کوه ثور (مکه)
کوه ثور، کوهی در جنوب مکه است که غار ثور (محل پناه گرفتن پیامبر(ص) در هنگام مهاجرت به مدینه) روی آن قرار دارد. این کوه سه کیلومتر با مسجدالحرام فاصله دارد و روبروی کوه نور و غار حراء قرار دارد.
|
معرفی اجمالی
کوه ثور به ارتفاع 759 متر از سطح دریا در جنوب مکه در مسیر یمن و در سه کیلومتری مسجدالحرام و روبهروی کوه نور و غار حراء قرار دارد.[۱] این کوه از سنگهایی به رنگهای طلایی، نقرهای و زغالی تشکیل شده است.[۲]
گفته شده که ثور بن عبدمنات در دامنه این کوه تولد یافت و از آن هنگام، این مکان به ثور اطحل مشهور شد. بعدها نام ثور بر آن غلبه یافت.[۳] از این کوه با نام ابوثور نیز یاد شده است.[۴] ممکن است شباهت منظر جنوبی آن به گاو (ثور)[۵] یا سکونت گروهی به نام بنیثور در این کوه و مناطق پیرامون آن[۶] دلیل این نامگذاری باشد.
غار ثور
این کوه از آن روی شهرت دارد و نزد مسلمانان محترم و متبرک است که پیامبر در هنگام مهاجرت به مدینه و گریز از مشرکان که او را تعقیب میکردند چند روزی را در غاری که روی این کوه قرار دارد پناه گرفت.[۷] بر فراز کوه، دو غار نزدیک به هم وجود دارد که هر دو مخفیگاه پیامبر(ص) هنگام هجرت به یثرب شمرده شدهاند. با توجه به همراهی ابوبکر و عامر بن فهیره، راهنمای مسیر، با آن حضرت، میتوان گفت غارِ گستردهتر، جایگاه اختفا بوده است. آیه 40 سوره توبه که در آن، خداوند از یاری پیامبر و همراهش گزارش میدهد، به این رویداد و غار اشاره دارد.[۸]
روایاتها درباره کوه ثور
در روایتی از ابنعباس که پذیرش آن مشکل مینماید، کوه ثور محل کشته شدن هابیل خوانده شده است.[۹] بر پایه برخی روایتها کوه ثور یکی از قطعات کوه متلاشی شده پس از تجلی قدرت خداوند بر حضرت موسی(ع)[۱۰] و نیز یکی از کوههای پیوسته به زمین هفتم شمرده شده است.[۱۱] در روایتی دیگر، این کوه پیامبر(ص) را به سوی خود فراخواند و از پناه دادن خود به هفتاد پیامبر گزارش داد.[۱۲]
نگارخانه
پانویس
- ↑ التاریخ القویم، ج2، ص384.
- ↑ مرآة الحرمین، ج1، ص63.
- ↑ معجم البلدان، ج2، ص86-87؛ تاریخ الخمیس، ج1، ص324.
- ↑ رحلة ابن جبیر، ص83.
- ↑ معجم المعالم الجغرافیه، ص72.
- ↑ خزانة التواریخ النجدیه، ج9، ص218.
- ↑ شفاء الغرام
- ↑ البدایة و النهایه، ج6، ص184؛ امتاع الاسماع، ج1، ص58.
- ↑ الجامع اللطیف، ص301؛ نک: التاریخ القویم، ج1، ص392.
- ↑ اخبار مکه، ج4، ص82؛ اثارة الترغیب، ج2، ص311.
- ↑ بهجة النفوس، ج1، ص336.
- ↑ الجامع اللطیف، ص300.
منابع
- امتاع الاسماع: المقریزی (م. 845ق.)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1420ق؛
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (م. 774ق.)، بیروت، مکتبة المعارف؛
- تاریخ الخمیس: حسین الدیاربکری (م. 966ق.)، بیروت، مؤسسة شعبان، 1283ق؛
- التاریخ القویم: محمد طاهر الکردی، به کوشش ابن دهیش، بیروت، دار خضر، 1420ق؛
- خزانة التواریخ النجدیه: عبدالله بن عبدالرحمن آل بسام، 1419ق؛
- رحلة ابن جبیر: محمد بن احمد (م. 614ق.)، بیروت، دار مکتبة الهلال، 1986م؛
- مرآة الحرمین: ابراهیم رفعت پاشا (م. 1353ق.)، قم، المطبعة العلمیه، 1344ق؛
- معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. 626ق.)، بیروت، دار صادر، 1995م؛
- معجم المعالم الجغرافیه: عاتق بن غیث البلادی، دار مکه، 1402ق؛