چاه غرس
چاه غَرس از چاه‌های تاریخی و مذهبی مدینه است که در منطقه قبا قرار دارد و مالک بن نحاط آن را حفر کرد. پیامبر اسلام(ص) از آب گوارای این چاه می‌نوشید و آن را متبرک می‌دانست و حتی وصیت کرد با آب آن غسل داده شود. امروزه این چاه در باغ غرس واقع شده و با وجود بسته بودن اطراف آن، ساختمان و مسجد کناریش تا حدی پابرجاست.
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| مکان | عربستان * مدینه * |
| کاربری | چاه |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| باورها | وضو گرفتن پیامبر(ص) در محدوده این چاه |
| تاریخ بنا | |
| زمان پایه‌گذاری | قرن اول هجری |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | موجود |
| بخش‌های بنا | مسجد در کنار چاه |
نام
چاه غَرس را «مالک بن نُحاط» حفر کرد. مالک برده ای سیاه داشت که سرپرستی آن چاه را بر عهده داشت. این غلام را با لقب «غَرس» صدا می‌کردند و چاه به اسم او شناخته شد و آن را «چاه غَرس» نامیدند.[۱]
غرس در لغت به معناى قلمه درخت يا نهالى است كه در زمين می‌نشانند تا برويد.[۲] بنابر برخی گزارش‌ها مالک از آب چاه، راهی به سوی درختانی که خودش کاشته بود کشید. به همین دلیل آن را بئر الغرس(به معنای کاشتن) می‌نامیدند.[۱] تعبیر های دیگر همچون "بئر غُریس" و «أغرس» نیز درباره نام چاه شنیده شده است.[۳]
موقعیت مکانی
چاه غَرس یکی از اماکن تاریخی و مذهبی مهم در شهر مدینه منوره است که در شمال خیابان «طریق علی بن ابی‌طالب» قرار دارد.[۴] این چاه در منطقه قبا[۵] در حدود یک کیلومتری جنوب مسجد النبی و یک کیلومتری شرق مسجد قبا واقع شده است.[۶] امروزه چاه غرس مکانی شناخته شده در روستای «قربان» در باغ غرس می‌باشد.[۷]
پیامبر(ص) و چاه غرس
پیامبر (ص) از آب شیرین آن چاه می‌نوشید و برای خانه دستور به استفاده از آن می‌دادند[۸]، آن را گوارا می‌دانست و به آن تبرک می‌جست.[۹] روایات می‌گویند هنگامی که پیامبر (ص) در آستانه مرگ بود، به علی(ع) وصیت کرد و فرمود: «وقتی من فوت کردم، مرا با آب چاه غرس، به طول هفت مشک، غسل بده.»[۱۰]
گفته شده است که پیامبر (ص) با آب این چاه وضو گرفته [۱۱]و غسل کردند[۱۲]،پیامبر خدا (ص) آب این چاه را خوش‌طعم می‌دانست و آن را تبرک کرده است.[۵] همچنین از پیامبر روایت شده که در آن چاه از چشمه‌های بهشت جریان دارد و آنرا، از چاه‌های بهشت دانسته‌اند.[۱۳]
فضایل چاه
در نقل ها آمده است آبی که از آن کشیده می‌شده در درمان برخی بیماری‌ها مؤثر بوده است.[۱۱] روایت شده که در دورانی آب چاه بسایر کم بوده و با معجزه پیامبر(ص) ناگهان چاه از آب جوشان و پرآب شده است[۱۴]
تاریخچه
مطابق نقل محمد مطری، مدینه شناس (م.741ق.) این چاه تا پیش از دوران او، قرن‌ها مخروبه بود، ولی بعد از آن تعمیر شد.[۱۵] نقل شده که این چاه بعداً باز هم خراب شد و سپس آن را شخصی به نام خواجه حسین خرید و باغی دور آن ساخت و یک راه‌پله از داخل و بیرون باغ به چاه ایجاد کرد و کنار آن مسجد کوچکی ساخت و این مکان را در سال ۸۸۲ هجری وقف کرد.[۱۶]
وضعیت کنونی
این چاه در شمال غرب باغ غرس قرار دارد و با یک پلکان سنگی به داخل آن می‌رسد. اگرچه این چاه قدیمی و تاریخی است، و آب آن فراوان و نزدیک سطح زمین است، اما امروزه اطراف آن بسته شده است. قطر و عمق آن حدود ۴ متر می‌باشد و روی آن بناییُ وجود دارد. این باغ که به نام «غرس» شناخته می‌شود، هنوز وجود دارد و وقف است. مسجد مربع شکلی که از سنگ ساخته شده و در کنار چاه است تا حدی باقی مانده و در سمت شمال شرق آن قرار دارد.[۱۷]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ انساب الاشراف، ج۱، ص۵۹۱.
- ↑ المعالم الأثيرة في السنة والسيرة، 208.
- ↑ المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة، عبدالرحمن خويلد، ص ۶۱
- ↑ نقشه جهان نمای گوگل مپ.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات زکریای قزوینی ص۱۷۹.
- ↑ مغانم المطابة فی معالم الطابة، ص456.؛ مرآه الحرمین، ص۴۸۳.
- ↑ آثار المدینه المنوره، ص246.؛ موسوعة العتبات المقدسة، ج٣، جعفر الخليلي، ص۶۲.
- ↑ الطبقات الکبری، ج ۱، ابن سعد، ص ۵۰۴
- ↑ دائرةالمعارف حرمین شریفین، ج ۳، جعفر الخلیلی، ص۶۲.
- ↑ الکافی، ج2، ص62.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة، ص۶۱؛ المواهب اللدونیة بالمنحة المحمدیة، ج۳، ص۵۷۷.
- ↑ طبقات الکبری، ج1، ص502.
- ↑ المواهب اللدونیة بالمنحة المحمدیة، ج ۳، شیخ احمد بن محمد قسطلانی، ص ۵۷۷؛ سبل الهدى والرشاد، ج ۳، الصالحي الشامي، ص۳۲۲.
- ↑ سبل الهدى والرشاد، جلد ۹، صفحه ۴۶۰.
- ↑ التعریف بما انست الهجرة، ص153.
- ↑ وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفی، ص392.
- ↑ آثار المدینه المنوره، ص246.؛ نقشه جهان نمای گوگل مپ.
منابع
- أنساب الأشراف، أحمد بن يحيى بلاذری، مصر، دارالمعارف، 1959م.
- سبل الهدی و الرشاد فی سیره خیر العباد، محمد بن یوسف الشمس الشامی، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق.
- الکافی، شیخ کلینی، بی‌جا، انتشارات علمیه اسلامیه، بی‌تا.
- وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان للتراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.
- طبقات الکبری(فارسی)، ابن سعد، تهران، فرهنگ و اندیشه، بی‌تا.
- المعالم الاثیره، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۱ق.
- موسوعه مرآة الحرمین الشریفین، ایوب صبری باشا، القاهره، دارالآفاق العربیه، ۱۴۲۴ق.
- مغانم المطابه فی معالم الطابه، محمد بن یعقوب فیروزآبادی، تحقیق حمد جاسر، ریاض، دارالیمامه، 1969م.
- المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة، عبد الرحمن خويلد، مشعر - تهران - ايران، 1420ق.
- موسوعة العتبات المقدسة، جعفر خلیلی، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۷م.
- عجائب المخلوقات وغرائب الموجودات، زکریای قزوینی، اسکندریه، دار ابن خلدون، بی‌تا.