مسجد شجره (مدینه)

مسجد شجره

مسجد شجره
اطلاعات اوليه
کاربری مسجد، میقات
مکان عربستان - مدینه
نام‌های دیگر ذوالحلیفه، مسجد میقات
مشخصات
وضعیت فعال

مسجد شجره، از مساجد معروف مدینه ک میقات اهل‌مدینه و افرادی است که از آن سمت به حج می‌روند.

مسجد شجره: در این مکان درختی وجود داشته که پیامبر زیر سایه آن درخت استراحت کرده، نماز می‌خواند و احرام می‌بست. مسجد میقات: این مکان، یکی از میقات‌ها بود که حاجیان در آنجا احرام می‌بستند و به همین جهت به مسجد میقات شهرت یافت. «أبیار علی» یا «آبارعلی»: گفتارهای مختلفی در علت این نام‌گذاری نقل شده که برخی آن‌را به امام علی(ع) برگشت داده

مسجد شجره، میقات عمره تمتّع و عمره مفرده برای مردم مدینه و کسانی است که از مدینه به مکّه می‌روند.

در اینکه احرام در خود مسجد شجره کفایت می‌کند، مورد قبول فقیهان شیعه است.

معرفی

مسجد شجره، از مساجد بزرگ[۱] معروف در نزدیکی مدینه است.[۲] این مسجد غیر از مسجد شجره‌ای که در شهر مکه قرار دارد.[۲]

پیامبر اسلام برای حج و عمره از این مکان احرام می‌بست.[۱] امام علی(ع) در این مکان آیات برائت را از ابوبکر گرفت و در مکه بر مشرکان ابلاغ کرد.[۳]

این مسجد بازسازی‌های مختلفی داشته که آخرین بازسازی آن توسط ملک فهد پادشاه عربستان سعودی صورت گرفت. منطقه بسیار وسیعی حدود نود هزار متر مربع به مسجد و امکانات جانبی مانند پارکینگ اختصاص یافت و مساحت خود مسجد حدود بیست و شش هزار متر مربع است. این مسجد را یکی از زیباترین معماری‌ها در میان مساجد بازسازی شده مدینه منوره دانسته‌اند.[۴]

امروزه این مسجد به فاصله حدود سه کیلومتری شهر مدینه در مجاورت بزرگراه مدینه به مکه واقع شده است.[۵]

نام‌ها

منابع نام‌های مختلفی برای این مکان ذکر کرده‌اند:

  • مسجد شجره: در این مکان درختی وجود داشته که پیامبر زیر سایه آن درخت استراحت کرده، نماز می‌خواند و احرام می‌بست. پس از آنکه در این مکان مسجدی بنا شد.[۶] نام آن‌را به جهت این درخت مسجد شجره (درخت) نامیدند.[۷]
  • ذو الحلیفة: «حلیفه» نام آبی بوده که در آنجا قرار داشته است.[۸]
  • مسجد میقات: این مکان، یکی از میقات‌ها بود که حاجیان در آنجا احرام می‌بستند و به همین جهت به مسجد میقات شهرت یافت.[۸]
  • «أبیار علی» یا «آبارعلی»: گفتارهای مختلفی در علت این نام‌گذاری نقل شده که برخی آن‌را به امام علی(ع) برگشت داده و برخی به افراد دیگری با این نام برگشت داده‌اند[۹]

میقات حج

مسجد شجره، میقات عمره تمتّع و عمره مفرده برای مردم مدینه و کسانی است که از مدینه به مکّه می‌روند.[۱۰] روایات بر این نکته دلالت دارند که باید در خود میقات، احرام بست و یکی از این میقات‌ها، مسجد شجره است.[۱۱] پیامبر اسلام نیز وقتی برای اقامه حج عازم مکه بود، از این مکان که بعدها مسجد شجره خوانده شد، احرام بسته و عازم حج می‌شد.[۶]

در اینکه احرام در خود مسجد شجره کفایت می‌کند، مورد قبول فقیهان شیعه است.[۱۲] البته اختلاف‌هایی در اینکه در خارج از این مسجد نیز می توان احرام بست وجود دارد.[۱۳]

نگارخانه

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ صبری باشا، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ۲۰۰۴م، ج۴، ص۸۱۱.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ جعفریان، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۱۱۸.
  3. دانشنامه کلام اسلامی نویسنده : جمعی از محققین    جلد : 1  صفحه : 77
  4. جعفریان، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۷۷.
  5. علیپور، «مسجد شجره در آستانه مناسک حج» خبرگزاری فارس
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ص۲۷۵.
  7. تاریخ مکه المشرفه والمسجد الحرام والمدینه الشریفه والقبر الشریف نویسنده : ابن الضیاء    جلد : 1  صفحه : 311
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه،۱۳۸۱ش، ص۴۰۹.
  9. «قصة المیقات ومحطة انطلاق المعتمرین»، سایت عکاظ.
  10. مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۷۱۲.
  11. الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏4، ص: 319
  12. تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیلة - الحج، ج3، ص: 204
  13. مکارم شیرازی، «میقات ذو الحلیفة و مسجد شجرة»

منابع

  • جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، مشعر، ۱۳۸۷ش.
  • صبری باشا، ایوب، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب، ترجمه: ماجده معروف، حسین مجیب المصری، عبدالغزیز عوض، قاهره، دارالآفاق العربیة، ٢٠٠٤م.
  • علیپور، بهزاد، «مسجد شجره در آستانه مناسک حج» خبرگزاری فارس، تاریخ بازدید: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ش.
  • قائدان، اصغر، تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، قم، الهادی، ۱۳۸۱ش.
  • «قصة المیقات ومحطة انطلاق المعتمرین»، سایت عکاظ، تاریخ بازدید: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، «میقات ذو الحلیفة و مسجد شجرة»، سایت مدرسه فقاهت، تاریخ بازدید: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ش.
  • مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی. قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۷ش