پرش به محتوا

عرب قحطانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
Kamran (بحث | مشارکت‌ها)
Kamran (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۹: خط ۳۹:


== مهاجرت به شمال ==
== مهاجرت به شمال ==
برخی از قبایل قحطانی در طول زمان به مناطق شمالی‌تر جزیرة العرب مهاجرت کردند. از جمله جرهمیان که به مکه آمدند و عمالقه را شکست دادند و در مکه ساکن شدند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۱، ص 222؛ اخبار الطوال،ص8</ref> از دیگر قبایل قحطانی که به [[حجاز]] مهاجرت کردند، [[اوس]] و [[خزرج]] بودند که در مدینه ساکن شدند.
برخی از قبایل قحطانی در طول زمان به مناطق شمالی‌تر جزیرة العرب مهاجرت کردند. از جمله [[جرهم|جرهمیان]] که به [[مکه]] آمدند و عمالقه را شکست دادند و در مکه ساکن شدند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۱، ص 222؛ اخبار الطوال،ص8</ref> از دیگر قبایل قحطانی که به [[حجاز]] مهاجرت کردند، [[اوس]] و [[خزرج]] بودند که در مدینه ساکن شدند.


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۲۲:۲۹

عرب قحطانی، گروهی از قبایل عرب‌اند که زیستگاه اصلی‌ آنان جنوب شبه‌جزیره عربی بوده است. این گروه از عرب‌ها را فرزندان فردی به نام قحطان دانسته‌اند و از این رو به آنان عرب قحطانی گفته اند. قبایلی همچون سبأ و حمیر که در جنوب عربستان حکومت‌های بزرگی تاسیس کردند و نیز برخی قبایل که از جنوب به مناطق شمالی جزیرة العرب مهاجرت کردند از جمله قبایل اوس و خزرج در مدینه از قبایل قحطانی بودند.

نسب قحطانی‌ها

عرب قحطانی منسوب به قحطان و از نسل او هستند. درباره نسب قحطان اختلاف نظر وجود دارد. برخی او را پسر عابر بن شالخ بن ارفخشد بن سام دانسته‌اند.[۱] گفته شده نام او در کتاب مقدس به صورت یقطان آمده است.[۲] برخی دیگر گفته اند او قحطان پسر یمن بن قیدار بوده است[۳] برخی روایات قحطان را فرزند هود بن عبدالله بن الخلود بن عاد بن ارم بن سام ابن نوح دانسته‌اند.[۴] برخی گفته‌اند که قحطان از نسل اسماعیل بود اما برخی نسب شناسان این نظر را پذیرفته ندانسته‌اند.[۵]

قحطانی‌ها در جنوب جزیرة العرب

بنابر نظر تاریخ‌نگاران و نسب‌شناسان مسلمان، عرب جنوب عربستان از فرزندان قحطان هستند. روایات نسب‌شناسان حاکی از این است که قحطان از بابِل به یمن آمد و پادشاه شد. پسر او یَعرُب زبان عربی را از قوم عاد یاد گرفت. پس از او یعرب پسرش یَشجُب، به سلطنت رسید و بعدش پسرش عبد شمس که ملقب به سبأ شد.[۶] گفته شده پدر قحطان یمن نام داشت. یا اینکه پسرش یعرب ملقب به یمن بود و سرزمین یمن نام از او گرفته است.[۷]

عاربه یا مستعربه

درباره اینکه فرزندان قحطان از عرب عاربه بوده‌اند یا مستعربه اختلاف نظر وجود دارد. از نظر برخی، عرب عاربه همان قحطانی‌ها هستند اما برخی برآنند که قحطانی‌ها و عدنانی‌ها هر دو عرب مستعربه هستند چون هر دو گروه از جای دیگری به جزیرة العرب آمدند و عرب شدند.[۸]

دولت‌های قحطانی در جنوب جزیرةالعرب

روایات تاریخی سنتی گفته اند که یعرب پسر قحطان خودش از بزرگترین پادشاهان عرب بود و بر یمن حکومت داشت و او بود که برادرانش را بر جاهای دیگر جزیرة العرب حکومت داد. از جمله جرهم را بر حجاز حاکم کرد.[۹] عبدالشمس که همان سبأ و بنیانگذار حکومت سباییان است پسر یعرب بود و همو بود که سد مأرب را ساخت.[۱۰] حمیر (که حکومت حمیریان منسوب به اوست) و کهلان دوتن از پسران عبد شمس بودند که اقوام یمنی از نسل آنانند.[۱۱]

قبایل عرب قحطانی

مشهورترین قبایل قحطانی که موطن اولیه آنها جنوب عربستان بوده است عبارتند از[۱۲]:

مهاجرت به شمال

برخی از قبایل قحطانی در طول زمان به مناطق شمالی‌تر جزیرة العرب مهاجرت کردند. از جمله جرهمیان که به مکه آمدند و عمالقه را شکست دادند و در مکه ساکن شدند.[۱۳] از دیگر قبایل قحطانی که به حجاز مهاجرت کردند، اوس و خزرج بودند که در مدینه ساکن شدند.

پانویس

  1. مروج الذهب، ج۲، ص439
  2. المفصل فی تاریخ العرب، ج۱، ص 354
  3. تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص 656
  4. المفصل فی تاریخ العرب الاسلام، ج۱، ص355
  5. مروج الذهب، ج۲، ص45؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ص 4
  6. تاریخ اسلام، فیاض، ص 21
  7. تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص 656
  8. نهایه الارب، ص19
  9. المفصل فی تاریخ العرب، ۱، ص 53
  10. المفصل فی تاریخ العرب، ج۱، ص 53
  11. المفصل فی تاریخ العرب، ج۱، ص 54
  12. تاریخ صدر اسلام، ص22
  13. تاریخ یعقوبی، ج۱، ص 222؛ اخبار الطوال،ص8

منابع

  • الاخبار الطوال: ابن داود الدینوری (م. 282ق.)، به کوشش عبدالمنعم، قم، الرضی، 1412ق؛
  • المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، جواد علی، بیروت، دارالعلم، 1391ق.
  • تاریخ ابن خلدون، عبدالرحمن ابن خلدون، تصحیح سهیل زکار، بیروت، دارالفکر، 1408ق.
  • تاریخ الیعقوبی: احمد بن یعقوب (م. 292ق.)، بیروت، دار صادر، 1415ق؛
  • تاریخ صدر اسلام، غلامحسین زرگری‌نژاد، تهران، سمت، 1385ش.
  • مروج الذهب، علی بن حسین مسعودی، تحقیق یوسف اسعد داغر، قم، 1409

پانویس