سفرنامه‌های حج: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « سفرنامه نويسي، نوشتن گزارشي از تجربه¬ها و مشاهدات سفر است. گاه سفرنامه‌نويسي را به دو گونه جغرافيايي و ادبي تقسيم کرده¬اند؛ در سفرنامه¬هاي جغرافيايي- توصيفي، توصيف مکان¬ها و موقعيت¬ها هدف اصلي نويسنده است و در سفرنامه¬هاي ادبي عناصر زباني...» ایجاد کرد) |
(اصلاح نویسه‌های عربی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سفرنامه | {{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=Kamran }} | ||
[[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]] | |||
سفرنامه نویسی، نوشتن گزارشی از تجربه‌ها و مشاهدات سفر است. گاه سفرنامه‌نویسی را به دو گونه جغرافیایی و ادبی تقسیم کرده‌اند؛ در سفرنامه‌های جغرافیایی- توصیفی، توصیف مکان‌ها و موقعیت‌ها هدف اصلی نویسنده است و در سفرنامه‌های ادبی عناصر زبانی وادبی برجسته میشود.<ref>پژوهش های تاریخی، ش12، ص3«شیوه سفرنامه نویسی در مغرب و اندلس مطالعه مورد الرحله المغربیه ابوعبدالله عبدری».</ref>سفرنامه نویسی حج در زبان‌های مختلف رواج داشته است. به طور طبیعی بیشترین سفرنامه‌ها به زبان عربی و فارسی نگاشته شده و با گسترش مرزهای قلمرو اسلامی زبان‌های دیگر از جمله اردو و ترکی بدان اضافه شده است. در سده‌های اخیر نگارش سفرنامه‌های حج به زبان‌های اروپایی نیز آغاز شده است. | |||
== سفرنامه‌های فارسی حج == | == سفرنامه‌های فارسی حج == | ||
در | {{اصلی| سفرنامه‌های فارسی حج}} | ||
در یک بررسی، حدود 400<ref>تاریخ اسلام در آینه پژوهش، ش148، ص79-106،«فهرستواره سفرنامه ها و خاطرات حج ایرانیان؛ آثار منتشر شده تا سال 1392 شمسی»</ref> و بنابر گزارشی 500<ref>به سوی ام القری، ص14.</ref> سفرنامه از آغاز تا اوایل دهه نود شمسی(1390) به زبان فارسی شناسایی شده است. بیشتر این سفرنامه‌ها متعلق به سده‌های متاخر و بخصوص عصر قاجاری(1174-1304) است.<ref>فهرستواره کتابهای فارسی ج1، ص104-105، 124-128؛ </ref> سفرنامههایی همچون سفرنامه ناصرخسرو، تحفه العراقین خاقانی، سفرنامه منظوم حج بانوی اصفهانی، فتوح الحرمین لاری و بیان واقع از مشهورترین سفرنامه های فارسی به نثر یا به شعر تا عصر قاجار است. سفرنامه نویسی حج در زبان فارسی در دوره قاجاریه (حک: 1209-1324ق.) رونق یافت.<ref>با کاروان صفا در سال82، ص355؛ حج در ادب فارسی، ص122.</ref> بیشتر این آثار، متعلق به دوره ناصرالدین شاه (حک:1264-1313ق.) اند. از مقطع زمانی 1260 تا 1338ق. بیش از 45 سفرنامه حج شناسایی شده است.<ref>میقات حج، ش70، ص80«کاروان های حج عثمانی به روایت سفرنامه های ایرانی دوره قاجار».</ref> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۶
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Kamran در تاریخ ۲۴ آذر ۱۴۰۳ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
سفرنامه نویسی، نوشتن گزارشی از تجربه‌ها و مشاهدات سفر است. گاه سفرنامه‌نویسی را به دو گونه جغرافیایی و ادبی تقسیم کرده‌اند؛ در سفرنامه‌های جغرافیایی- توصیفی، توصیف مکان‌ها و موقعیت‌ها هدف اصلی نویسنده است و در سفرنامه‌های ادبی عناصر زبانی وادبی برجسته میشود.[۱]سفرنامه نویسی حج در زبان‌های مختلف رواج داشته است. به طور طبیعی بیشترین سفرنامه‌ها به زبان عربی و فارسی نگاشته شده و با گسترش مرزهای قلمرو اسلامی زبان‌های دیگر از جمله اردو و ترکی بدان اضافه شده است. در سده‌های اخیر نگارش سفرنامه‌های حج به زبان‌های اروپایی نیز آغاز شده است.
سفرنامه‌های فارسی حج[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در یک بررسی، حدود 400[۲] و بنابر گزارشی 500[۳] سفرنامه از آغاز تا اوایل دهه نود شمسی(1390) به زبان فارسی شناسایی شده است. بیشتر این سفرنامه‌ها متعلق به سده‌های متاخر و بخصوص عصر قاجاری(1174-1304) است.[۴] سفرنامههایی همچون سفرنامه ناصرخسرو، تحفه العراقین خاقانی، سفرنامه منظوم حج بانوی اصفهانی، فتوح الحرمین لاری و بیان واقع از مشهورترین سفرنامه های فارسی به نثر یا به شعر تا عصر قاجار است. سفرنامه نویسی حج در زبان فارسی در دوره قاجاریه (حک: 1209-1324ق.) رونق یافت.[۵] بیشتر این آثار، متعلق به دوره ناصرالدین شاه (حک:1264-1313ق.) اند. از مقطع زمانی 1260 تا 1338ق. بیش از 45 سفرنامه حج شناسایی شده است.[۶]
- ↑ پژوهش های تاریخی، ش12، ص3«شیوه سفرنامه نویسی در مغرب و اندلس مطالعه مورد الرحله المغربیه ابوعبدالله عبدری».
- ↑ تاریخ اسلام در آینه پژوهش، ش148، ص79-106،«فهرستواره سفرنامه ها و خاطرات حج ایرانیان؛ آثار منتشر شده تا سال 1392 شمسی»
- ↑ به سوی ام القری، ص14.
- ↑ فهرستواره کتابهای فارسی ج1، ص104-105، 124-128؛
- ↑ با کاروان صفا در سال82، ص355؛ حج در ادب فارسی، ص122.
- ↑ میقات حج، ش70، ص80«کاروان های حج عثمانی به روایت سفرنامه های ایرانی دوره قاجار».