غبارروبی، به معنای پاک کردن گرد و غبار و رفت و روب جایی[۱] است. حرم‌ها، مسجدها و حسینیه‌ها نیز، غبارروبی می‌شوند؛ ولی آیین غبارروبی، در اصطلاح، مراسمی است که طی آن از سوى توليت آستان‌هاى مقدّس، درِ ضريح باز شده و با حضور برخی از مشاهير، شخصيت‌ها و افراد خاص، هداياى نقدى زائران از درون ضريح جمع شده و با دستمال و گلاب، قبر و درون ضريح تميز و معطّر می‌شود. حضور در اين آیین، افتخار شمرده می‌شود.[۲] در اين آیین، وقتى درون ضريح را غبارروبى و جارو مى‌كنند، مقدارى هم گرد و غبارهاى نرم نشسته بر روى قبر يا زمين مرقد وجود دارد كه آن را جمع کرده و براى تبرّك به اشخاص داده می‌شود. از اين رو، مراسم تميز كردن قبر به غبارروبى شهرت يافته است.[۳]

درِ كعبه، در ايام حج گشوده شده و با حضور مقامات و مهمانان، با گلاب ناب قمصر كاشان شست‌وشو داده می‌شود.[۳]

پانوشت

  1. فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه غبارروبی؛ فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه غبارروبی.
  2. فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص35.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ فرهنگنامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص۳۶.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فرهنگامه زیارت، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص35. است.