زیارت امین الله: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانوشت) |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
امام زين‌العابدين (عليه السلام) در اوج عرفان، خطاب به امير مؤمنان على (عليه السلام) آن را انشاء فرموده | امام زين‌العابدين (عليه السلام) در اوج عرفان، خطاب به امير مؤمنان على (عليه السلام) آن را انشاء فرموده | ||
== در سیره بزرگان == | <br /> | ||
امام خمينى | |||
== اعتبار == | |||
زيارت امين‌الله, زيارتى است در اوج اعتبار؛ هم از جهت سند و هم از حيث متن و محتوا، كه جابر بن عبدالله انصارى آن را از امام باقر (عليه السلام) نقل مى كند. | |||
==در سیره بزرگان== | |||
[[امام خمينى]]، در مدت 14 سال اقامت در [[نجف]]، هر شب براى زيارت امام علی(ع) به [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم وی]] مشرف شده، روبه‌روى صورت و محل دو انگشت او ایستاده و زيارت امين‌الله مى‌خواند.<ref>محمدحسن رحيميان، در سايه آفتاب (يادها و يادداشت‌هايى از زندگى امام خمينى) , ص ٢.</ref> محمدتقی بهجت، عارف و فقیه شیعی زیارت امین الله را مهم خوانده است.<ref>رضا باقيزاده، برگى از دفتر آفتاب, ص ١٣.</ref> | |||
== محتوا == | |||
زيارت امين‌الله, زيارتى است كه زائر با دو سلام بر ولى خدا، صاحب ولايت مطلقه محمديه (صلى الله عليه و آله) كه به منزله كليدهاى ورود به درياى معرفت است، از طريق باب ولايت، به درياى موّاج معرفت حق پا مى‌گذارد و ديرى نمى پايد كه خود را در آغوش لطف حق مى‌يابد و والاترين خواسته‌هاى ماورايى را از خدا طلب مى‌كند.<br />زيارت امين‌الله, زيارتى عرفانى است كه گرچه مخاطب نخست آن، على (عليه السلام) است، اما در اين زيارت، از آن بزگوار جز با لقب «اميرالمؤمنين» كه لقب ويژه و نشان برجسته اوست، ياد نمى‌شود؛ زيرا به حقيقت و به طور مطلق، كسى جز او امير مؤمنان نيست و اطلاق اين لقب بر ديگران از حاكمان و زمامداران مسلمانان، استعمال لفظ در معنايى بوده كه براى آن وضع نشده است. | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۶
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲۵ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
زيارتى است
امام زين‌العابدين (عليه السلام) در اوج عرفان، خطاب به امير مؤمنان على (عليه السلام) آن را انشاء فرموده
اعتبار
زيارت امين‌الله, زيارتى است در اوج اعتبار؛ هم از جهت سند و هم از حيث متن و محتوا، كه جابر بن عبدالله انصارى آن را از امام باقر (عليه السلام) نقل مى كند.
در سیره بزرگان
امام خمينى، در مدت 14 سال اقامت در نجف، هر شب براى زيارت امام علی(ع) به حرم وی مشرف شده، روبه‌روى صورت و محل دو انگشت او ایستاده و زيارت امين‌الله مى‌خواند.[۱] محمدتقی بهجت، عارف و فقیه شیعی زیارت امین الله را مهم خوانده است.[۲]
محتوا
زيارت امين‌الله, زيارتى است كه زائر با دو سلام بر ولى خدا، صاحب ولايت مطلقه محمديه (صلى الله عليه و آله) كه به منزله كليدهاى ورود به درياى معرفت است، از طريق باب ولايت، به درياى موّاج معرفت حق پا مى‌گذارد و ديرى نمى پايد كه خود را در آغوش لطف حق مى‌يابد و والاترين خواسته‌هاى ماورايى را از خدا طلب مى‌كند.
زيارت امين‌الله, زيارتى عرفانى است كه گرچه مخاطب نخست آن، على (عليه السلام) است، اما در اين زيارت، از آن بزگوار جز با لقب «اميرالمؤمنين» كه لقب ويژه و نشان برجسته اوست، ياد نمى‌شود؛ زيرا به حقيقت و به طور مطلق، كسى جز او امير مؤمنان نيست و اطلاق اين لقب بر ديگران از حاكمان و زمامداران مسلمانان، استعمال لفظ در معنايى بوده كه براى آن وضع نشده است.