فراش
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۲ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
فَرّاش، کسی است که در زيارتگاه‌ها، مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها است. منصب فراشى، در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار شمرده شده و گاهى زائران، به صورت افتخارى به این کار مى‌پردازند.
واژه‌شناسی
فراش، صيغۀ مبالغه از «فرش» بوده[۱] و به معنای كسى است كه فرش و بساط را مى‌گسترد.[۲] به پيشخدمت و خدمتكار[۳] و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.[۴]
در مکان‌های مقدس
در زيارتگاه‌ها، به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌ها هستند، فراش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.[۵]
در حرم امام رضا(ع)
فرّاشان، در حرم امام رضا(ع)، خادمانی هستند كه وظيفۀ آن‌ها حفظ نظافت، طهارت و غبارروبى رواق‌ها، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى ضريح بين زائران است. علاوه بر اين، راهنمایی زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ آن‌ها است. فراشان، برای برگزاری مراسم خطبۀ صبح، رواق دارالسياره يا دارالحكمه را براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح، لاله و قرآن، براى اجراى مراسم صفّۀ صبح، مراسم صفّه شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند.[۶]
پانوشت
- ↑ لغت نامه دهخدا ذیل واژه فراش، به نقل از اقرب الموارد؛ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه فراش.
- ↑ فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه فراش؛
- ↑ فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.
- ↑ فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38، به نقل از راهنماى جامع اماكن متبركه، ص ۵٩.
منابع
فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.