میراث حج و حرمین شریفین (کتاب)

از ویکی حج

میراث حج و حرمین شریفین از آثار پژوهشی پژوهشکده حج و زیارت است که شامل مجموعه‌ای از متون کهن فارسی و مقالاتی درباره میراث حج و حرمین است. نخستن دفتر این مجموعه که شامل سه رساله فارسی نسبتا کهن در مناسک حج و دو مقاله در حوزه متن‌پژوهی و نسخه شناسی است به کوشش احمد خامه‌یار، توسط نشر مشعر به سال ۱۳۹۹ در ۳۱۸ صفحه منتشر شد.

دفتر اول

دفتر اول این مجموعه در سال ۱۳۹۹ منتشر شد و شامل بخش‌های زیر است:

درآمدی بر میراث حج و حرمین شریفین در زبان فارسی تا آغاز دوره صفوی

این مقاله به قلم احمد خامه‌یار به معرفی متون کهن فارسی درباره حج و حرمین شریفین می‌پردازد. این متون شامل متون منثور مانند کتاب لطائف الاذکار للحضار و السفار، رساله‌های مناسک حج و رساله‌های پراکنده دیگری همچون سفرنامه‌های ناصر خسرو و حجازیه ابوالاشرف محمد بن حسین یزدی است. در ادامه مقاله متون منظوم شامل قصاید پراکنده، تحفه العراقین خاقانی شروانی و فتوح الحرمین محیی‌الدین لاری معرفی شده است.

مناسک حج بهاء الدین یعقوب

رساله‌ کوتاهی است با نام مناسک حج نوشته بهاء الدین یعقوب که در مجموعه سفینه تبریز موجود است و در تاریخ ۷۲۲ قمری کتابت شده است. این رساله با تصحیح محمد عبدلی در صفحات ۳۱ تا ۷۷ دفتر نخست میراث حج و حرمین شریفین منتشر شده است. مولف رساله از فقها و عرفای شافعی مذهب در اواخر سده ششم و اوایل سده هفتم قمری است و رساله خود را بر اساس بخش مناسک حج کتاب احیاء علوم دین غزالی نگاشته است.[۱]

مناسک حج عبدالرحمان جامی

مناسک حج نور الدین عبدالرحمان جامی از دیگر رساله‌های کهن فارسی است که در با تصحیح اکبر راشدی‌نیا در دفتر اول میراث حج و حرمین شریفین صفحات ۸۷-۱۵۰ منتشر شده است. جامی این رساله را در تاریخ ۸۷۷ قمری در شهر بغداد و ایامی که به انتظار رسیدن زمان حرکت کاروان حج بوده نگاشته است و چنان که خود تصریح کرده تلاش کرده نظر فقهای اربعه اهل سنت را در این رساله با هم جمع کند. این رساله هشت فصل دارد و در این فصول به بیان وجوب حج و شرایط آن، ارکان و واجبات و مستحبات، محظورات و محرمات،‌ انواع حج و احکام هر یک، طواف و واجبات و مستحبات آن، آداب و ادیه هر یک از ارکان حج، و آداب و ادعیه زیارت مرقد پیامبر(ص)، و فضیلت زیارت قبور امامان(ع)[۲]

حج‌نامه منظوم احمد

پانویس

  1. میراث حج و حرمین شریفن، دفتر اول، ص ۳۲
  2. میراث حج و حرمین شریفن، دفتر اول، ص 89