ستون توبه

ستون توبه، يکی از ستون‌های‌ مسجدالنبی و محل توبه ابولبابه (یکی از صحابه پیامبر)‌ در ماجرای جنگ بنی‌قریظه است. ابولبابه، در حالی که به دلیل انجام عملی به نفع یهودیان بنی‌قریظه، که همپیمان او بودند، احساس گناه می‌کرد به مسجدالنبی رفت و خود را به این ستون بست تا توبه وی پذیرفته شد. از این رو این ستون را ستون توبه یا ستون ابولبابه نام دادند. نماز خواندن در کنار این ستون مستحب دانسته شده است.

ستون توبه

اطلاعات اوليه
بنيانگذار	پیامبر
مکان	مسجدالنبی
نام‌های دیگر	ستون ابولبابه
وقایع مرتبط	ابولبابه برای توبه خود به این ستون بست تا زمانی‌که توبه وی پذیرفته شد.
مشخصات
وضعیت	چهارمين ستون از سوي منبر، دومين ستون از سوي قبر شريف پيامبر و سومين ستون درون روضه از سوي قبله

مکان ستون توبه

ستون توبه ، چهارمين ستون از سمت منبر، دومين ستون از سمت قبر شريف پيامبر و سومين ستون از سمت قبله، درون روضه و فاصله آن تا قبر شريف دو ستون است. ستون مهاجرين يا قرعه (عايشه) در سمت غربی آن قرار دارد و درِِ غربی خانه رسول خدا که به درون مسجد گشوده می‌شود، برابر اين ستون قرار دارد که آن را «باب التوبه» نام نهاده‌اند.

توبه ابولبابه

نوشتار اصلی: ابولبابه بر پايه گزارش مشهور، پس از پيمان‌شکنی یهودیان بنی قریضه در غزوه احزاب و اقدام ايشان بر ضدّ پيامبر، بی درنگ پس از غزوه احزاب، قلعه‌های آن‌ها به فرمان خداوند محاصره شد. یهودیان چون راه چاره را بسته ديدند، از پیامبر خواستند تا ابولبابه، هم‌پيمان اوسی ايشان، را برای مشورت نزد آن‌ها بفرستد.

هنگامی که ابولبابه نزد يهوديان رسيد، در پاسخ آن‌ها درباره تسليم شدنشان به پيامبر، با دست به گلوی خود اشاره كرده و به آنان فهماند که در صورت تسليم شدن، کشته خواهند شد. بر پايه گفته خود ابولبابه، وی هنوز گامی برنداشته بود كه احساس خيانت به خداوند و پيامبر وجودش را فراگرفت و برای رهایی از عذاب وجدان، يکسره به مسجد رفت و خود را با طناب به ستونی بست و سوگند ياد كرد كه اجازه ندهد جز پيامبر كسی او را از آن ستون باز کند.

پس از شش، هفت يا 20 شبانه روز آيه {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَخُونُوا اللهَ و الرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُم وَأَنتُم تَعلَمُونَ} (انفال/8، 27) نازل و توبه او پذيرفته شد.

نماز نافله پیامبر کنار ستون توبه

بنا بر روايتی، پيامبر بيشترين نمازهاي نافله خود را كنار اين ستون بجا می‌آورد. ذکر شده پیامبر، بعد از نماز صبح كنار این ستون می‌نشست و تهيدستان و ناتوانان و كسانی كه جايگاهی جز مسجد نداشتند، گرد ايشان می‌نشستند و ايشان تا طلوع آفتاب با آنان به گفت‌وگو می‌پرداخت و آياتی را كه در آن شب بر وی نازل شده بود، برای آن‌ها تلاوت می‏‌كرد.همچنین در منابع آمده، رسول خدا گاه نزد اين ستون به اعتکاف می‌پرداخت. و نیز به هنگام اعتکاف، فرش يا تخت خويش را پشت ستون توبه قرار می‌داد.

استحباب نماز کنار ستون توبه

بر پايه روايات، مستحب است زائر مدينه چهارشنبه تا جمعه در اين شهر اقامت کند و روزه بگيرد و روز چهارشنبه نمازش را نزد ستون توبه به‌جا آورد .همچنين گزاردن نماز، عبادت و دعا و تبرک جستن نزد اين ستون بسيار مستحب است.

جستارهای وابسته

• ستون‌های مسجدالنبی
• جنگ بنی‌قریظه
• ابولبابه

منابع

• اخبار المدينه ،ابن زباله (م.۱۹۹ق.)، به کوشش صلاح عبدالعزيز السعودي، مرکز بحوث و دراسات المدينه، ۱۴۲۴ق؛

• اسباب النزول، الواحدي (م.۴۶۸ق.)، قاهره، الحلبي و شرکاه، ‌۱۳۸۸ق؛

• امتاع الاسماع، المقريزي‏ (م.۸۴۵ق.)، به کوشش محمد عبدالحميد، بيروت، دار الكتب العلميه، ۱۴۲۰ق؛

• البدايه و النهايه، ابن كثير‏ (م.۷۷۴ق.)، به کوشش علي شيري، بيروت، دار احياء التراث العربي، ۱۴۰۸ق؛

• تاريخ و آثار اسلامي مکه مکرمه و مدينه منوره، اصغر قائدان، مشعر، ۱۳۷۲ش؛

• السرائر، ابن ادريس (م.۵۹۸ق.)، قم، نشر اسلامي، ۱۴۱۰ق؛

• السيره النبويه، ابن هشام (م.۲۱۳/۲۱۸ق.)‏، به كوشش السقاء و ديگران، بيروت، دار المعرفه‏؛

• الطبقات الكبري، ابن سعد (م.۲۳۰ق.)، بيروت، دار صادر؛

• عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف عبر التاریخ، ناجی محمد حسن عبدالقادر الانصاری، نادی المدینه المنوره الادبی، ۱۹۹۶م.

• الکافي، الکليني (م.۳۲۹ق.)، به کوشش علي اکبر غفاري، تهران، دار الکتب الاسلاميه، ۱۳۶۷ش؛

• الکشاف، زمخشري (م.۵۳۸ق.)، بيروت، دار الکتاب العربي، ‌۱۴۰۷ق؛

• مجمع البيان، الطبرسي (م.۵۴۸ق.)، بيروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق؛

• المزار الکبير، محمد بن المشهدي (م.۶۱۰ق.)، به کوشش القيومي، تهران، نشر اسلامي، ۱۴۱۹ق؛

• المغازي، الواقدي (م.۲۰۷ق.)، به کوشش مارسدن جونس، بيروت، اعلمي، ۱۴۰۹ق؛

• من لا يحضره الفقيه، الصدوق (م.۳۸۱ق.)، به کوشش علي اکبر غفاري، قم، نشر اسلامي؛

• موسوعه مکه المکرمه و المدينه المنوره، احمد زکي يماني، مصر، مؤسسه الفرقان، ۱۴۲۸ق؛

• النهايه، الطوسي (م.۴۶۰ق.)، بيروت، دار الکتاب العربي، ۱۴۰۰ق؛

• وفاء الوفاء، السمهودي (م.۹۱۱ق.)‏، بيروت، دار الكتب العلميه، ۲۰۰۶م.