آل حبوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
خط ۷: خط ۷:
آل حبوبی از خاندان‌های علوی مشهور [[شیعه]] در [[عراق]]‌اند.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴-۸۱۵.</ref> آنان اصالت [[حجاز|حجازی]] دارند<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> و با [[آل‌ عطیه]]، از '''اشراف حسینی''' حاکم بر [[مدینه]]<ref>موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۶۰.</ref> در نسب مشترک و از نسل شریف [[ابو‌محمد عزالدین حمیضه|ابو‌محمد عزالدین حُمیضه]]، امیر [[مکه]] (حک ۷۰۱-۷۱۸ق.) هستند<ref>العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۲.</ref> که نسبش با ۱۹ واسطه به '''[[امام حسن(ع)]]''' می‌رسد.<ref>عمدة الطالب، ص۲۴۱.</ref> حمیضه در سال ۷۱۸ق. از حجاز کوچ کرد و در سال ۷۲۰ق. در عراق ساکن شد.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴.</ref> [[ابن شدقم|ابن شَدْقَم]] برای او بازماندگانی در عراق و [[ایران]] برشمرده است<ref>تحفة الازهار، ج۱، ص۲۴۶.</ref> که آل حبوبی از آن جمله‌اند. این خاندان هنوز در حجاز به ویژه [[مدینه|مدینه منوره]] بستگانی دارند که [[آل سید عمران]] از آنان است.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> [[سید حسن امین]] از آنان با عنوان «خاندانی شریف» یاد کرده است.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۶۸.</ref>
آل حبوبی از خاندان‌های علوی مشهور [[شیعه]] در [[عراق]]‌اند.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴-۸۱۵.</ref> آنان اصالت [[حجاز|حجازی]] دارند<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> و با [[آل‌ عطیه]]، از '''اشراف حسینی''' حاکم بر [[مدینه]]<ref>موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۶۰.</ref> در نسب مشترک و از نسل شریف [[ابو‌محمد عزالدین حمیضه|ابو‌محمد عزالدین حُمیضه]]، امیر [[مکه]] (حک ۷۰۱-۷۱۸ق.) هستند<ref>العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۲.</ref> که نسبش با ۱۹ واسطه به '''[[امام حسن(ع)]]''' می‌رسد.<ref>عمدة الطالب، ص۲۴۱.</ref> حمیضه در سال ۷۱۸ق. از حجاز کوچ کرد و در سال ۷۲۰ق. در عراق ساکن شد.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴.</ref> [[ابن شدقم|ابن شَدْقَم]] برای او بازماندگانی در عراق و [[ایران]] برشمرده است<ref>تحفة الازهار، ج۱، ص۲۴۶.</ref> که آل حبوبی از آن جمله‌اند. این خاندان هنوز در حجاز به ویژه [[مدینه|مدینه منوره]] بستگانی دارند که [[آل سید عمران]] از آنان است.<ref>نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.</ref> [[سید حسن امین]] از آنان با عنوان «خاندانی شریف» یاد کرده است.<ref>مستدرکات اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۶۸.</ref>


[[پرونده:سیدمحمدسعید الحبوبی.png|بندانگشتی|سیدمحمدسعید الحبوبی]]
[[پرونده:سیدمحمدسعید الحبوبی.png|بندانگشتی|عکسی منسوب به سیدمحمدسعید الحبوبی در پایگاه [https://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%D9%8A%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B3%D8%B9%D9%8A%D8%AF-%D8%AD%D8%A8%D9%88%D8%A8%D9%8A%D8%B1%D9%87/ الشیعه] ]]
 
==سید محمد سعید آل حبوبی==
==سید محمد سعید آل حبوبی==
نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان آل حبوبی، [[سید محمد سعید آل حبوبی|سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی]] (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) دانشمند بزرگ [[شیعه]] و رهبر مجاهدان [[عراق]] در برابر تجاوز انگلستان به عراق است<ref>تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.</ref> که مدتی را در [[حجاز]] و [[نجد]] به تجارت گذراند.<ref>الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref> وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref>؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از [[میرزا حبیب‌الله رشتی]]، شیخ محمد حسین کاظمی، [[شیخ محمد طه نجف]] و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.<ref>الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> عرفان و اخلاق را نیز از محضر [[آخوند ملا حسینقلی همدانی]] فراگرفت.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.</ref> پس از اشغال [[لیبی]] به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه [[آخوند خراسانی]] و جمعی از [[فقیه|فقیهان]]، با صدور [[فتوا|فتوایی]]، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.</ref> با شروع جنگ جهانی اول و تصرف [[بصره]] به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به [[نجف اشرف]]، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.<ref>نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>
نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان آل حبوبی، [[سید محمد سعید آل حبوبی|سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی]] (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) دانشمند بزرگ [[شیعه]] و رهبر مجاهدان [[عراق]] در برابر تجاوز انگلستان به عراق است<ref>تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.</ref> که مدتی را در [[حجاز]] و [[نجد]] به تجارت گذراند.<ref>الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref> وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref>؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از [[میرزا حبیب‌الله رشتی]]، شیخ محمد حسین کاظمی، [[شیخ محمد طه نجف]] و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.<ref>الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> عرفان و اخلاق را نیز از محضر [[آخوند ملا حسینقلی همدانی]] فراگرفت.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.</ref> پس از اشغال [[لیبی]] به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه [[آخوند خراسانی]] و جمعی از [[فقیه|فقیهان]]، با صدور [[فتوا|فتوایی]]، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.<ref>رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.</ref> با شروع جنگ جهانی اول و تصرف [[بصره]] به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به [[نجف اشرف]]، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.<ref>نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن [[حرم امام علی(ع)]] به خاک سپرده شد.<ref>اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.</ref> از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.<ref>الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.</ref>

نسخهٔ ‏۳۰ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۵۲

آل حَبوبی از سادات علوی عراق، که نسل‌شان به شریف عزالدین حُمَیضه، امیر مکه، می‌رسد.

سید محمدسعید بن سیدمحمود از نام‌آورترین شخصیت علمی این خاندان به‌شمار می‌رود. وی دانشمند بزرگ شیعه و رهبر مجاهدان عراق در برابر تجاوز انگلستان است.

خاندان حبوبی

آل حبوبی از خاندان‌های علوی مشهور شیعه در عراق‌اند.[۱] آنان اصالت حجازی دارند[۲] و با آل‌ عطیه، از اشراف حسینی حاکم بر مدینه[۳] در نسب مشترک و از نسل شریف ابو‌محمد عزالدین حُمیضه، امیر مکه (حک ۷۰۱-۷۱۸ق.) هستند[۴] که نسبش با ۱۹ واسطه به امام حسن(ع) می‌رسد.[۵] حمیضه در سال ۷۱۸ق. از حجاز کوچ کرد و در سال ۷۲۰ق. در عراق ساکن شد.[۶] ابن شَدْقَم برای او بازماندگانی در عراق و ایران برشمرده است[۷] که آل حبوبی از آن جمله‌اند. این خاندان هنوز در حجاز به ویژه مدینه منوره بستگانی دارند که آل سید عمران از آنان است.[۸] سید حسن امین از آنان با عنوان «خاندانی شریف» یاد کرده است.[۹]

عکسی منسوب به سیدمحمدسعید الحبوبی در پایگاه الشیعه

سید محمد سعید آل حبوبی

نام‌آورترین شخصیت علمی خاندان آل حبوبی، سید محمد سعید بن سید محمود آل حبوبی (۱۲۶۶-۱۳۳۳ق.) دانشمند بزرگ شیعه و رهبر مجاهدان عراق در برابر تجاوز انگلستان به عراق است[۱۰] که مدتی را در حجاز و نجد به تجارت گذراند.[۱۱] وی در جوانی از مشهورترین شاعران عراق به شمار می‌آمد[۱۲]؛ اما در ۴۰ سالگی شعر را ترک کرد و از میرزا حبیب‌الله رشتی، شیخ محمد حسین کاظمی، شیخ محمد طه نجف و شیخ محمد شربیانی اجازه روایت گرفت.[۱۳] عرفان و اخلاق را نیز از محضر آخوند ملا حسینقلی همدانی فراگرفت.[۱۴] پس از اشغال لیبی به دست ایتالیا در سال ۱۳۲۹ق. وی همراه آخوند خراسانی و جمعی از فقیهان، با صدور فتوایی، مسلمانان را به دفاع از اسلام و جنگ با دشمنان فراخواند.[۱۵] با شروع جنگ جهانی اول و تصرف بصره به دست نیروهای انگلیسی، وی سپاهیانی از قبایل گرد آورد و در بصره میان او و انگلیسی‌ها جنگ سختی درگرفت؛ اما این جنگ به شکست نیروهای مقاومت عراق انجامید. پس از این ماجرا و در راه بازگشت به نجف اشرف، در پی فشارهای روحی شکست از انگلیس، در شهر ناصریه عراق درگذشت.[۱۶] جنازه وی پس از تشییع تا نجف، در صحن حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.[۱۷] از وی آثاری چند بر جای مانده است؛ اما جز دیوان شعرش هیچ یک به چاپ نرسیده است.[۱۸]

دیگر افراد خاندان

از دیگر نام‌آوران این خاندان، سید علی (۱۲۹۶-۱۳۴۴ق.) فرزند سید محمد سعید آل حبوبی، عالم، خطیب و شاعر، نیز سید محمود (متولد ۱۳۲۳ق.) برادرزاده حبوبی بزرگ، فرزند سید حسین بن سید محمود آل حبوبی از شعرای عراق[۱۹] را می‌توان نام برد.

پانویس

  1. نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴-۸۱۵.
  2. نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.
  3. موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۶۰.
  4. العقد الثمین، ج۴، ص۲۳۲.
  5. عمدة الطالب، ص۲۴۱.
  6. نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۴.
  7. تحفة الازهار، ج۱، ص۲۴۶.
  8. نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۵.
  9. مستدرکات اعیان الشیعه، ج۵، ص۲۶۸.
  10. تاریخ الحرکة الاسلامیه، ص۱۶۵؛ تاریخ النجف الاشرف، ص۱۴.
  11. الاعلام، ج۶، ص۱۴۲؛ نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.
  12. الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.
  13. الاجازة الکبیره، ص۱۸۹-۱۹۰.
  14. اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴.
  15. رسائل و فتاوای جهادی، ص۲۳۸-۲۳۹؛ جهادیه، ص۴۵-۴۶.
  16. نک: اعیان ‏الشیعه، ج۹، ص۵۶؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۴، قسم‏۲، ص۷۲۲-۷۲۳؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.
  17. اعیان الشیعه، ج۹، ص۳۴۴؛ الذریعه، ج۹، ص۲۲۹.
  18. الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛نقباء البشر، ج۲، ص۸۱۶.
  19. الذریعه، ج۹، ص۲۲۹؛ مستدرکات ‏أعیان ‏الشیعه، ج۱، ص۲۱۵؛ دائرة المعارف تشیع، ج۱، ص۱۶۱.

منابع

  • الاجازة الکبیره: عبدالله موسوی جزایری، قم، کتابخانه نجفی، ۱۳۶۷ش
  • الاعلام: الزرکلی (م.۱۳۹۶ق.)، بیروت، دار العلم للملایین، ۱۹۹۷م
  • اعیان الشیعه: سید محسن الامین (م.۱۳۷۱ق.)، به کوشش حسن الامین، بیروت، دار التعارف
  • تاریخ الحرکة الاسلامیة فی العراق: عبدالحلیم الرهیمی، بیروت، دار العالمیه، ۱۹۸۵م
  • تاریخ النجف الاشرف: محمد حسین بن علی المسلمی العقیلی (م.۱۴۱۸ق.)، قم، دلیل ما، ۱۴۲۷ق
  • تحفة الازهار و زُلال الانهار: ابن شدقم (م.۱۰۹ق.)، به کوشش الجبوری، تهران، میراث مکتوب، ۱۴۲۰ق
  • جهادیه: وزارت امور خارجه، به کوشش کاوسی عراقی و نصرالله صالحی، تهران، وزارت امور خارجه، ۱۳۷۵ش
  • دایرة المعارف تشیع: زیر نظر سید جوادی و دیگران، تهران، نشر شهید سعید محبی، ۱۳۷۵ق
  • الذریعة الی تصانیف الشیعه: آقا بزرگ تهرانی (م.۱۳۸۹ق.)، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۰۳ق
  • رسائل و فتاوای جهادی: محمد حسن رجبی، تهران، وزارت ارشاد، ۱۳۷۸ق
  • العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین: محمد الفأسی (م.۸۳۲ق.) به کوشش فؤاد سیر، مصر، الرساله، ۱۴۰۶ق
  • عمدة الطالب: ابن عنبه (م.۸۲۸ق.)، به کوشش محمد حسن، نجف، المکتبة الحیدریه، ۱۳۸۰ق
  • مستدرکات اعیان الشیعه: سید حسن امین، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۸ق
  • موسوعة طبقات الفقهاء: جعفر سبحانی، قم، مؤسسه امام صادق۷، ۱۴۱۸ق
  • موسوعة مکة المکرمة والمدینة المنوره: احمد زکی یمانی، مؤسسة الفرقان، ۱۴۲۹ق
  • النجف الاشرف و حرکة الجهاد: کامل سلمان الجبوری، بیروت، مؤسسة العارف للمطبوعات، ۱۴۲۲ق
  • نقباء البشر: آقا بزرگ تهرانی، مشهد، دار المرتضی، ۱۴۰۴ق.

سید علی حسین‌پور