مسجد العصبة

از ویکی حج


مسجد العُصْبَة مسجدی قدیمی در مدینه است که با نام‌های مسجد التوبة و مسجد النور نیز شناخته می‌شود. مکان آن در غرب مسجد قبا در منطقه‌ای مملو از مزارع و چاه های آب است. بنای مسجد عبارت است از مربعی بدون سقف با طول و عرض 11 متر و با دیوارهایی سنگی با ارتفاع یک متر. نقل شده است که پیامبر(ص) در محدوده این مسجد نماز خوانده است.

مسجد العصبة
اطلاعات اوليه
نام‌های دیگر «مسجد التوبة» و «مسجد النور»
مکان عربستان * مدینه * در غرب مسجد قبا
کاربری مسجد
جنبه دینی
بزرگداشت نزد مسلمانان
وابسته به دین/مذهب اسلام
باورها نماز خواندن پیامبر(ص) در محدوده این مسجد
تاریخ بنا
زمان پایه‌گذاری قرن اول هجری
وضعیت فعلی
وضعیت بنا نیمه مخروبه، دیوارها موجود

مسیریابی

در حال بارگیری نقشه...

نام‌ها

مسجد العُصْبَة به علت قرار گرفتن در قریه عصبه به این نام شهرت دارد. درباره نام‌های دیگر آن، می‌توان به مسجد التوبة، مسجد النور و المُعَصَّب اشاره کرد.[۱] علت نامگذاری مسجد به اسامی دیگر مشخص نیست، همانطور که سمهودی، تاریخ‌نگاری مدینه در قرن هشتم قمری، به ندانستن وجه نام مسجد التوبه تصریج کرده است.[۲]

مکان

مسجد العُصْبَة در غرب مسجد قبا قرار دارد؛[۱] منطقه‌ای که مملو از مزارع و چاه‌های آب است[۳] و به عنوان قلعه و حصار العصبه نیز شناخته می‌شده است.[۴]

بنای مسجد

بنای مسجد عبارت است از مربعی بدون سقف با طول و عرض 11 متر با دیوارهایی با ارتفاع یک متر. دیوارها از جنس سنگ بازالت است و آثار سفیدکاری در آن دیده می‌شود.[۵]

نماز پیامبر(ص)

رسول خدا حضرت محمد (ص) در محدوده این مسجد در منطقه عُصْبَة و در نزدیکی چاه هُجَیم نماز خوانده اند.[۳] و صحابه مهاجرین پیش از آمدن پیامبر در محدوده عصبه توقف کرده بودند.[۵]

تصاویر قدیمی مسجد

تصاویر وضعیت جدید مسجد

پانویس

منابع

  • المغانم المطابة في معالم طابة، فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، و جاسر، حمد. ریاض - عربستان: دار الیمامة للبحث و الترجمة و النشر، ۱۳۸۹–۱۹۶۹.
  • مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419 ق.
  • التعریف بما انست الهجرة من معالم دارالهجرة، جمال‌الدین محمدبن‌احمد المطری، تحقیق سلیمان الرحیلی، الریاض، دارة الملک عبدالعزیز، 1426ق..
  • المدینه بین الماضی و الحاضر، ابراهیم بن علی العیاشی، 1972ق.
  • وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.