ثویه (کوفه): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} ثویه، محدوده‌ای بیابانی، پشت دو شهر کوفه و حیره و در شرق منط...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | {{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | ||
'''ثَویّه'''، محدوده‌ای بیابانی، پشت دو شهر [[کوفه]] و [[حیره]] و در شرق منطقه [[غری]] قرار دارد. ۶ هزار مسلمان و گروه زیادی از [[صحابه]] و [[تابعین]] و یاران نزدیک [[امام علی(ع)]] در آن دفن شده‌اند. [[مرقد کمیل بن زیاد]] در این منطقه قرار دارد. | |||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
واژه ثویه، مؤنث ثوی، و به معنای اقامت کردن است.<ref>السان العرب، ج ۱۴، ص۱۲۵.</ref> در [[قرآن]]، مشتقّات «ثواء» ذکر شده؛ مانند {{قلم رنگ|سبز| النَّارُ مَثْوَاکمْ }}؛<ref>انعام، آیه ۱۲۸.</ref> یعنی آتش دوزخ محل اقامت شماست. | واژه ثویه، مؤنث ثوی، و به معنای اقامت کردن است.<ref>السان العرب، ج ۱۴، ص۱۲۵.</ref> در [[قرآن]]، مشتقّات «ثواء» ذکر شده؛ مانند {{قلم رنگ|سبز| النَّارُ مَثْوَاکمْ}}؛<ref>انعام، آیه ۱۲۸.</ref> یعنی آتش دوزخ محل اقامت شماست. | ||
زندانی شدن<ref>معجم البلدان، ج ۱، ص۹۴۰.</ref> و مدفون شدن،<ref>تاج العروس، ج ۱۰، ص۶۴.</ref> معانی دیگری است که برای این واژه بیان شده است. | زندانی شدن<ref>معجم البلدان، ج ۱، ص۹۴۰.</ref> و مدفون شدن،<ref>تاج العروس، ج ۱۰، ص۶۴.</ref> معانی دیگری است که برای این واژه بیان شده است. | ||
واژه ثویه، به دو گونه، | واژه ثویه، به دو گونه، ثُویّه و ثَوِیّه تلفظ شده است. [[احمد بن عبدالله بکری]]، جغرافی‌دان، ثَوِیّه را دقیق‌تر می‌داند.<ref>البیان، ج ۱، ص۱۸۰.</ref> | ||
==علت نامگذاری== | ==علت نامگذاری== | ||
مردم [[کوفه]]، مردگانشان را در ثویه دفن می‌کردند؛ به همین دلیل به ثویه که یکی از معانی‌اش مدفون شدن است، شهرت یافت. برخی<ref>احمد بن عبدالله بکری.</ref> معقدند، ثویه، زندان بوده؛<ref>اوفیات الاعیان، ج ۲، ص۵۰۶.</ref> به همین خاطر به ثویه که یکی از معانی‌اش زندانی شدن است، مشهور شد. | مردم [[کوفه]]، مردگانشان را در ثویه دفن می‌کردند؛ به همین دلیل به ثویه که یکی از معانی‌اش مدفون شدن است، شهرت یافت. برخی<ref>احمد بن عبدالله بکری.</ref> معقدند، ثویه، زندان بوده؛<ref>اوفیات الاعیان، ج ۲، ص۵۰۶.</ref> به همین خاطر به ثویه که یکی از معانی‌اش زندانی شدن است، مشهور شد. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
* '''ثورة النجف'''، حسن الاسدی. | * '''ثورة النجف'''، حسن الاسدی. | ||
[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
[[Category: | |||
[[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | [[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | ||
[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
[[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | [[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | ||
[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
[[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | [[Category:مکان‌های تاریخی کوفه]] | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
[[رده:مکان‌های تاریخی کوفه]] | [[رده:مکان‌های تاریخی کوفه]] | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۱۳
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۶ مرداد ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
ثَویّه، محدوده‌ای بیابانی، پشت دو شهر کوفه و حیره و در شرق منطقه غری قرار دارد. ۶ هزار مسلمان و گروه زیادی از صحابه و تابعین و یاران نزدیک امام علی(ع) در آن دفن شده‌اند. مرقد کمیل بن زیاد در این منطقه قرار دارد.
مفهوم‌شناسی
واژه ثویه، مؤنث ثوی، و به معنای اقامت کردن است.[۱] در قرآن، مشتقّات «ثواء» ذکر شده؛ مانند النَّارُ مَثْوَاکمْ؛[۲] یعنی آتش دوزخ محل اقامت شماست. زندانی شدن[۳] و مدفون شدن،[۴] معانی دیگری است که برای این واژه بیان شده است.
واژه ثویه، به دو گونه، ثُویّه و ثَوِیّه تلفظ شده است. احمد بن عبدالله بکری، جغرافی‌دان، ثَوِیّه را دقیق‌تر می‌داند.[۵]
علت نامگذاری
مردم کوفه، مردگانشان را در ثویه دفن می‌کردند؛ به همین دلیل به ثویه که یکی از معانی‌اش مدفون شدن است، شهرت یافت. برخی[۶] معقدند، ثویه، زندان بوده؛[۷] به همین خاطر به ثویه که یکی از معانی‌اش زندانی شدن است، مشهور شد.
گستره جغرافیایی
گستره ثویه، از خندق شهر کوفه[۸] آغاز می‌شود و به طرف شهر نجف و در امتداد خط مستقیمی که موازی خندق شهر کوفه است، به طرف جنوب، به شهر حیره می‌رسد.[۹] ثویه، در طرف صحرا، و پشت دو شهر کوفه و حیره، در شرق منطقه غری واقع شده است.
خطیب بغدادی، بین دو منطقه ثویه و غری خلط کرده است. شاید علت این اشتباه این باشد که هر دو منطقه در پشت شهر کوفه و در کنار یکدیگر قرار دارند.[۱۰]
ثویه ناحیه‌ای بیابانی و وسیع است که قبایل عرب در آن ساکن شده‌اند. یکی از این قبایل، قبیله معروف طَی میباشد.[۱۱]
آرامگاه صحابه و تابعین
ثویه بیابانی در بیرون کوفه بود، که ۶ هزار مسلمان[۱۲] و گروه زیادی از صحابه و تابعین[۱۳] و یاران نزدیک امام علی(ع[۱۴] در آن دفن شدند؛ از جمله: خباب بن ارت[۱۵] وکمیل بن زیا. رسم مردم کوفه بر این بود که مردگان را در ثویه، که به کوفه نزدیک بود، دفن می‌کردند و کسی را در منطقه غری که کنار ثویه است دفن نمی‌کردند. امام علی(ع) وصیت کرد در ثویه دفن نشود؛ بلکه در منطقه غری دفن شود و قبرش مخفی بماند تا بدنش از دست‌دازی دشمنانش حفظ شود.
مزار کمیل بن زیاد
از قبور صحابه و تابعین که در ثویه دفن شدند اثری باقی نیست؛ فقط قبر کمیل بن زیاد، مشخص مانده است.
پایگاه نظامیان انگلیسی
منطقه ثویه و مرقد کمیل بن زیاد، در سال ۱۹۱۸م، پایگاه نظامیان انگلیسی به فرماندهی بالفور شده بود، که به دنبال کشته شدن حاکم نجف، به این منطقه فرستاده شده بودند.[۱۶]
پانوشت
- ↑ السان العرب، ج ۱۴، ص۱۲۵.
- ↑ انعام، آیه ۱۲۸.
- ↑ معجم البلدان، ج ۱، ص۹۴۰.
- ↑ تاج العروس، ج ۱۰، ص۶۴.
- ↑ البیان، ج ۱، ص۱۸۰.
- ↑ احمد بن عبدالله بکری.
- ↑ اوفیات الاعیان، ج ۲، ص۵۰۶.
- ↑ در حال حاضر خندق شهر کوفه، به خندق «سعده» شناخته می‌شود.
- ↑ االکامل فی التاریخ، ج ۲، ص۴۸۲.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱، ص۱۳۸.
- ↑ الأغانی، ج ۱۹، ص۱۲۷.
- ↑ الکامل فی التاریخ، ج ۲، ص۴۸۲.
- ↑ وفیات الاعیان، ج ۲، ص۵۰۶.
- ↑ تاریخ الکوفه، ص۶۸.
- ↑ طبقات ابن سعد، ج ۳، ص۱۶۷.
- ↑ ثورة النجف، ص۳۵.
منابع
- لسان العرب، ابن‌منظور.
- معجم البلدان، یاقوت حموی.
- تاج العروس، زبیدی.
- البیان، آیت الله خوئی.
- وفیات الاعیان، ابن‌خلکان.
- الکامل فی التاریخ، ابن‌اثیر.
- الأغانی، ابوالفرج اصفهانی.
- تاریخ بغداد، خطیب بغدادی.
- تاریخ الکوفه، سیدحسین براقی نجفی.
- ثورة النجف، حسن الاسدی.