چاه جاسوم: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به نام خدا | به نام خدا | ||
بر اساس برخی نقلها [[پیامبر(ص)]] در این مسجد نماز خوانده و از چاهی در آنجا به نام [[چاه جاسوم|جاسوم]] نوشیده‌اند. همچنین [[بلال بن رباح|بلال حبشی]] در این مسجد اذان گفته است.{{جعبه اطلاعات بنا | بر اساس برخی نقلها [[پیامبر(ص)]] در این مسجد نماز خوانده و از چاهی در آنجا به نام [[چاه جاسوم|جاسوم]] نوشیده‌اند. همچنین [[بلال بن رباح|بلال حبشی]] در این مسجد اذان گفته است.{{جعبه اطلاعات بنا | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| بخش‌های بنا = | | بخش‌های بنا = | ||
| ویژگی‌ها = | | ویژگی‌ها = | ||
| عرض جغرافیایی = | | عرض جغرافیایی = ۲۴٫۴۸۱۸۰۲۸ | ||
| طول جغرافیایی = | | طول جغرافیایی = ۳۹٫۶۰۴۰۷۰۷ | ||
| توضیح نقشه = | | توضیح نقشه = | ||
}} | }} | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
*'''مساجد الاثریه'''، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.{{پایان}} | *'''مساجد الاثریه'''، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.{{پایان}} | ||
[[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]] | [[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]] | ||
[[رده:چاه‌های مدینه]] | |||
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۵۵
به نام خدا
بر اساس برخی نقلها پیامبر(ص) در این مسجد نماز خوانده و از چاهی در آنجا به نام جاسوم نوشیده‌اند. همچنین بلال حبشی در این مسجد اذان گفته است.
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | عربستان * مدینه * |
| کاربری | چاه |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| باورها | نماز خواندن پیامبر(ص) در محدوده این چاه |
| تاریخ بنا | |
| زمان پایه‌گذاری | قرن اول هجری |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | ناموجود |
|
| |
اتصال به پیامبر(ص)
چاه جاسوم از چاه‌هاى مدينه در عهد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله بوده است که رسول خدا از آن نوشیده است. همچنین نقل است که پیامبر(ص) در کنار دیواره متعلق به چاه، نماز خوانده است.[۱]
نام
جاسوم چاهی متعلق به هیثم بن تیهان[۱] در منطقه راتج مدینه بود و بر همین اساس یکی از نام های چاه «بئر ابوالهیثم» است.[۲] نام جاسم نیز برای این چاه بیان شده است.[۳]
وضعیت بنا و مکان آن
این چاه در زمان زیست ایوب پاشا (متوفی 1308قمری) شناخته شده نبوده است.[۲] و تا دوران معاصر نیز اثری از آن وجود ندارد.[۳] اما مکان تقریبی چاه در نزدیکی مسجد راتج[۴]، در شمال مسجدالنبی[۵] و در محدوده جنوبی مرکز ارتباطات عثمانی قرار دارد[۶] که ساختمانش تاکنون نیز باقی مانده است.[۷]
رویداد های تاریخی مرتبط
بر اساس برخی نقل ها روزی به پیامبر(ص) در مدینه خبر رسید که برخی از منافقین در خانه سویلم یهودی جمع شده اند و مردم را از شرکت در غزوه تبوک ناامید می‌کنند. خانه سویلم در کنار چاه جاسوم بود، پیامبر(ص) طلحه بن عبیدالله و یکی دیگر از اصحاب را برای آتش زدن خانه منافقین فرستاد و با شروع آتش، منافقین از پشت خانه فرار کردند.[۸]
طبق نقلی هيثم بن نصر اسلمى، برای خدمت به رسول خدا(ص) از چاه ابو الهيثم بن تيهان، كه آبى گوارا داشت، آب آورده است.[۹]همچنین نقل است که آن حضرت در یکی از روزهای گرم تابستان، در این باغ، مهمان ابوالهیثم شد. او در این میهمانی از آب این چاه در شیر بز ریخت و پیامبر از آن نوشید و سپس از آن حضرت، در سایبان باغ خود، با انواع خرما پذیرایی کرد.[۹]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ تاریخ مدینه منوره، ابن شبه، ص160.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ موسوعة مرآة الحرمين الشريفين وجزيرة العرب، أيوب صبری باشا، ج4، ص238
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، خیاری، ص277.
- ↑ المدینة بین الماضی و الحاضر، 359
- ↑ وفاء الوفاء، سمهودی، ص225
- ↑ المعالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج4، بخش2، ص181.
- ↑ المعالم المدینة المنورة بین العمارة و التاریخ، ج4، بخش2، ص181.
- ↑ السيرة النبوية، ج4، ص96.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ انساب الاشراف، بلاذری، ج2، ص568.
منابع
- السيرة النبوية، ابن هشام الحميری، مصر، مكتبة محمد علي صبيح، 1963م.
- تاریخ مدینه منوره، عمر بن شبه نمیری، تهران، نشر مشعر، 1380ش.
- تاریخ معالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، خیاری، احمد یاسین احمد، ریاض، المملکة العربیة، ۱۴۱۹ق.
- المدینه بین الماضی و الحاضر، ابراهیم بن علی العیاشی، 1972ق.
- المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ، عبدالعزیز بن عبدالرحمن کعکی، جزء الرابع، بیروت، 2011
- وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.
- أنساب الأشراف، أحمد بن يحيى بلاذری، مصر، دارالمعارف، 1959م.
- مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.