ابوطالب یزدی شهید مروه(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
کتاب ابوطالب یزدی شهید مروه نوشته سید علی قاضی عسکر، شامل دو بخش اصلی است؛ | کتاب ابوطالب یزدی شهید مروه نوشته سید علی قاضی عسکر، شامل دو بخش اصلی است؛ | ||
بخش اول: به چگونگی کشته شدن ابوطالب یزدی در ضمن انجام اعمال حج می‌پردازد. قی کردن غیرعمد ابوطالب، شرطه‌ها را با پیش فرض این‌که شیعیان قصد ملوث کردن کعبه را دارند به سمت وی کشانده، او را نزد قاضی برده و قاضی حکم بر اعدام ابوطالب می‌دهد. در قسمت های دیگر این بخش به رویکرد دولت ایران و نیز مردم و علمای شیعه با این قضیه پرداخته است. | بخش اول: به چگونگی کشته شدن ابوطالب یزدی در ضمن انجام اعمال [[حج]] می‌پردازد. قی کردن غیرعمد ابوطالب، شرطه‌ها را با پیش فرض این‌که شیعیان قصد ملوث کردن [[بیت‌الله|کعبه]] را دارند به سمت وی کشانده، او را نزد قاضی برده و قاضی حکم بر اعدام ابوطالب می‌دهد. در قسمت های دیگر این بخش به رویکرد دولت ایران و نیز مردم و علمای شیعه با این قضیه پرداخته است. نقش واسطه‌گری دولت [[مصر]] را به دلیل نداشتن کنسولگری ایران در [[عربستان]] و تیرگی روابط بین این دولت، بیان می‌کند. | ||
بخش دوم: شامل سندهایی در رابطه با واقعه کشته شدن ابوطالب یزدی است. | بخش دوم: شامل سندهایی در رابطه با واقعه کشته شدن ابوطالب یزدی است. | ||
==ابوطالب یزدی چگونه کشته شد؟== | ==ابوطالب یزدی چگونه کشته شد؟== | ||
در سال 1322ه.ش، زمانی‌که به واسطه جنگ‌های داخلی در [[عربستان]] و نیز جنگ جهانی، سفارت ایران در [[حجاز]] تعطیل بود<ref>ابوطالب یزدی شهید مروه، ص19</ref>،مردم ایران راههای دیگری برای رسیدن [[مکه]] را انتخاب می کردند.<ref>ابوطالب یزدی شهید مروه، ص21</ref> ابوطالب نیز جزو این این گروه بود او از راه خرمشهر به کویت رفته و از آنجا با شتر راهی [[مکه]] می شود.<ref>ابوطالب یزدی شهید مروه، ص17</ref> او پس از وقوف در [[عرفات]] و [[مشعر]] و [[منا]] روز دهم ذی الحجه به [[مکه]] بازگشته و در مسافرخانه غذا می خورد که بعدا احتما فاسد بودن غذا نیز مطرح می شود. او سپس به [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] برای [[طواف]] رفته که براثر خستگی و تشنگی و یا در اثر غذای فاسد قی می کند لیکن با دامن [[احرام]] خود مانع از ریخته شدن آن می شود.<ref>ابوطالب یزدی شهید مروه، ص 17</ref> گروهی از [[حج گزارن|حجاج]] حاضر با این پیش فرض که [[شیعه|شیعیان]] قصد ملوث کردن [[مکه]] و [[مدینه]] را دارند ابوطالب را کتک زده و محتویات دامن به روی زمین می ریزد. شرطه ها در محل حاضر شده و ابوطالب را نزد قاضی می برند و قاضی بدون تحقیق و با شهادت دروغ برخی حاضران، حکم اعدام او را اعلام می‌کند. ابوطالب یزدی در محل [[صفا و مروه]] در حضور حاجیان گردن زده شد.<ref>ابوطالب یزدی شهید مروه، ص17-18</ref> | |||
==بازتاب قتل ابوطالب در روزنامه ها== | ==بازتاب قتل ابوطالب در روزنامه ها== | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۸
کتاب ابوطالب یزدی شهید مروه نوشته سید علی قاضی عسکر، شامل دو بخش اصلی است؛
بخش اول: به چگونگی کشته شدن ابوطالب یزدی در ضمن انجام اعمال حج می‌پردازد. قی کردن غیرعمد ابوطالب، شرطه‌ها را با پیش فرض این‌که شیعیان قصد ملوث کردن کعبه را دارند به سمت وی کشانده، او را نزد قاضی برده و قاضی حکم بر اعدام ابوطالب می‌دهد. در قسمت های دیگر این بخش به رویکرد دولت ایران و نیز مردم و علمای شیعه با این قضیه پرداخته است. نقش واسطه‌گری دولت مصر را به دلیل نداشتن کنسولگری ایران در عربستان و تیرگی روابط بین این دولت، بیان می‌کند.
بخش دوم: شامل سندهایی در رابطه با واقعه کشته شدن ابوطالب یزدی است.
ابوطالب یزدی چگونه کشته شد؟
در سال 1322ه.ش، زمانی‌که به واسطه جنگ‌های داخلی در عربستان و نیز جنگ جهانی، سفارت ایران در حجاز تعطیل بود[۱]،مردم ایران راههای دیگری برای رسیدن مکه را انتخاب می کردند.[۲] ابوطالب نیز جزو این این گروه بود او از راه خرمشهر به کویت رفته و از آنجا با شتر راهی مکه می شود.[۳] او پس از وقوف در عرفات و مشعر و منا روز دهم ذی الحجه به مکه بازگشته و در مسافرخانه غذا می خورد که بعدا احتما فاسد بودن غذا نیز مطرح می شود. او سپس به مسجدالحرام برای طواف رفته که براثر خستگی و تشنگی و یا در اثر غذای فاسد قی می کند لیکن با دامن احرام خود مانع از ریخته شدن آن می شود.[۴] گروهی از حجاج حاضر با این پیش فرض که شیعیان قصد ملوث کردن مکه و مدینه را دارند ابوطالب را کتک زده و محتویات دامن به روی زمین می ریزد. شرطه ها در محل حاضر شده و ابوطالب را نزد قاضی می برند و قاضی بدون تحقیق و با شهادت دروغ برخی حاضران، حکم اعدام او را اعلام می‌کند. ابوطالب یزدی در محل صفا و مروه در حضور حاجیان گردن زده شد.[۵]