جواد علیزاده بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
===هجرت به عتبات=== | ===هجرت به عتبات=== | ||
او پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی، به شهرهای [[عتبات عالیات]] هجرت کرد. وی در آغاز به [[نجف]] رفت و از استادان آن حوزه بهره برد. سپس به [[کربلا]] و [[سامرا]] رفت و از عالمان آنجا نیز استفاده کرد. او توانست درجه اجتهاد را به دست بیاورد. | |||
جواد علیزاده، پس از وفات استاد خود، [[محمدحسن شیرازی]]، به [[تهران]] آمد و حدود ۴ سال از استادان تهران بهره برد. | جواد علیزاده، پس از وفات استاد خود، [[محمدحسن شیرازی]]، به [[تهران]] آمد و حدود ۴ سال از استادان تهران بهره برد. | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۴۰
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| زادروز | ۱۲۸۰ق |
| زادگاه | جمهوری آذربایجان، باکو |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| تاریخ درگذشت | ۱۳۳۶ق |
| محل درگذشت | جمهوری آذربایجان، روستای بوزونا |
| آرامگاه | قبرستان سامیه |
| مشخصات دینی | |
| هجرت به | نجف، کربلا، سامرا، تهران |
| دیگر فعالیت‌ها | امام جماعت مسجد قاسم‌بیگ |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| اساتید | محمدفاضل ایرونی، حبیب‌الله رشتی، فاضل شربیانی، محمدحسن شیرازی |
جواد علیزاده بادکوبه‌ای (۱۲۸۰ق-۱۳۳۶ق)، اهل باکو و از علمای شیعه است. او تحصیلات حوزوی را در عتبات عالیات و تهران گذراند. برخی از استادان او محمدفاضل ایرونی و حبیب‌الله رشتی بودند.
معرفی
جواد علیزاده بادکوبه‌ای، فرزند کربلایی محمدعلی، در سال ۱۲۸۰ق در شهر باکو به دنیا آمد. وی در سال ۱۳۳۶ق درگذشت و در روستای بوزونا که زادگاه پدرش بود در قبرستان سامیه دفن شد.
تحصیلات
علیزاده، مقدمات علوم اسلامی را در مدرسه میرزا حسیب قدسی گذراند.
هجرت به عتبات
او پس از گذراندن مقدمات علوم حوزوی، به شهرهای عتبات عالیات هجرت کرد. وی در آغاز به نجف رفت و از استادان آن حوزه بهره برد. سپس به کربلا و سامرا رفت و از عالمان آنجا نیز استفاده کرد. او توانست درجه اجتهاد را به دست بیاورد. جواد علیزاده، پس از وفات استاد خود، محمدحسن شیرازی، به تهران آمد و حدود ۴ سال از استادان تهران بهره برد.
استادان
برخی از استادان او به این شرحند:
بازگشت به زادگاه
علیزاده، در سال ۱۳۱۲ قمری به باکو بازگشت و در مسجد قاسم‌بیگ به ارشاد مردم پرداخت.[۱]
پانوشت
- ↑ گل‌های پریشان در باد، ص۳۹.
منابع
- گل‌های پریشان در باد، عادل مولایی (۱۳۹۲ش)، بی‌جا، چاپ او، ستاره سبز.