من المهد الی اللحد، ص ۶۱۰-۶۱۸
- ↑ نک: بررسی اعتبار کتاب اخبار الزینبات، ص ۶۳-۷۵
- ↑ برای تفصیل بیشتر نک: مرقد العقیله زینب، ۲۹-۴۴ و ۳۸ و ۳۹
- ↑ المرقد العقیله زینب، ص ۳۸-۳۹
- ↑ المنن الکبری، ص ۴۷۷
- ↑ مرقد العقیله زینب، ص ۶۷
- ↑ اعیان الشیعه، ج۷ ص ۱۴۰-۱۴۱
- ↑ مرقد العقیله زینب، ص ۱۸۳
- ↑ مرقد العقیقه زینب، ص ۱۴۵-۱۵۰
- ↑ تاریخ مدینه دمشق، ج۲، ص ۳۰۹؛ الاشارات الی معرفه الزیارات، ص ۱۲؛ معجم البلدان،ج۳، ص ۲۰
- ↑ سفرنامه امین الدوله، ص ۳۴۱ و ۳۴۷
- ↑ اعیان الشیعه، ج۷، ص ۱۴۰